Κυβέρνηση χωρίς αντιπολίτευση είναι μια επικίνδυνη κυβέρνηση

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει επισήμως κενό εξουσίας, αλλά παράλληλα υπάρχει. Διότι όταν δεν ασκείται ουσιαστική αντιπολίτευση εντός και εκτός βουλής από τα κόμματα που διεκδικούν την επόμενη διακυβέρνηση, τότε παγιώνεται μια ιδιότυπη ασυλία που μόνο ως επικίνδυνη μπορεί να χαρακτηριστεί.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ουσιαστικά “ελέγχεται” μονάχα εκ των “έσω”, από την Ευρώπη όταν τα πράγματα “ξεφεύγουν” (βλέπε υποκλοπές και Κράτος Δικαίου), και από ορισμένα media σε μειοψηφικό βαθμό.

Μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα χρειαστεί καιρός αλλά και να ξεκαθαρίσει, τα δύο αυτά κόμματα θα χρειαστούν έξτρα χρόνο για να ανασυνταχθούν, να βρουν τις νέες ταυτότητές τους και να συζητήσουν σοβαρά για το αν είναι διατεθειμένα να συνεργαστούν.

Διότι χωρίς συμμαχίες, αντίπαλο δέος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν διαφαίνεται άμεσα στον ορίζοντα.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός απέκλεισε άλλωστε την πιθανότητα να βγει σε “πρόωρη σύνταξη” όπως απάντησε στη ΔΕΘ, δίνοντας “σήμα” πως θα είναι επικεφαλής και στις επόμενες εκλογές με το κόμμα της ΝΔ. “Καίγοντας” έτσι τα όποια σενάρια για νέα καριέρα στην Κομισιόν, η οποία μπορεί να περιμένει.

Καμία εντύπωση επίσης δεν θα μας έκανε το να προβεί σε σχετικά πρόωρες εκλογές, για να προλάβει την ανασύνταξη των αντίπαλων κομμάτων – αν και αυτό θα κριθεί εν πολλοίς από τις εξελίξεις.

Ωστόσο, η πιθανότητα πρόωρων εκλογών μπορεί να κριθεί και από τα οικονομικά της ΕΕ. Οι εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη άλλωστε στη ΔΕΘ ήταν “μικρό καλάθι”, με τον κόσμο της αγοράς να τις υποδέχεται με επιφυλακτικότητα και αντιδράσεις.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, Γιώργος Καββαθάς και ο πρόεδρος του ΙΝ.ΚΑ., Γιώργος Λεχουρίτης ανέφεραν και οι δύο πως ουσιαστικά δεν εξαγγέλθηκε κανένα ουσιαστικό μέτρο για την στήριξη των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αναφέροντας ως θετικό μονάχα την κατάργηση του τέλος επιτηδεύματος από το 2025.

Ακόμη, σημείωσαν πως τα αναπτυξιακά μέτρα ήταν για τις μεγάλες επιχειρήσεις και μόνο. Χαρακτηριστικό άλλωστε που διαπερνά όλες τις εξαγγελίες Μητσοτάκη στη ΔΕΘ ήταν η συστηματική αποφυγή μόνιμων μέτρων, ακόμη και για το στεγαστικό. Κάτι που ενδεχομένως έλκεται και από την αβεβαιότητα που υπάρχει σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και από τις δηλώσεις Ντράγκι, αλλά και από τη διαρκή πρόθεση της εν λόγω κυβέρνησης να κρατά ικανοποιημένους τους “ισχυρούς”, απαντώντας στα αιτήματα των μικρομεσαίων με ευκαιριακά επιδόματα.

Να σημειωθεί πως στη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, η αύξηση των συντάξεων κατά 2%-2,5% από 1/1/2025 συνοδεύεται από τον χαρακτηρισμό “με βάση τον πληθωρισμό και το ΑΕΠ”, αλλά κινείται κάτω από την προβλεπόμενη αύξηση του ΑΕΠ.

Ακόμη, η μισθολογική δυνατότητα των Ελλήνων αυτή τη στιγμή είναι κάτω και από την αντίστοιχη των πολιτών της Βουλγαρίας. Σύμφωνα με έρευνα του ΚΕΠΕ, στη διάρκεια των δεκαπέντε ετών που έχουν μεσολαβήσει από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα εμφανίζεται πλέον ως η δεύτερη πιο φτωχή χώρα της ΕΕ των 27, μετά τη Βουλγαρία, με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, μετρούμενο σε όρους κοινής αγοραστικής δύναμης. Όμως, στην πραγματικότητα η θέση των Ελλήνων εργαζόμενων είναι ακόμη χειρότερη, αν μετρηθούν οι μισθοί που καταβλήθηκαν με αναγωγή στην αγοραστική δύναμη, με βάση μέτρησης το ωρομίσθιο.

Σε ένα παράλληλο, “ευρωπαϊκό” σύμπαν, αν η Γερμανία δεν συμφωνήσει με το υπερβολικά φιλόδοξο σχέδιο του Ντράγκι για την ανάκαμψη, τότε θα υπάρξουν αγκυλώσεις. Ο Ντράγκι θέλει περισσότερο κοινό δανεισμό, κάτι που όμως για την ΕΕ αποτελεί διαρκές “ταμπού”.

Γερμανία και Ολλανδία βλέπουν την ανάπτυξή τους να περιορίζεται και σίγουρα δεν θα θελήσουν να ενισχύσουν τους πιο υπερχρεωμένους εταίρους τους. Ήδη ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Κρίστιαν Λίντνερ είπε ότι “η Γερμανία δεν θα συμφωνήσει” στον κοινό δανεισμό, ενώ ανάλογες αντιδράσεις υπάρχουν και για την αξιοποίηση έκτακτων κονδυλίων της ΕΕ που προορίζονται για να βοηθήσουν τις λιγότερο ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες, πράγματα που σίγουρα αφορούν και εμάς.

Απέναντι στα παραπάνω ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να παίζει “άμυνα”, ενώ η αντιπολίτευση αναλώνεται στις εσωτερικές υποθέσεις της, ψάχνοντας να βγάλει άκρη. Και όσο διαρκεί αυτή η ιδιότυπη “ασυλία” Μητσοτάκη με τις πενιχρές αντιδράσεις στους δρόμους και στο κινηματικό κομμάτι, τόσο η χώρα θα μένει σε μια “μουδιασμένη αδράνεια” που διακατέχει συνολικά την κοινωνία.