Ευχαριστούμε “Σεβασμιώτατε” Μητροπολίτη Δωδώνης

Οφείλουμε θερμές ευχαριστίες στον Χρυσόστομο. Τράβηξε στα απώτατα άκρα τη θέση της Εκκλησίας για τις αμβλώσεις. Αποκάλυψε την «ιερή εχθροπάθεια» που μεταμφιέζεται «δικαιώματα του αγέννητου παιδιού». Τίναξε στον αέρα την εγκύκλιο «περί της προστασίας της ανθρώπινης ζωής και αποφυγής των αμβλώσεων» που θα διαβαστεί στους ναούς την άλλη Κυριακή.

Η απάντηση στον Χρυσόστομο έχει τη μορφή της 13χρονης Μεξικανής Ρaulina Ramνrez: εξαναγκάστηκε γεννήσει τον καρπό του βιασμού της από άγνωστο διαρρήκτη. Οι πολέμιοι της άμβλωσης και ο διευθυντής του νοσοκομείου απείλησαν το κορίτσι: «αν κάνεις άμβλωση θα πεθάνεις ή θα μείνεις στείρα».

Ο λόγος του Χρυσόστομου ενοχοποιεί όλα τα θύματα της έμφυλης βίας. Τα θύματα του Λιγνάδη, τη Σοφία Μπεκατόρου, την Ελένη Τοπαλούδη, τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. Είναι λόγος κακοποιητικός στη ρίζα του. Η καταδίκη των δηλώσεών του από την Ιερά Σύνοδο είναι θετική, αλλά δεν κρύβει το βασικό: πώς σκέφτονται πολλοί στην Εκκλησία για το MeToo, την ισότητα στον γάμο, τη γυναίκα που πρέπει να σωπαίνει, τα δυο χαστούκια που «χρειάζονται πού και πού». Φανταστείτε έναν Δωδώνης να μιλάει σε εφήβους για την βία κατά των γυναικών.

Δεν είναι όλοι στην Εκκλησία έτσι. Και φυσικά η Εκκλησία μπορεί να διαδίδει τις θέσεις της στους ναούς, στον δημόσιο χώρο. Αλλά όχι στα σχολεία! Είναι εξοργιστική η εφεκτικότητα της Υπουργού Παιδείας στις εκκλησιαστικές πιέσεις και στα alter Right λόμπι. Θυμίζουμε την απόπειρα να εισαχθεί πρόγραμμα «Προγεννητικής αγωγής» στα σχολεία.

Στη σεξουαλική αγωγή και την αγωγή υγείας των παιδιών μας δεν έχει κανένα λόγο η Εκκλησία. Χρόνια πολεμάει κάθε τέτοια κίνηση. Έδωσε, αγκαλιά με τη μισή Νέα Δημοκρατία και την ακροδεξιά, λυσσαλέα μάχη εναντίον της θεματικής εβδομάδας για τις έμφυλες ταυτότητες. Δεν έχουν καμιά δουλειά ιερείς και υπερσυντηρητικά λόμπι να μιλάνε στα παιδιά για τον έρωτα, το σεξ, το σώμα. Η ηθικολογία, η άρνηση της επιστήμης και ο στιγματισμός βάζουν στη φυλακή της ενοχής το σώμα και την επιθυμία. Κι όλα αυτά, σε καιρούς αυξημένης έμφυλης βίας, σεξουαλικής κακοποίησης και παραβίασης της γενετήσιας αξιοπρέπειας των παιδιών. Μην παρασυρόμαστε λοιπόν με την σπουδή της κ. Κεραμέως να καταδικάσει τις δηλώσεις Χρυσόστομου γιατί χαλάνε την υπερσυντηρητική της συνταγή στα σχολεία.

