Κανένας μόνος απέναντι στους ναζί. Ποτέ ξανά

Ας είμαστε ειλικρινείς. Είμαστε ένας λαός, που μπορεί να συγκινείται με την ιστορία του και τα επιτεύγματα των προγόνων του, αλλά δεν θέλει να μπαίνει στον κόπο, ούτε να έχει βαθιά γνώση γι’ αυτά, ούτε να τα υπερασπίζεται στην πράξη.

Αφήνουμε έτσι χώρο, στους πάσης φύσεως πολιτικάντηδες, αλλά και στους ανελλήνιστους νοσταλγούς των ναζί, όχι μόνο να καπηλεύονται την πατρίδα, αλλά και να την επικαλούνται, την ώρα που έργω και λόγω την προδίδουν με τη στάση τους, με τα λόγια τους, με την καθημερινή τους προπαγάνδα.

Ας γυρίσουμε δυο χρόνια πριν. Λίγες μέρες πριν πέσει νεκρός ο Παύλος Φύσσας, ο οποίος στάθηκε σαν άνδρας, ένας απέναντι σε τόσους και μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου. Λίγες μέρες πριν χτυπηθούν άγρια μέλη του ΠΑΜΕ, από μέλη της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.

Θυμάστε την κουβέντα τότε; Θυμάστε τα δημοσιεύματα; Κάποιοι λαγοί είχαν βγει και μιλούσαν και έγραφαν για το πόσο καλό κάνει η Χρυσή Αυγή στη Δημοκρατία ή υποστήριζαν ότι μια “πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή” (ακόμα λάμπει η ρήση σου Μπάμπη μου), θα μπορούσε να αποτελέσει “μια κάποια λύση” σε περίπτωση κυβερνητικού αδιεξόδου. Κάποιοι άλλοι πιστοί συμπαραστάτες των ναζί στην Ελλάδα μέχρι και σήμερα, έβγαζαν πρωτοσέλιδα με τις γιαγιάδες στα ΑΤΜ και τις αιθέριες υπάρξεις στο πλευρό του Κασιδιάρη.

Και μετά ήρθαν οι επιθέσεις. Και ο Φύσσας σταμάτησε με το αίμα του τα σενάρια συγκυβέρνησης με συμμετοχή των ναζί και οι φάκελοι με τις επιθέσεις βγήκαν ξαφνικά από τα συρτάρια.

Δυο χρόνια μετά, με τις δημοσκοπήσεις, να προβλέπουν ότι η Χρυσή Αυγή θα διατηρήσει τα ποσοστά της, καλό είναι να θυμούνται ψηφοφόροι της και μη, με ποιους έχουμε να κάνουμε.

Δυο χρόνια μετά και αφού είχαν αρνηθεί δεκάδες φορές, οποιαδήποτε ευθύνη, οι χρυσαυγίτες δια του αρχηγού τους, ανέλαβαν την “πολιτική ευθύνη” και αφού είχε προηγηθεί ένα διάστημα “τεχνητής ηρεμίας”. Ένα σιωπητήριο από τις επιθέσεις, αφενός διότι χωρίς χρήμα πώς να λειτουργήσει μια οργάνωση, αφετέρου το κόλπο με το φίδι που κρύβεται για χτυπήσει ξανά, είναι παλιό, καλό και δοκιμασμένο.

Το πρωτοσέλιδο της “Ελευθεροτυπίας” στις 19 Σεπτεμβρίου 2013

Αλλά ακόμα και αν θέλει ο ναζί να κρυφτεί, δεν μπορεί. Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης μια μέρα πριν κλείσουν δυο χρόνια από το φόνο και τρεις μέρες πριν τις εκλογές, πέρα από τη στόχευση (δώστε προσοχή στην ανάληψη της πολιτικής και στον διαχωρισμό από την ποινική), είναι και ακόμα μία ύβρις προς τον νεκρό.

