Όποιος χλεύασε τον Καρανίκα και δεν διορίστηκε, να σηκώσει το χέρι του

To ελληνικό δημόσιο είναι αποδεδειγμένα αθάνατο, διότι δεν γίνεται τόσα χρόνια να το συκοφαντούν και να το απομυζούν διάφορα παράσιτα, αλλά αυτό να εξακολουθεί να υπάρχει και να λειτουργεί.

Ίσως η αντοχή του να είναι ένα ακόμα παράδοξο, σε ένα κράτος ανορθολογισμού ή μπορεί απλώς να το κρατά όρθιο ένας μεγάλος αριθμός ευσυνείδητων εργαζομένων, υβριζόμενων μάλιστα από κηφήνες, που όπως αποδεικνύεται τελικά απλώς… τους ζηλεύουν.

Η διαχείριση του δημοσίου από τις εκάστοτε κυβερνήσεις είναι γνωστή. Ένα λάφυρο που θα παραδοθεί στους πιστούς του κόμματος, για να το πούμε λαϊκά στα κομματόσκυλα, τα οποία ακόμα και αν δεν πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις ή αν στερούν τη θέση από κάποιον ικανότερο, πρέπει να διοριστούν.

Οφείλουμε  να αναγνωρίσουμε, ότι μια κυβέρνηση που ως αντιπολίτευση χρησιμοποιεί κομματόσκυλα και στη συνέχεια τα επιβραβεύει με κάθε τρόπο, στην πραγματικότητα κρατάει το λόγο της.

Μπορεί να μην τηρεί το συμβόλαιό της με τους πολίτες, ειδικά αν έχει εκλεγεί με υποσχέσεις για αξιοκρατία, εκσυγχρονισμό, ανάπτυξη και δημιουργία σοβαρού επιτελικού κράτους, τηρεί όμως το συμβόλαιό της με τα κομματόσκυλα.

Τα κομματόσκυλα από την πλευρά τους, είτε πρόκειται για πρασινοφρουρούς, είτε για γαλάζια παιδιά, είτε για παιδιά του εκσυγχρονισμού, είτε για διαδικτυακούς πολεμιστές της σύγχρονης εποχής, επιτελούν τον ρόλο τους με επάρκεια και αξίζουν την ανταμοιβή τους.

Έτσι είναι τα κομματόσκυλα. Στην αντιπολίτευση γαυγίζουν και στην κυβέρνηση μασουλάνε. Οι καλοί λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς σκύλους.

Είναι δύσκολο να ξεχάσει κανείς την περίπτωση Καρανίκα της προηγούμενης διακυβέρνησης. Τον έβλεπες και έλεγες να ένας ικανός σύμβουλος αρκετά σοφός και καταρτισμένος για να βοηθήσει έναν πρωθυπουργό. Προλάβαινε μάλιστα να στέλνει και μηνύματα μέσω Twitter στη Μενεγάκη.

Όσοι τον χλεύασαν και τον μετέτρεψαν σε σύμβολο αναξιοκρατίας, έχουν διοριστεί ήδη από τη σημερινή κυβέρνηση και αν καποιοι έχουν μείνει εκτός, έχουμε 3,5 χρόνια μπροστά μας, να βολευτούν και αυτοί.

Ζήλεψε τόσο η σημερινή κυβέρνηση αυτά που κορόιδευε, που διόρισε 80χρονο διοικητή σε νοσοκομείο, χωρίς να έχει κάποια σχέση με το αντικείμενο και στη συνέχεια αναγκάστηκε να τον “παραιτήσει”. Tweets στη Μενεγάκη εσείς, γράμματα στη Σοφία Βέμπο εμείς.

Αλλά όπως είπαμε, όλα τα παραπάνω εμπίπτουν στη σχέση κόμματος-κομματόσκυλων. Άρα ούτε κανόνες ισχύουν, ούτε ηθική, ούτε επιτελικά κράτη.

Τι γίνεται όμως με εκείνους τους πούρους αντικρατιστές;  Αυτούς που λένε ότι θέλουν ένα δημόσιο μικρό, ευέλικτο, αποτελεσματικό, απαλλαγμένο από υπεράριθμους υπαλλήλους;

Τι γίνεται με τους διάφορους διανοούμενους της αποθέωσης του ιδιωτικού και της απαξίωσης του δημόσιου;

Τι γίνεται με τους υποκριτές που οικτίρουν τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά μόλις προκύψει μια θέση για τους ίδιους ή για κανέναν/καμία σύζυγο αποδέχονται τη μισθάρα ή την αργομισθία και κάνουν πώς δεν θυμούνται τι έγραφαν και τι έλεγαν λίγους μήνες πριν;

Είναι αυτοί που εξευτελίζουν κάθε έννοια αξιοπρέπειας μη διστάζοντας να ακυρώσουν τον ίδιο τους τον εαυτό για να στελεχώσουν μέχρι και επινοημένες θέσεις, όπως “εθνικός συντονιστής του τάδε”, με μόνο απτό αποτέλεσμα την καταβολή μισθού από τον κρατικό κορβανά.

Η αξιοπρέπειά τους τελειώνει, εκεί που αρχίζουν οι διορισμοί.

Το μόνο βέβαιο, δυστυχώς για τον ελληνικό λαό, είναι ότι με αυτές τις αθάνατες πρακτικές, η μόνη ανάπτυξη που θα έρθει στον τόπο, είναι η ανάπτυξη της καλοπέρασης συγκεκριμένων μετακλητών και διορισμένων και των οικογενειών τους.