Κορονοϊός και Θεία Κοινωνία σε μια χώρα καρναβάλι

Το κράτος που θα ήταν θωρακισμένο για τον κορονοϊό, θυμίζει αυτό που είχε πει ο Μαχάτμα Γκάντι όταν του είχαν ζητήσει την άποψή του για τον Δυτικό πολιτισμό.

“Τι γνώμη έχω για το Δυτικό πολιτισμό; Νομίζω πως θα ήταν καλή ιδέα”, είχε απαντήσει.

Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά διότι κράτος δεν είναι μόνο η κυβέρνηση, τα κόμματα, οι αρχές και οι Θεσμοί, αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες, ως συμμέτοχοι. Η διαμάχη μεταξύ πολίτη και Πολιτείας, που στην περίπτωσή μας ξεκινά από την πρώτη μέρα ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους, μπορεί να αποβεί καταστροφική σε περιπτώσεις όπως αυτή της εξάπλωσης μιας επιδημίας.

Από τη στιγμή λοιπόν, που έφτασε ο κορονοϊός και στην Ελλάδα έχουν μέχρι στιγμής συμβεί τα εξής:

–Καρναβαλικές εκδηλώσεις, διότι δεν θα μας πουν οι κουτόφραγκοι αν θα διασκεδάσουμε ή όχι.

-Διαπιστώθηκε ότι ενώ παγκοσμίως υπήρχε εξάπλωση του ιού, αυτό δεν πτόησε τους Έλληνες που έκαναν ταξίδια αναψυχής.

-Πολίτες σε καραντίνα, βγαίνουν για καφέ διότι σκάνε στο σπίτι και πόσο να κάτσουν μέσα βρε αδερφέ;

-Ο Βελόπουλος, βουλευτής και πολιτικός αρχηγός διαφημίζει κρέμα που θωρακίζει από τον κορονοϊό (όσο και το θωρακισμένο κράτος) και δεν κουνιέται φύλλο.

-Η βουλευτής Έλενα Ράπτη, αναζητώντας ψήφαλάκια στις εκκλησίες, διαφημίζει την προσωπική της απόφαση να κοινωνήσει διότι “όταν υπάρχει βαθιά πίστη, η Θεία Κοινωνία θεραπεύει”.

-Ιερείς από τη συχνότητα της δημόσιας τηλεόρασης, εκφράζουν αντιεπιστημονικές απόψεις για τη Θεία Κοινωνία και τη Μετάληψη. Αναμενόμενο, αλλά επικίνδυνο και σίγουρα επιχειρηματικά κοντόφθαλμο. Διότι αν σκεφτούμε τον μέσο όρο ηλικίας των θαμώνων στις εκκλησίες και ποιες είναι οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, γίνεται κατανοητό ότι οι ιερείς είναι περισσότερο του δος ημίν σήμερον και για αύριο έχει ο Θεός.

-Επιστήμονες (;) είτε τρέμουν να αντικρούσουν τους ιερείς και να μιλήσουν ευθέως για την επικινδυνότητα του συνωστισμού στις εκκλησίες αυτή την περίοδο και τη χρήση κοινών σκευών, είτε τους υποστηρίζουν! Η λοιμωξιολόγος Ελένη Γιαμαρέλλου μάλιστα, δήλωσε ευθαρσώς τα εξής:

“Σχετικά με την Θεία Κοινωνία αδίκως έχει δημιουργηθεί ένα τέτοιο θέμα. Είναι διαφορετικό. Η θεία κοινωνία είναι ένα μυστήριο, όταν πηγαίνεις να λάβεις τη Θεία Κοινωνία δεν την παίρνεις από συνήθεια, τη λαμβάνεις γιατί είναι σώμα και αίμα Χριστού. Είναι το μεγαλύτερο μυστήριο.Ή το πιστεύεις και κοινωνείς κανονικά ή δεν το πιστεύεις. Δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις, κουταλάκια κλπ”.

Όταν λένε τέτοια οι επιστήμονες, τι να περιμένεις από τον καντηλανάφτη;

Ο επιστήμονας όμως, όπως και ο βουλευτής και κάθε ένας που εκφράζεται από θέση ευθύνης για ένας τέτοιας σημασίας ζήτημα, δεν πρέπει να το κάνει ως πιστός, αλλά αντιλαμβανόμενος τον ρόλο του. Σεβαστή η πίστη του, αλλά δεν μας αφορά.

Είναι σαφές ότι από όλους τους παραπάνω, οι πιο δικαιολογημένοι είναι οι ιερείς. Επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία, αλλά λιγότερο επικίνδυνοι από έναν επιστήμονα, από τον οποίο περιμένεις επιστημονική άποψη και στοιχεία και σου απαντά “θα κοινωνήσω με πίστη στο Θεό και το πιστεύω για όλους”.

Εφόσον λοιπόν οι αρχές έχουν να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση και αυτές τις συμπεριφορές, δεν χωράει άλλη καθυστέρηση, ούτε μέτρα με το σταγονόμετρο. Πρέπει να πάρουν όσα μέτρα χρειάζεται για τον περιορισμό του ιού γρήγορα και χωρίς βλέποντας και κάνοντας.

Και αν αυτοί που αποφασίζουν φοβούνται το πολιτικό κόστος από μια αντίδραση πιστών, επαγγελματιών και άλλων, θα πρέπει να έχουν κατά νου ότι ο βασικός στόχος είναι να μην φτάσουμε σε αριθμούς που θα θυμίζουν Ιταλία.

Τι περιμένουν; Κάποιο θαύμα;