Λείπει ένας πρίγκιπας από την Ελλάδα. Ας φέρουμε κάποιον

Δεν είχαμε την “τύχη” στην εποχή της μεγάλης κρίσης και των μνημονίων να έχουμε στην Ελλάδα βασιλιάδες και πρίγκιπες. Σκεφτείτε το. Μια ακόμα οικογένεια που θα ζούσε σε βάρος του ελληνικού λαού, θα διοργάνωνε φιλανθρωπικά γκαλά και θα έφτιαχνε “παιδουπόλεις”.

Αφήστε, που θα είχαμε και επισκέψεις άλλων γαλαζοαίματων, δηλώσεις συμπαράστασης ή περικοπές λόγω κρίσης στις δαπάνες του στέμματος – μια μεγάλη θυσία.

Αλλά τη χάσαμε την ευκαιρία, διότι ο ατίθασος ελληνικός λαός, είχε αποφασίσει ότι δεν χρειάζεται να χρηματοδοτεί από τον ιδρώτα του στέμματα, βασιλιάδες, πρίγκιπες και αυλοκόλακες ήδη από το 1974.

Κάποιοι φαίνεται ότι το ξεχνούν, μπροστά στην πιθανότητα μια δραστηριοποίησης των απογόνων του κ. Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ στην Ελλάδα, με οποιονδήποτε τρόπο.

Διότι όταν δραστηριοποιούνται πρίγκιπες του εαυτού τους και βασιλιάδες του εαυτού τους – η μοναρχία στην Ελλάδα επαναλαμβάνω έχει καταργηθεί, ανοίγουν θέσεις υπασπιστών, εκπροσώπων, αυλικών και άλλα παρασιτικά και καλοπληρωμένα “επαγγέλματα”.

Πρόσφατα ο Νίκος Γλύξμπουργκ, υιός του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ, παρέθεσε γεύμα γνωριμίας σε πέντε γνωστούς Έλληνες δημοσιογράφους του πολιτικού ρεπορτάζ.

Ωστόσο, όπως διαβεβαιώνει ο κ. Γλύξμπουργκ δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για την πολιτική και δυστυχώς για το μέλλον της χώρας δεν ενδιαφέρεται για την ίδρυση κόμματος.

Είναι προφανές ότι αν τον ενδιέφερε η πολιτική, θα έκανε γεύμα γνωριμίας με 5 αθλητικογράφους.

Το ερώτημα είναι τι ζητούν οι Γλύξμπουργκ από την Ελλάδα, την οποία ουδείς φυσικά τους απαγορεύει να (δηλώνουν ότι) αγαπούν; Και ποιοι είναι πρόθυμοι να ακούσουν με ανιστόρητη νοσταλγία τους “προβληματισμούς” και τις “αναζητήσεις” τους.

Σε μια εποχή αναθεωρητισμού και λήθης, καλό είναι να υπάρχει σεβασμός στη μνήμη του ελληνικού λαού και στα γεγονότα. Είναι άλλο πράγμα η μεγαλόψυχη ελληνική Δημοκρατία να δέχεται τις επισκέψεις ιδιωτών ή την παραμονή τους στη χώρα, παρά τα όσα έχουν γίνει στο παρελθόν και άλλο πράγμα να επιχειρείται το ξέπλυμα και ποιος ξέρει τι άλλο θα δούμε στη συνέχεια.

Ας το ξαναπούμε. Βασιλείς και πρίγκιπες δεν έχουμε στην Ελλάδα. Όσο κακό έκαναν οι ξενόφερτοι οίκοι Βίττελσμπαχ και Γλύξμπουργκ, έκαναν.

Μπορούν κάποιοι να ξεχνούν ό,τι νομίζουν. Από τον εθνικό διχασμό, τη Φρειδερίκη και την Πολιτειακή κρίση του 1965 που ξέρουμε πού οδήγησε μέχρι τη φωτογραφία του Γλύξμπουργκ με τους πραξικοπηματίες και τη “χρυσή εξορία” της οικογένειας.

Καλό είναι πάντως να θυμούνται, ότι το μόνο που “ξέχασε” ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974 ήταν να πάρει τηλέφωνο τον Γλύξμπουργκ.

Και αυτή του την “αφηρημάδα” την επικύρωσαν οι πολίτες με δημοψήφισμα.