Κυβέρνηση υπό πίεση, ανύπαρκτη αντιπολίτευση: Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος…

Μόλις εφτά μήνες από τις εκλογές και την άνετη δεύτερη νίκη της ΝΔ, μια περίεργη εικόνα κυριαρχεί στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.

Η κοινωνία βράζει, καθώς μεγάλα κομμάτια της πλήττονται από την κυβερνητική πολιτική και αντιδρούν. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πιέζεται πολλαπλώς. Όμως, η κοινωνική πίεση δεν μπορεί να βρει πολιτική έκφραση, καθώς η αντιπολίτευση είναι πολυδιασπασμένη, αποτελείται από μικρομεσαία κόμματα και ουσιαστικά είναι ανύπαρκτη. Κι έτσι η κυβέρνηση μοιάζει με πυγμάχο που ζαλισμένος περιφέρεται στο ρινγκ, αλλά δεν υπάρχει αντίπαλος να του καταφέρει ένα χτύπημα που θα τον κάνει να δει αστράκια.

Ο βρασμός στην κοινωνία έχει πολλές εκφράσεις. Άλλες δεν εκδηλώνονται με μορφή αντίδρασης, αλλά μπορεί να αποδειχθούν πολύ φθοροποιές. Για παράδειγμα, η ακρίβεια τσακίζει τα νοικοκυριά, αλλά δεν υπάρχει αντίδραση. Καθώς το καταναλωτικό κίνημα στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτο, η μόνη αντίδραση είναι δημοσκοπική (η συντριπτική πλειονότητα λέει ότι η κυβέρνηση έχει αποτύχει στον έλεγχο των τιμών).

Όμως, οι αγρότες – μια προνομιακή εκλογική ομάδα για τη ΝΔ – είναι στους δρόμους και η κυβέρνηση τρέμει τις επιπτώσεις, αφού υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη θεωρία ότι οι κινητοποιήσεις είναι «υποκινούμενες».

Στις ανώτατες σχολές επικρατεί, επίσης, αναταραχή. Και μπορεί η κυβερνητική προπαγάνδα να προβάλει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων σαν «μεγάλη μεταρρύθμιση», την οποία αποδέχεται η δημοσκοπούμενη πλειοψηφία, το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν την αποδέχονται οι νέοι, τους οποίους κατ’ εξοχήν αφορά.

Αν προσθέσουμε σ’ αυτά τα χάλια των κρατικών νοσοκομείων, την κρίση στέγης (υψηλά ενοίκια, έλλειψη κατοικιών προσιτών στους νέους) και τις χαμηλές αμοιβές της μεγάλης πλειονότητας των εργαζομένων και συνταξιούχων, που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν στοιχειωδώς την έκρηξη της ακρίβειας, είναι φανερό ότι χώρα κινείται στον αστερισμό της κοινωνικής κρίσης.

Ο συνδυασμός όλων αυτών σε οποιαδήποτε άλλη συγκυρία θα είχε οδηγήσει σε πολιτικές ανατροπές. Η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να σταθεί. Όμως, αυτό δεν συμβαίνει.

Η κυβέρνηση πιέζεται μεν και η ΝΔ παρουσιάζει δημοσκοπική φθορά, αλλά η απόσταση που τη χωρίζει από τα κόμματα που ακολουθούν είναι χαώδης. Ουσιαστικά δεν υπάρχει αντιπολίτευση ικανή να ανησυχήσει την κυβέρνηση εν όψει των ευρωεκλογών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται με τα συνεχή ανδραγαθήματα του Παύλου Πολάκη. Ο οποίος, αφού κατάφερε να σακατέψει τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, έχει βάλει στόχο να αποτελειώσει τον ΣΥΡΙΖΑ του ανίδεου και αγόμενου και φερόμενου Στέφανου Κασσελάκη. Η κατάληξη είναι προδιαγεγραμμένη. Οι ευρωεκλογές θα πιστοποιήσουν τη συνεχιζόμενη κατρακύλα και τότε να δούμε πού θα κρυφτούν όσοι και όσες προσέρχονται αμέριμνοι πότε στις Σπέτσες και πότε στις κομματικές συνεδριάσεις, λες και δεν βλέπουν τι συμβαίνει γύρω τους.

Το ΠΑΣΟΚ, που λογικά έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνει κάποιο άλμα, δείχνει να μην πείθει και να μη μπορεί. Η ΝΔ φθείρεται , ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί, αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται ικανό να το εκμεταλλευθεί.

Έτσι, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρά την εμφανή κοινωνική αμφισβήτηση και δυσαρέσκεια για τα άλυτα προβλήματα, δεν παθαίνει πολιτική ζημιά, γιατί δεν υπάρχει αντίπαλος να καρπωθεί τη φθορά της. Είναι σαν να λέμε σχηματικά «στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος»…