Κύλησε η άριστη και βρήκε τον Πολάκη

Ας υποθέσουμε ότι η θέση της “εθνικής συντονίστριας” για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, καλύπτει μια ανάγκη, που δεν θα μπορούσαν να καλύψουν οι αρμόδιοι για το μεταναστευτικό/προσφυγικό και επομένως χρειαζόταν θέση, υπεύθυνη και βοηθός της υπεύθυνης.

Ας δεχθούμε δηλαδή για χάρη της συζήτησης, ότι ο διορισμός της κ. Ειρήνης Αγαπηδάκη ως εθνικής συντονίστριας και του βοηθού εθνικής συντονίστριας  Απόστολου Δοξιάδη, έχει ουσία και δεν έχει ουδεμία σχέση με την υπόθεση του 80χρονου, που διορίστηκε από το παράθυρο και παραιτήθηκε.

Δεν είναι δηλαδή μια ανταμοιβή για τις πολύ καλές τους επιδόσεις στο σπορ της εξύβρισης της προηγούμενης κυβέρνησης.

Η κα Αγαπηδάκη, στα πλαίσια της αντιπολιτευτικής μάχης που έδωσε τα προηγούμενα χρόνια, πέρα από τους χαρακτηρισμούς για τον τέως πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, είχε γράψει και ένα άρθρο στο οποίο αναφερόταν στον τότε αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη.

Σε εκείνο το πόνημά της μεταξύ άλλων είχε ασχοληθεί με:

α) Τον Πολάκη μικρό και τη μητέρα του

β)Το πόσες φορές και πού έκανε την ανάγκη του ο Πολάκης ως παιδί

γ) Το αν απέκτησε δυσκοιλιότητα όταν μεγάλωσε και τι επιπτώσεις είχε αυτό

Είχε κρατήσει ένα επίπεδο δηλαδή, ως μελλοντική εθνική συντονίστρια.

Ο πρόσφατα διορισθείς βοηθός εθνικής συντονίστριας, Απόστολος Δοξιάδης, ο οποίος έχει καταφερθεί πολλές φορές κατά των διορισμών στο δημόσιο, τρεις μέρες μετά τον διορισμό του, έστειλε δημόσια επιστολή σε εφημερίδα (!) ζητώντας την απόλυση δημοσιογράφου, που είχε καταφερθεί κατά της Αγαπηδάκη στα Social Media. Γνήσιος φιλελευθερισμός και άμεση αξιοποίηση θέσης εξουσίας.

Τα άρθρα της κ. Αγαπηδάκη και η αντίληψη του κ. Δοξιάδη περί Δημοκρατίας, είναι από μόνα τους επιχειρήματα για το πόσο ακατάλληλοι είναι για να συντονίσουν οτιδήποτε έχει σχέση με ασυνόδευτα προσφυγόπουλα και γενικά με το προσφυγικό.

Η αντιπολίτευση δεν θα χρειαζόταν να κάνει τίποτα άλλο παρά να παραθέτει αυτό το άρθρο και αυτή την ντροπιαστική επιστολή.

Ωστόσο ο “αψύς” κ. Πολάκης είχε ως συνήθως άλλη άποψη.

Απάντησε στο κατάπτυστο και υβριστικό άρθρο της Αγαπηδάκη και εικάζω ότι σκέφτηκε “πώς μπορώ να το ξεπεράσω σε χυδαιότητα”; Αν και ήταν πράγματι δύσκολο τα κατάφερε.

Κατά την προσφιλή του συνήθεια, γράφοντας στο Facebook, καταφέρθηκε κατά της κας Αγαπηδάκη αποκαλώντας την “κοριτσάκι” και κάνοντας λόγο για “περίπτωση που χρήζει μακράς νοσηλείας” και για “παιδικά τραύματα, στέρηση, κακοποίηση και ανικανοποίητες επιθυμίες”.

Ξέχασε ότι είναι γιατρός. Ξέχασε ότι είναι τέως υπουργός, ξέχασε για άλλη μια φορά ποιον χώρο υποτίθεται ότι εκπροσωπεί.

Με τον Άδωνι Γεωργιάδη τους τελευταίους μήνες σε καρεκλοκενταυρική νάρκη, ο Παύλος Πολάκης, ψάχνει απεγνωσμένα αντιπάλους για να εκτονώνει την “αψάδα” του και να αναπαράγει την πολιτική του παρουσία. Έχει άλλωστε ένα φανατικό κοινό, που όσο πιο σκληρός γίνεται, τόσο πιο φανατικά τον ακολουθεί. Και το γνωρίζει.

Το αν αυτή του η στάση προσφέρει κάτι στην Αριστερά ή το κόμμα του ή αν στην πραγματικότητα βοηθάει τους πολιτικούς αντιπάλους, έχει αναλυθεί επαρκώς. Η περίπτωση Κυμπουρόπουλου, τον οποίο “βοήθησε” να βγει πρώτος σε σταυρούς στις Ευρωεκλογές είναι ενδεικτική.

Όση σχέση έχουν με την αριστεία, την αξιοκρατία και τα προσφυγόπουλα, η Αγαπηδάκη και ο Δοξιάδης, τόση σχέση έχει και ο Πολάκης με ένα σύγχρονο κόμμα, ανοιχτό, δημοκρατικό, που θα σέβεται τους πολίτες και θα λύνει τα προβλήματά τους.

Αυτοί είναι οι στόχοι για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχουν διατυπωθεί από την ηγεσία του.

Όσο πιθανό είναι αυτοί οι στόχοι να επιτευχθούν με Πολάκηδες στην πρώτη γραμμή, τόσο πιθανό είναι να βοηθηθούν τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, από την εθνική συντονίστρια και τον βοηθό της.