ΚΙΝ.ΑΛ αλά Γκένσερ;

Ο Χανς Ντίτριχ Γκένσερ υπήρξε ένας εμβληματικός Γερμανός πολιτικός και ο μακροβιότερος υπουργός των Εξωτερικών, οπαδός της συμβιβαστικής εξωτερικής πολιτικής μεταξύ Δύσης (ΗΠΑ) και Ανατολής (ΕΣΣΔ) στα χρόνια πριν την λήξη του Ψυχρού Πολέμου.

Από τον Οκτώβριο του 1974 έως τον Φεβρουάριο του 1985 διετέλεσε πρόεδρος του Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (FDP) και κατά την διάρκεια της θητείας του συντελέστηκε μια αλλαγή στην πολιτική συνεργασίας του FDP για το σχηματισμό κυβερνήσεων, τόσο σε ομοσπονδιακό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο κρατιδίων. Από το 1982 το FDP ξεκίνησε να συνεργάζεται με το συνασπισμό των Χριστιανοδημοκρατών (CDU/CSU), αντί για τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), με τους οποίους συνεργαζόταν έως τότε. Στην γερμανική πολιτική σκηνή εκείνης της εποχής που οι συνεργασίες “μεγάλου συνασπισμού” ήταν ακόμα δύσκολες, ο Γκένσερ συνέβαλε πάντοτε στον σχηματισμό κυβερνήσεων ως ο “χρήσιμος εταίρος” και ο ίδιος εξασφάλιζε υψηλά αξιώματα, είτε ως αντικαγκελάριος, είτε ως (επί 18 χρόνια) υπουργός Εξωτερικών.

Με την αυθαιρεσία που εμφιλοχωρεί σε μια τέτοια “αναγωγή”, το ΚΙΝ.ΑΛ μπορεί να μεταβληθεί στο ελληνικό αντίστοιχο του FDP. Όχι τόσο λόγω πολιτικής ατζέντας, όσο ως το συμπλήρωμα που μπορεί να απαιτήσουν οι συνθήκες του νέου ισχυρού δικομματισμού που διαμόρφωσε το εκλογικό αποτέλεσμα.

Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη πανίσχυρο και με καθαρό πολιτικό διάδρομο τετραετίας και με τον Αλέξη Τσίπρα αδιαμφισβήτητο ηγέτη της ευρύτερης κεντροαριστεράς, η Φώφη Γεννηματά πρέπει να αποφασίσει εάν της ταιριάζει πολιτικά το “κοστούμι” του Χανς Ντίτριχ Γκένσερ.

Με περίπου 32% – τέσσερις μονάδες κάτω από το ποσοστό του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015-, παρά την εφαρμογή ενός σκληρού μνημονίου και ένα αντι-Σύριζα τσουνάμι, ο Τσίπρας οφείλει να μετασχηματίσει ιδεολογικά, κοινοβουλευτικά και οργανωτικά το κόμμα του σε μια παράταξη της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και να δημιουργήσει “σημεία επαφής” με τους όμορους χώρους και προς τα Αριστερά και προς το Κέντρο.

Τι θα κάνει η Φώφη; Το άθροισμα 158+22 (οι βουλευτές που εκλέγουν Ν.Δ και ΚΙΝ.ΑΛ) την οδηγεί, ίσως, σε κοινοβουλευτικές συμπράξεις με τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την προώθηση της συνταγματικής αναθεώρησης και την ψήφιση νομοσχεδίων που θα φέρει η νέα κυβέρνηση και μάλλον ταιριάζουν στο “DNA” της σχετικά δεξιόστροφης κοινοβουλευτικής της ομάδας.

Μπορεί η αυτοδυναμία της Ν.Δ να την γλύτωσε από τα δύσκολα, ωστόσο μια επιλογή συνεργασιών εντός κοινοβουλίου και η συνέχιση της αντι-Σύριζα ρητορικής θα μεταβάλλει σταδιακά το ΚΙΝ.ΑΛ σε ένα “κόμμα Γκένσερ”.

Για τον Αλέξη Τσίπρα μια τέτοια εξέλιξη επεκτείνει τον χώρο μέσα στον οποίο μπορεί να κινηθεί στο πλαίσιο ενός αντι-δεξιού μετώπου και μιας αυξανόμενης έντασης αξιωματικής αντιπολίτευσης, από την άλλη, όμως, απαιτείται προσοχή διότι δυσκολεύει την δυνατότητα συμπράξεων σε μελλοντικό χρόνο.

Εάν πολλοί στρέφουν τα βλέμματα στην “παράδοση- παραλαβή” Τσίπρα- Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου, η πιο ενδιαφέρουσα ίσως συνάντηση θα ήταν αυτή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με την επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛ. Κάποια στιγμή θα συμβεί. Ίσως αρκετά σύντομα.

Η Φώφη Γεννηματά, παρότι “απέπεμψε” τον Ευάγγελο Βενιζέλο υιοθέτησε -ή έστω ευχόταν- την “στρατηγική ήττα” του ΣΥΡΙΖΑ. Ο σκοπός δεν επιτεύχθηκε και τα φληναφήματα περί διψήφιου ποσοστού με παράλληλη κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκαν ανοησίες της μαξιμαλιστικής προεκλογικής ρητορικής.

Μπροστά της έχει, ακόμα, το δομικό ζήτημα της κατάργησης του νόμου περί απλής αναλογικής. Το άθροισμα της κοινοβουλευτικής δύναμης Ν.Δ- ΚΙΝ.ΑΛ δεν αρκεί και μένει να δούμε πως θα υλοποιήσει τον σχεδιασμό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Οσο προχωρά η διακυβέρνηση και όσο προκύπτουν σημαντικά και αντιδημοφιλή μέτρα, τόσο δυσκολότερο θα είναι να κάνει το βήμα προς μια εκλογική αναμέτρηση που ίσως “κάψει” την απλή αναλογική. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η Φώφη Γεννηματά θα χρειαστεί να λάβει αποφάσεις που θα επικαθορίσουν τον χαρακτήρα του ΚΙΝ.ΑΛ. Η σύνθεση της νέας κοινοβουλευτικής της ομάδας διαθέτει ακόμα στελέχη με ισχυρά αρνητικά αντανακλαστικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι, ωστόσο, ίδια με την προηγούμενη…