Κορφολογήματα… Επιλογές και σχόλια στο περιθώριο των ειδήσεων

1) Τον θυμάστε; Για τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο, λέμε. Διασύρθηκε επί μήνες και παραπέμφθηκε στη Δικαιοσύνη με βαρύτατες κατηγορίες (εγκληματική οργάνωση, ξέπλυμα μαύρου χρήματος) για την διαχείριση των χρημάτων από δωρεές στην κοινωνική κουζίνα “Ο Άλλος Άνθρωπος“, που είχε ιδρύσει. Συγκατηγορούμενοι, η μητέρα του και ο γαμπρός του.

Ε, λοιπόν, πριν από λίγες μέρες ο εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή του για όλα τα αδικήματα και ταυτόχρονα διέταξε να αρθεί η δέσμευση των χρημάτων (υπάρχει σχετική δήλωση του δικηγόρου του).

Ιδού το ηθικής τάξεως μέγα θέμα: Αν γίνει δεκτή από το δικαστήριο η απαλλακτική πρόταση του εισαγγελέα, πόσοι από τους δεινούς επικριτές θα ζητήσουν συγγνώμη από τον Πολυχρονόπουλο, που λιντσαρίστηκε και διασύρθηκε από μέρος των ΜΜΕ και τους δράκοντες των social;

Σημειωτέον, ότι η είδηση για την πρόταση του εισαγγελέα φιλοξενήθηκε υποβαθμισμένη στα ράδια, στην τιβί και στα περισσότερα σάιτ, εν αντιθέσει προς το κατηγορητήριο και την παραπομπή του Πολυχρονόπουλου στην Δικαιοσύνη. Τότε, είχαν κάνει πάρτι επί μήνες η καταλαλιά, ο χλευασμός, η απαξίωση και τα δηκτικά σχόλια…

2) Απαγορεύσεις: Δεν είναι απλώς ατυχής η απόφαση του κ. Χρυσοχοΐδη να απαγορεύσει τις συναυλίες “στα Εξάρχεια, στον λόφο του Στρέφη και όπου αλλού“. Είναι προκλητική και επικίνδυνη.

Το εισαχθέν κριτήριο (η δημόσια τάξη), καθώς και το “όπου αλλού” που ανέφερε ο υπουργός, προϊδεάζουν για -ή δεν αποκλείουν- καθεστώς εκτεταμένων απαγορεύσεων για ποικίλες εκδηλώσεις (πολιτικές συγκεντρώσεις, συναυλίες, συλλαλητήρια κ.α.).

Η στήλη αποφεύγει θλιβερές συγκρίσεις και αναλογίες με σκοτεινές εποχές του τόπου, αλλά το επίφοβον του πράγματος είναι προφανές. Οι απαγορεύσεις αυτού του τύπου, πέραν της αποτρόπαιης λογικής που τις χαρακτηρίζει, λειτουργούν ως σπινθήρας εκρηκτικών αντιδράσεων.

Το αναφαίρετο δικαίωμα της πολιτείας να περιφρουρεί την “δημόσια τάξη” επ’ ουδενί την δικαιοδοτεί να αυθαιρετεί έναντι του πυρήνα της Δημοκρατίας και όσων συνεπάγεται για το ελευθέρως συνέρχεσθαι…

3) Πλησμονή: Δηλαδή κατάσταση κορεσμού στα κεντρικά δελτία διαύλων και ραδιοφώνων, καθώς εσχάτως μεταδίδονται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα θέματα του αστυνομικού δελτίου (εγκλήματα, τροχαία κ.α.). Πρόκειται για την λοιμική της ενημέρωσης.

Ορισμένοι διατείνονται ότι αυτό συμβαίνει είτε κατόπιν κυβερνητικών παρεμβάσεων ώστε να υποβαθμίζονται τα μείζονα (π.χ. ακρίβεια, Τέμπη κλπ) είτε αυτοβούλως από συγκεκριμένα ΜΜΕ με τον ίδιο στόχο.

Δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Πρώτον, διότι επί μήνες όλα τα μίντια, ως και τα φιλοκυβερνητικά, αναγκασμένα έστω από την αντικυβερνητική ροπή της κοινωνίας, είχαν πρώτα θέματα την ακρίβεια, τα Τέμπη, την οργή των πολιτών όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις κλπ.

Και, δεύτερον, διότι η παρέλαση συμβάντων που καταγράφονται στο αστυνομικό δελτίο προσιδιάζει στον χαρακτήρα και στην ιδέα που έχουν πολλά ΜΜΕ για την πρόσληψη, δηλαδή την αποδοχή αιματηρών και συναφών γεγονότων από την κοινωνία. Θεωρούν, δηλαδή, ότι “τέτοια θέλει ο κόσμος”.

Η επιλογή αυτή λειτουργεί εθιστικά, διαμορφώνοντας βαθμηδόν καθεστώς αυτονόητου σχετικά με την αξιολόγηση των ειδήσεων από τον κόσμο. Δεν είναι προς θάνατον η κατάσταση αυτή, καθώς σήμερα οι πηγές ενημέρωσης είναι πολλές, γεγονός που περιορίζει κάπως την δραστική επήρεια των κλασικών μίντια (τιβι, ραδιόφωνα). Πάλι καλά…

4) Η…προσμονή: Πρωθυπουργός εν αναμονή η Ζωή Κωνσταντοπούλου; Κάπως έτσι. Προετοιμάζεται, όπως δηλώνει η ίδια, απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις.

Δικαίωμά της να…κάνει ζέσταμα στα δημοσκοπικά κουλουάρ, αλλά θα ήταν ενδιαφέρον και ουσιαστικό να συνδυαστεί ο οξύς καταγγελτικός λόγος με συγκεκριμένες προτάσεις τουλάχιστον στα μείζονα, τόσο της συγκυρίας όσο και γενικώς.

Επί παραδείγματι, τι λέει η “Πλεύση Ελευθερίας” για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, το καλώδιο Ελλάδος, Κύπρου, Ισραήλ, την αξιολόγηση της Standard & Poor’s και άλλα; Πόσο μάλλον, ποια είναι τα στοιχειώδη του Προγράμματος της για την Οικονομία και την Ανάπτυξη; Καλό είναι το ζέσταμα, αλλά ο αγώνας έχει απαιτήσεις…

5) Να και κάτι αισιόδοξο: Μια ελληνική εταιρεία μεταλλικών κατασκευών μετέχει στην κατασκευή του νέου γηπέδου της Μπαρτσελόνα! Διάβασα την είδηση εδώ στο News24/7 (ρεπορτάζ του Γιώργου Αλεξάκη) και αναθάρρησα, για να μην πω ενθουσιάστηκα.

Κι όποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει το γεγονός αυτό για την προοπτική της χώρας περιορίζοντας μυωπικά την σημασία του (π.χ τι μας νοιάζει εμάς η επιτυχία και το κέρδος μιας ιδιωτικής εταιρείας), ας διαβάσει το ρεπορτάζ χωρίς ιδεοληπτικές διόπτρες για να κατανοήσει την αξία του.

Αυτά τα λίγα. Κάποια στιγμή θα επανέλθουμε εκθέτοντας ο,τι παρεμφερές θα κορφολογήσει ο άφευκτος υποκειμενισμός μας…