Ο αποδιοπομπαίος σταθμάρχης

“Στείλε μου όταν φτάσεις”

“Πάω με τρένο, είμαι ασφαλής”

“Τα λέμε αργότερα”

“Πάμε και όπου βγει”

Στην Ελλάδα του 2023, η ασφάλεια των πολιτών ακόμα και στα πιο απλά πράγματα, παραμένει ζητούμενο, όσο η καθημερινότητά μας περιγράφεται κυρίως με την τελευταία φράση, ακυρώνοντας τις προηγούμενες.

Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη με τους δεκάδες νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες στην πλειοψηφία τους νέοι άνθρωποι, ξεγύμνωσε και εξευτέλισε άλλη μία εκδοχή του ελληνικού κράτους, του “επιτελικού” αυτή τη φορά.

Γιατί αυτή ήταν η υπόσχεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη πριν τέσσερα χρόνια. Ένα επιτελικό κράτος, του οποίου οι πολίτες δεν θα καίγονται στις φωτιές, δεν θα πνίγονται στις βροχές και δεν θα αποκλείονται στα χιόνια.

Στην περίπτωση των Τεμπών δεν χρειάστηκε καν μια φυσική καταστροφή. Χρειάστηκε ένας συνδυασμός ανικανότητας, αλαζονείας, αδράνειας, άοκνης προσπάθειας απαξίωσης του Δημοσίου και ένα ανθρώπινο λάθος, ώστε μια μετακίνηση πολιτών να εξελιχθεί σε εθνική τραγωδία.

Από όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση και διάφοροι δημοσιολογούντες έχουν επιλέξει να εστιάσουν αποκλειστικά στο λάθος ενός σταθμάρχη.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο μήνυμά του ανακοίνωσε τη σύσταση ανεξάρτητης και υπερκομματικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, που θα διερευνήσει τα αίτια του δυστυχήματος, που όμως δεν υπήρχε λόγος να συσταθεί, αφού ο κ. Μητσοτάκης αποφάνθηκε ήδη. “Ένα τραγικό ανθρώπινο λάθος”.

Η εκδοχή του ανθρώπινου λάθους:

• Δεν απαντά στο γιατί μετά απο τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη, το σιδηροδρομικό δίκτυο δεν βελτιώθηκε.
• Δεν απαντά στο γιατί αγνοήθηκαν οι προειδοποιήσεις των συνδικαλιστών, που ζητούσαν με επιμονή, βελτίωση των υποδομών, ζητούσαν να ολοκληρωθούν τα συστήματα ασφαλούς κυκλοφορίας και σημείωναν προφητικά ότι “δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις”.
• Δεν απαντά στον πρόεδρο των Μηχανοδηγών Κώστα Γενιδούνια, ο οποίος μιλώντας στο NEWS 24/7 για το δυστύχημα, είπε ότι στην Ελλάδα “οι σταθμάρχες κάνουν τη δουλειά ηλεκτρονικών συστημάτων -που ‘χουμε πληρώσει αλλά δεν λειτουργούν”.
• Δεν απαντά στο γιατί δεν υπάρχουν και δεν λειτουργούν συστήματα ασφαλείας, τα οποία παρά το όποιο ανθρώπινο λάθος, θα μπορούσαν να σώσουν ζωές.
• Δεν απαντά στο γιατί και πώς προσλαμβάνονται άνθρωποι σε νευραλγικές θέσεις, όταν ένα λάθος, σε αυτό το κράτος του “manual” των “περικοπών” και της “εξυγίανσης”, μπορεί να κοστίσει δεκάδες ζωές.
• Κυρίως δεν απαντά στο γιατί το επιτελικό κράτος, που ήρθε να μας σώσει από τις πρακτικές του παρελθόντος συνέχισε να μην κάνει τίποτα και εξαντλεί τα “ταλέντα” του στην τέχνη των απευθείας αναθέσεων.

Ανθρώπινο λάθος υπήρξε, αλλά το να παρουσιάζεται ως η μοναδική αιτία της τραγωδίας, είναι η απόδειξη ότι για άλλη μια φορά το “επιτελικό” κράτος αγωνιά για το πώς θα προστατέψει τον εαυτό του και όχι τους πολίτες.

Είναι λυπηρό, να μη γίνεται κατανοητό από την κυβέρνηση, ότι το να αποδέχεται πώς η ζωή δεκάδων επιβατών, εξαρτάται από ένα λάθος ενός και μόνο ατόμου, όποια θέση και αν κατέχει, είναι παραδοχή παταγώδους αποτυχίας της λειτουργίας του κράτους.

Και αυτό είναι το κράτος το “επιτελικό”. Διότι η τραγωδία δεν συνέβη στον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησης, αλλά στον τέταρτο, όταν σύμφωνα με τις υποσχέσεις του 2019, όλα θα είχαν αλλάξει προς το καλύτερο.

Και μιλάμε για πράγματα αυτονόητα. Το να μετακινείται ο πολίτης με τα Μέσα Μεταφοράς σε ασφαλή δίκτυα, να έχει καλά σχολεία και καλά νοσοκομεία, δεν είναι χάρη των εξουσιαστών προς το πόπολο. Τα χρήματα για αυτές τις παροχές από το κράτος, προέρχονται από τον ίδιο τον λαό.

Αν η κυβέρνηση είχε ειλικρινή πρόθεση να αλλάξουν τα πράγματα, θα μιλούσε ήδη για τα συστημικά και συνδυαστικά λάθη που οδήγησαν στην τραγωδία. Θα αναθεωρούσε την εμμονική στάση απαξίωσης του Δημοσίου και την υπεράσπιση του ιδιωτικού (με ΜΑΤ την ημέρα της εθνικής τραγωδίας) και θα εξηγούσε το σχέδιο και τα βήματα με ακριβές χρονοδιάγραμμα, ώστε να μην θρηνήσουμε ξανά θύματα.

Θα ήταν με λίγα λόγια η κυβέρνηση της Ελλάδας 2.0 και όχι η κυβέρνηση της Ελλάδας “πάμε και όπου βγει”.

Αλλά επειδή είναι το δεύτερο, για όλα φταίει ένας σταθμάρχης.