Ανελλήνιστοι σε όλα τους και πατριδοκάπηλοι. Από τους ύμνους στους ναζί και στον Χίτλερ,, στον ρατσισμό και από την απουσία σεβασμού στους νεκρούς στην απουσία ορθογραφίας και συντακτικού, ακυρώνουν οι ίδιοι με τα λόγια τους και τις πράξεις τους αυτό που δήθεν επιχειρούν να εκπροσωπήσουν: Την ιστορία και τις παραδόσεις αυτού του τόπου και το παράδειγμα των προγόνων που επικαλούνται.

Αλλά επειδή  οι επιθέσεις είναι πραγματικές και τα θύματα επίσης, καλό είναι να θυμόμαστε όλοι την πραγματική φύση της συγκεκριμένης οργάνωσης.

Περιμένουν και πάλι την ευκαιρία για να αναδιοργανωθούν και θα το κάνουν με έναυσμα τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Το παραμύθι περί παραπλανημένων ψηφοφόρων γνωρίζουμε ότι δεν ισχύει.

Αν ο Μιχαλολιάκος ομολογεί ότι η Χρυσή Αυγή έχει έστω και την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όσοι την ψηφίσουν την Κυριακή, πολύ απλά δεν ενδιαφέρονται για το ότι το κόμμα που επιλέγουν, μπορεί να ευθύνεται για επιθέσεις και δολοφονίες.

Άλλωστε και ιστορικά να το πάρουμε, πάντα στην Ελλάδα είχαμε ένα ποσοστό υποτιθέμενων συμπατριωτών μας, που εμφανίζονταν άλλοτε ως οπαδοί των Γερμανών και του διχασμού, άλλοτε ως μαυραγορίτες, άλλοτε ως χαφιέδες της χούντας. Το ποσοστό στον πάτο του βαρελιού ίδιο ήταν.

Το θέμα είναι, τι κάνουμε οι υπόλοιποι. Γιατί ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ένα 8% από όσους ψηφίζουν, γοητεύονται από τους ναζί, αυτό αφήνει ένα 92% απέναντι.

Και μπορεί αυτό το ποσοστό να μην είναι έχει καμία ομοιογένεια -το αντίθετο μάλιστα, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι απέναντι στους ναζί και στις πρακτικές τους.

Αυτοί πρέπει να καταλάβουν ότι μια δυναμική μειοψηφία, που καπηλεύεται την Ελλάδα και την ιστορία της, που επιτίθεται στους αδύνατους και δολοφονεί όποιον στέκεται απέναντι ή θα αντιμετωπιστεί δυναμικά ή θα κερδίζει συνεχώς έδαφος.

Ο κατευνασμός έχει δοκιμαστεί και ιστορικά απέτυχε. Η πλειοψηφία του λαού πρέπει να απομονώσει τους ναζί, πρέπει να σταθούμε ενωμένοι απέναντί τους και οφείλουμε να αποδομούμε τα αδύναμα επιχειρήματά τους, με κάθε ευκαιρία. Μα πάνω απ’ όλα πρέπει να συμμετέχουμε στα κοινά, για να φαίνεται ακόμα πιο εμφατικά, ότι οι νοσταλγοί του Χίτλερ στην Ελλάδα, παραμένουν μια θλιβερή μειοψηφία.

Δυο χρόνια μετά τον θάνατο του Φύσσα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ύβρις από τη λήθη και από την πεποίθηση, ότι ο ναζισμός αντιμετωπίζεται με τον κατευνασμό, την απάθεια και τον “ωχαδερφισμό” μας. Οφείλουμε να τους αντιμετωπίσουμε καθημερινά και στην κάλπη και στις γειτονιές. Πολιτικά και νομικά, στη δημόσια σφαίρα και σε κάθε γειτονιά και οφείλουμε να τους νικήσουμε.

Ο Παύλος Φύσσας, πλήρωσε με τη ζωή του τη στάση του. Στάθηκε μόνος εκείνη τη νύχτα. Είναι υποχρέωσή μας να μην αφήσουμε ποτέ ξανά κανέναν σε αυτή τη χώρα, μόνο, απέναντι στην αγέλη των ναζί.

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι Διευθυντής Σύνταξης του NEWS 247