Όταν ο κ. Μητσοτάκης “ανακάλυψε” τον Μπογδάνο

Πριν από τις εκλογές του 2019, όταν το όνομα του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, ακουγόταν για τις λίστες του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πολλοί είχαν επισημάνει ότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος, όχι απλώς κινούνταν εκτός των αρχών της Νέας Δημοκρατίας, αλλά αντίθετα υπήρχε συγκεκριμένος χώρος όπου ανήκει.

Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του γνώριζαν πολύ καλά ποιον ακροδεξιό λαθρεπιβάτη έβαζαν στο κόμμα τους.

Όλα όσα έκανε ο Μπογδάνος μετά, ήταν εντός του λεγόμενου “κόστους ευκαιρίας”. Παίρνεις ακροδεξιά ψηφαλάκια από την πτώση της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή και τους μακεδονομάχους και ρισκάρεις στο μέλλον -όπως και έγινε- τα διάφορα ακροδεξιά φάλτσα.

Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, όταν διεκδικούσε το χρίσμα του βουλευτή είχε ήδη πολλά “επιτεύγματα” τοξικότητας στο ενεργητικό του, συνδέοντας χωρίς στοιχεία τον τέως πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα με τη βομβιστική επίθεση κατά του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, μιλώντας για “σταλίνες” και “Μαδούρους”, επιδοκιμάζοντας χρήστη του Twitter, που ονειρευόταν τανκς στην ΕΡΤ, παίζοντας τον ύμνο των SS σε ραδιοφωνική εκπομπή και χύνοντας δάκρυα για τον Ρουπακιά, που όπως είχε πει στον τηλεοπτικό αέρα, “ήταν ράκος στη δίκη για την εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα“.

Τελικά έγινε βουλευτής, τελειοποίησε την τέχνη του εθνικού ανθρώπου που ειδοποιεί και όσο περνούσε ο καιρός προετοίμαζε την ηρωική έξοδό του απευθυνόμενος στα ορφανά του Μιχαλολιάκου και του Κασιδιάρη.

Αποκορύφωμα, η δημοσιοποίηση των ονομάτων παιδιών μεταναστών, που ακολουθήθηκε από δήθεν παραδοχή του λάθους (;).

Ακόμα και μετά από αυτή την αθλιότητα, η ηγεσία της ΝΔ εξακολουθούσε να ζυγίζει το πολιτικό κόστος και είχε βγάλει κίτρινη κάρτα.

Χρειάστηκε μια ακόμα χρυσαυγίτικη τοποθέτηση από τον Μπογδάνο μέσα στη Βουλή και το αρχηγικό ξέσπασμα του Νίκου Δένδια, για να δεήσει ο κ. Μητσοτάκης να κάνει αυτό που έπρεπε εδώ και πολύ καιρό.

Όπως φαίνεται, ο πρωθυπουργός διαγράφει τους… ακραίους ακροδεξιούς και υπουργοποιεί τους “κεντρώους” ακροδεξιούς. Ας είναι.

Όσο για τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, είναι ελεύθερος πια (λυτός θα μπορούσε να πει κανείς) να κινηθεί στον χώρο όπου έργω και λόγω ανήκει.

Η Δημοκρατία θα απαντήσει σε αυτόν και τους ομοίους του και όσο και αν τα αυγά του φιδιού έσκασαν και οι φασίστες οργανώνονται και επιτίθενται, θα ηττηθούν ξανά και θα είναι μέρα μεσημέρι, όπως πέρσι τέτοιον καιρό όταν ο ελληνικός λαός γιόρταζε την καταδίκη των χρυσαυγιτών.