Ο Αρνιακός, η Τσιμτσιλή και μια μάχη που προς το παρόν χάνεται

Τι ωθεί μια ευειδή παρουσιάστρια ή έναν παρουσιαστή κατά τα φαινόμενα ευγενή να προσβάλλει μια έγκυο γυναίκα ή έναν ταλαιπωρημένο πρόσφυγα και μάλιστα στον τηλεοπτικό αέρα;

Η κτηνώδης άγνοια, η ελαφρότητα, ή η στόχευση σε συγκεκριμένα κοινά, που έχει προσδιοριστεί ότι διασκεδάζουν με ρατσιστικά αστειάκια και αναρωτιούνται στον ελεύθερο χρόνο τους γιατί μια έγκυος γυναίκα “δεν κάθεται στη χώρα της να πολεμήσει”;

Καλοπληρωμένοι παρουσιαστές, διαπιστώνουν μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι “μετανάστες, που είναι με την κοιλιά στο στόμα μπαίνουν στη βάρκα. Και δεν τους νοιάζει. Ο Έλληνας αν δεν κάνει τον προγραμματισμό να σκεφτεί ‘θα ‘χω να σπουδάσω το παιδί μου, να το ταΐσω, να το φροντίσω;’ δεν θα κάνει δεύτερο”, όπως έκανε η κα Τσιμτσιλή ή διακηρύσσουν με ευκολία ότι η χώρα βρίσκεται στο “έλεος των νοτιάδων και των προσφυγικών κυμάτων”, όπως έκανε ο κ. Αρνιακός.

Η εικόνα της ασχήμιας του να προσβάλλεις και να κυνηγάς έναν αδύναμο, είναι μια εικόνα που δεν συνάδει με τις αξίες του πολιτισμένου ανθρώπου, αλλά ταιριάζει στον μαζάνθρωπο που καταναλώνει τηλεοπτικές εκπομπές και μετατρέπεται σε Μεγαλέξανδρο, κυνηγό μεταναστών, σεισμολόγο, τηλεοπτικό κριτή, αμπελοφιλόσοφο και πολλά πολλά άλλα, πίσω από το πληκτρολόγιό του.

Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ως μονάδα της “κοινής γνώμης”,  καταπίνει αμάσητα fake news και στη συνέχεια τα διαδίδει ως αδιαμφισβήτητες αλήθειες.

Από τον υποτιθέμενο κίνδυνο απαγόρευσης του χοιρινού στη χώρα, μέχρι τις “ασθένειες”, που θα μεταδώσουν τα παιδιά μεταναστών σε ανεμβολίαστα -από facebookική πεποίθηση των μαμάδων τους- ελληνόπουλα και από την ισλαμική κατάκτηση, μέχρι την υποτιθέμενη ευνοϊκή αντιμετώπιση των μεταναστών στα νοσοκομεία, το ρατσιστικό στρατιωτάκι, είναι έτοιμο να υιοθετήσει τα πάντα.

Η μεταδοτικότητα, η έλλειψη κρίσης, η υπερβολική αυτοπεποίθηση, η δράση πριν τη σκέψη και άλλα χαρακτηριστικά της μάζας συναντούν, την ευκολία της τηλεοπτικής μπουρδολογίας και την ταχύτητα των Social Media. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε.

Παιδάκια γονέων, που βλέπουν Τσιμτσιλή και Αρνιακό και χαχανίζουν στο Facebook με το χιούμορ του Κυρανάκη για χοιρινά και μπύρες, κάνουν παρέλαση μίσους κατά προσφυγόπουλων. Και αναπολούμε όλοι τις εποχές, που ψώνια γονείς έγραφαν τις εργασίες των παιδιών τους ή επιστολές προς τα μέσα δήθεν από προβληματισμένους 9χρονους, για την Παγκόσμια Ειρήνη.

Τώρα, τα παιδάκια γίνονται φερέφωνα όχι των ονείρων και των απωθημένων, αλλά του ρατσιστικού λόγου, των γονιών, σε εκδοχή παρέλασης, προειδοποιώντας μας για τις ήττες που μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Είναι προφανές ότι με δεδομένο ότι το μεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα θα απασχολήσει για χρόνια την Ελλάδα, η μάχη θα δοθεί σε πολλά επίπεδα και ένα από αυτά -πολύ κρίσιμο- είναι το επίπεδο της επικοινωνίας.

Ο ακροδεξιός λόγος με ευθύνη των δημοσιολογούντων, των ΜΜΕ και της κυβέρνησης, που τον αγκάλιασε προεκλογικά για ψηφοθηρικούς λόγους, αυτή τη στιγμή κυριαρχεί. Από την τηλεόραση και τα Social Media, μέχρι τη διπλανή πόρτα.

Αν ο ρατσισμός και η ευκολία της ρατσιστικής ρητορικής, είναι η απάντηση σε ένα πολύπλοκο παγκόσμιο ζήτημα, που ξεπερνά τις δυνάμεις μιας κυβέρνησης, τότε το ερώτημα είναι, πότε θα συμβεί στη χώρα μια τραγωδία που θα μας εκθέσει διεθνώς.