Υπάρχει θέμα αμβλώσεων στην Ελλάδα; Όχι αλλά επιχειρείται να ανοίξει. Μετά την πρόσφατη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στις ΗΠΑ, ο πόλεμος των αμβλώσεων περνάει τον Ατλαντικό. Να είμαστε έτοιμοι. Ας θυμηθούμε το ματαιωθέν συνέδριο υπογονιμότητας με στήριξη κορυφαίων θεσμών και τις διαφημιστικές καταχωρήσεις για τα «δικαιώματα του αγέννητου παιδιού».

Απέναντι στέκεται η μεγάλη κοινωνική αποδοχή του δικαιώματος στην άμβλωση. Στην έρευνα του Σημείου για τη Μελέτη της Ακροδεξιάς (aboutpeople, 6/2022) το 77% διαφωνεί με απαγόρευση των αμβλώσεων. Το δικαίωμα στη διακοπή της κύησης, υπό τις προϋποθέσεις που η επιστήμη θέτει, είναι εκδήλωση αυτοδιάθεσης του σώματος. Χωρίς τη δυνατότητα αυτή, η γυναίκα μετατρέπεται σε μέσο αναπαραγωγής.

Δεν έγινε εδώ τεράστιο θέμα η άμβλωση όπως αλλού. Την είχε αποδεχτεί, οριζόντια και σιωπηρά, η μεταπολεμική Ελλάδα, οι γονείς μας, δεξιοί κι αριστεροί. Ήξεραν, παρά την υποκρισία της κοινωνικής ηθικής, της συμβάσεις και τα προσχήματα, ότι με την έκτρωση αποσοβήθηκαν ή περιορίστηκαν χιλιάδες ατομικές και οικογενειακές τραγωδίες. Φυσικά η άμβλωση δεν είναι μέθοδος αντισύλληψης. Δεν είναι παιχνιδάκι. Να το θυμόμαστε, να το θυμίζουμε: η πρόσβαση στην ασφαλή έκτρωση είναι δικαίωμα, η έκτρωση δεν παύει να είναι λύση ανάγκης. Να γιατί χρειάζεται σεξουαλική αγωγή και όχι εύκολη ηθικολογία.

Η μάχη για το δικαίωμα στην ασφαλή έκτρωση δεν είναι θέμα πολυτελείας ούτε μάχη ιδεών μακριά από τις αγωνίες του βίου. Είναι ζήτημα με σκληρά επίδικα, ταξικά και βιοτικά. Κάθε δραστικός περιορισμός πλήττει πρωτίστως αδύναμες, ευάλωτες κι αποκλεισμένες. Ο στιγματισμός της άνεργης ή υποαπασχολούμενης ότι με την έκτρωση συντελεί τάχα στην υπογεννητικότητα δεν είναι διόλου αθώος.

Είναι μηχανισμός παραγωγής δυστυχίας και κοινωνικού αποκλεισμού. Τι λένε Χρυσόστομος και Σία; «Έκτρωση = φόνος»; Το αντίθετο ισχύει. Σε όποιον δυσπιστεί, να λέμε την ιστορία της εγκύου Savita Halappanavar που πέθανε από καρδιακή ανακοπή στην Ιρλανδία γιατί αρνήθηκαν στο νοσοκομείο να της κάνουν έκτρωση αν και ήταν δεδομένη η αποβολή. Και να λέμε για το έμβρυο που κυοφορούσε η 17χρονη Περουβιανή Κ. L. που είχε σοβαρότατη εγκεφαλική βλάβη. Ο διευθυντής του νοσοκομείου αρνήθηκε παράνομα την άμβλωση και την ανάγκασε να γεννήσει και να θηλάσει ένα βρέφος που έζησε 4 ημέρες.

Η αναπαραγωγή και η οικογένεια είναι δικαίωμα και επιθυμία, δεν είναι «καθήκον» απέναντι στην κοινωνία ή τον Θεό. Και στο κάτω κάτω, ο καθένας δικαιούται να ορίζει το δικό του σώμα.