Βρέθηκαν οι “ένοχοι” για την έξαρση του κορονοϊού στην Ελλάδα

“Μπορεί για λίγο να αψήφησες τα μέτρα προστασίας και να ξέχασες τον κορονοϊό. Κάνε όμως έστω και τώρα τη διαφορά: μην γίνεις υπεύθυνος για το επόμενο κρούσμα. Μετά την επιστροφή, προσέχουμε διπλά και σταματάμε εδώ τη διασπορά: μοιραζόμαστε αναμνήσεις, όχι τον ιό”.

Το παραπάνω μήνυμα δημοσίευσε στο Twitter, o πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, συνοδεύοντάς το με ένα βίντεο του ΕΟΔΥ, που έχει ως φανερό στόχο να προειδοποιήσει για τον κορονοϊό που επελαύνει εκ νέου στην Ελλάδα και ως όχι και τόσο κρυφό στόχο, να αποδώσει την έξαρση της επιδημίας στους νέους, που το καλοκαίρι δεν τήρησαν τα μέτρα.

Το επιχείρημα περί ατομικής ευθύνης, έχει προφανώς βάση, αλλά όχι με διαλείμματα για χάρη του τουρισμού. Στην Ελλάδα, ατομική ευθύνη υπήρχε πριν το καλοκαίρι και υπάρχει και μετά. Βαθμός συμμόρφωσης των πολιτών, υπήρχε πριν, υπάρχει και μετά (πολύ πιο χαμηλός). Ο αποφασιστικός παράγοντας, που μεταβλήθηκε ήταν η στάση της κυβέρνησης.

Είναι απορίας άξιο, γιατί δεν υπήρξε έντονη ενημέρωση όταν τελείωσε η καραντίνα, γιατί δεν υπήρξαν μηνύματα με την ένταση του “Μένουμε Σπίτι” και κυρίως γιατί οι αρχές δεν ήταν σε εγρήγορση για να γίνει κατανοητό από όλους, ότι μπορεί να ανοίξαμε, αλλά τα μέτρα θα τηρηθούν αυστηρά.

Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, στην προσπάθειά τους να πολεμήσουν την ασύμμετρη απειλή του κορονοϊού, είχαν να αντιμετωπίσουν μεταξύ άλλων δυσκολιών, την αναμενόμενη μη συμμόρφωση μερίδας πολιτών στα ομολογουμένως απαιτητικά μέτρα, τους ψεκασμένους με τις επικίνδυνες θεωρίες τους και σε κάποιες περιπτώσεις (Τραμπ, Τζόνσον, Μπολσονάρου), την ίδια την ηγεσία της χώρας.

Στη χώρα μας, η προσπάθεια των Ελλήνων και των αρχών, μέχρι το Μάιο, είχε επιτυχία, κάτι που το έδειχναν και οι αριθμοί. Οι αριθμοί αυτές τις μέρες δείχνουν το τι ακολούθησε και οι προβλέψεις για το άμεσο μέλλον, προμηνύουν μια εθνική τραγωδία.

Υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα για τη βιασύνη και την προχειρότητα με την οποία η προσπάθεια των εβδομάδων της καραντίνας, θεωρήθηκε ξαφνικά όχι μια διαδικασία που πρέπει να συνεχιστεί με διαφορετικό τρόπο, αλλά ως ένα στάδιο, που ξεπεράστηκε. Αντιμετωπίστηκε ως μια πίστα, που από τα SMS για να βγουμε από το σπίτι και τα κλειστά μαγαζιά, περάσαμε στο κάλεσμα στους τουρίστες: “ελάτε όπως είστε, αρκεί να έχετε μαζί σας το πορτοφόλι σας”.

Το μήνυμα του πρωθυπουργού στο twitter, δείχνει λοιπόν τους υπεύθυνους -τους νέους- αλλά ξεχνά τον κύριο υπεύθυνο. Την κυβέρνηση.

Το να γίνεται αποδεκτό από τις αρχές το “μπορεί για λίγο να αψήφησες”, είναι μια σοκαριστική παραδοχή, όταν ξέρουμε ότι το “λίγο” σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να σημαίνει δεκάδες μολύνσεις.

Επανερχόμαστε λοιπόν στα βασικά ερώτηματα.

Πού ακριβώς ήταν το κράτος και οι αρχές, όταν οποιοσδήποτε αψηφούσε τα μέτρα;

Πού ήταν κρυμμένοι όλοι όσοι έπρεπε να διαπιστώσουν τη μη τήρηση αποστάσεων,  τον συνωστισμό στις πλατείες και στα μπαρ, πού ήταν αυτοί που δεν προέβλεψαν το τι θα συνέβαινε στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα πλοία και στα νησιά;

Γιατί ο τουρισμός άνοιξε άναρχα και χωρίς πιο αυστηρά μέτρα όπως για παράδειγμα η προσκόμιση αρνητικού τεστ, που επιβλήθηκε πριν λίγες μέρες, όταν πλέον ο εφιάλτης του κορονοϊού στην Ελλάδα είχε επιστρέψει για τα καλά;

Σε μια κρίση τέτοιου μεγέθους και σε ένα ζήτημα ζωής και θανάτου, η ηγεσία πρέπει να δίνει σαφές μήνυμα και να αναλαμβάνει και την ευθύνη. Αυτό έγινε με τη συναίνεση και της αντιπολίτευσης τον Μάρτιο. Οι πολίτες ανταποκρίθηκαν.

Στη συνέχεια το μήνυμα θόλωσε, από το άγχος να εμφανιστεί η Ελλάδα ως η πιο ασφαλής χώρα για τους τουρίστες και για να καρπωθεί η κυβέρνηση τα όποια πολιτικά οφέλη.

Ακόμα και τώρα, που μετράμε σταθερά 200 κρούσματα την ημέρα, υπάρχει αμφισβήτηση για το αν υπάρχει στρατηγική ή για το αν απλώς τρέχουμε να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Και η ευθύνη για αυτή τη θολή εικόνα και τα αντιφατικά μηνύματα, βαραίνει εξολοκλήρου την κυβέρνηση.

Η καταφυγή στον κοινωνικό αυτοματισμό “φταίνε οι νέοι, που πήγαν στα πάρτι”, είναι ένα φθηνό επικοινωνιακό τρικ και το πιο ανησυχητικό απ’ όλα είναι ότι χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή.

Διότι αν η ηγεσία της χώρας την ώρα της μάχης, “δείχνει” τον πολίτη ως υπεύθυνο, σημαίνει ότι σκέφτεται από τώρα την πολιτική διαχείριση μιας αποτυχίας. Και σε αυτή τη μάχη, η αποτυχία μετριέται με κρούσματα, νοσηλείες σε ΜΕΘ και απώλειες ανθρώπινων ζωών.