Μαύρα στίγματα αλλά και μαρμαρυγές σε μια εποχή σκοτεινή

Εχοντας κατά νου να γράψω για τα μικρά και τα μεγάλα της καθημερινότητος που μας τρομάζουν, μας εξοργίζουν, μας προβληματίζουν, αλλά και για κάποια που μας εγκαρδιώνουν, θυμήθηκα τον τίτλο ενός παλιού σημειώματος στην εφημερίδα «Εποχή»: «Μην καταριέσαι το σκοτάδι. Αναψε ένα κερί»*.

Ας αρχίσουμε από αυτά, λοιπόν. Από τα κεριά μέσα στο σκότος. Από τις μαρμαρυγές. Από φωνές που μας εγκαρδιώνουν με λόγια μετρημένα, υπεύθυνα και σοβαρά. Με πράξεις γενναίες και αξιοσημείωτα έργα:

– Ο οδηγός απορριμματοφόρου στην Κρήτη. Βρήκε και παρέδωσε πορτοφόλι με χρήματα και έγγραφα. Το ίδιο είχαν κάνει πέρυσι τρείς συνάδελφοί του, πάλι στην Κρήτη, και ένας στην Καλαμάτα. Κάθε υμνητικό σχόλιο παρέλκει. Μιλά η πράξη. «Ορθια σαν αλεξικέραυνο».

– Ο Ηλίας Μόσιαλος: Σοβαρή και νηφάλια φωνή από την αρχή της πανδημίας με καίριες παρεμβάσεις και υπεύθυνες θέσεις. Την ίδια υπευθυνότητα δείχνουν και οι περισσότεροι των γιατρών που καλούνται από τα μίντια να πούν η γνώμη τους. Αν περιόριζαν τις εμφανίσεις τους, θα ήταν καλύτερα για όλους.

– Ο Κυριάκος Πιερρακάκης: Χαμηλοί τόνοι, σπουδαίο έργο. Μακράν ο καλύτερος υπουργός της σημερινής κυβερνήσεως.

– Ο Ανδρέας Ξανθός: Τεκμηριωμένες θέσεις, σοβαρός αντιπολιτευτικός λόγος. Η περίπτωσή του διαψεύδει εκείνους που νομίζουν ότι στιβαρή αντιπολίτευση σημαίνει αποθέωση της καταγγελίας και των συνθημάτων.

– Ο Νίκος Χριστοδουλάκης: Είναι από τους λίγους που επιμένουν να υπενθυμίζουν την σημασία της παραγωγικής διαδικασίας στην οικονομία της χώρας, με Σχέδιο μελετημένο κι όχι με φλύαρα και άσαρκα προεκλογικά προγράμματα.

Παράδειγμα: καλές και άγιες οι ήπιες μορφές ενέργειας, αλλά τα οφέλη θα είναι λίγα αν εισάγουμε τα απαιτούμενα (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά κλπ) από το εξωτερικό. Τα λέει ο πρώην υπουργός, αλλά ποιός τον ακούει.

– Ο Αλέξης Τσίπρας: Μιλώντας στον Αντώνη Σρόιτερ («Αλφα») εναντιώθηκε στην παρουσία Αστυνομίας στα Πανεπιστήμια. Αλλά παραδέχθηκε ότι υπάρχει «σοβαρό πρόβλημα». Αυτό ακούστηκε για πρώτη φορά τόσο καθαρά από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.

«Θα σας αιφνιδιάσω», είπε στον Σρόιτερ, προτού μιλήσει για το «σοβαρό πρόβλημα». Δεν αποκλείεται, πάντως, να αιφνιδιάστηκαν δυσάρεστα κάποιοι δικοί του που αρκούνται σε καταγγελτικές γενικότητες και μασημένα λόγια για την τραγική κατάσταση σε ορισμένα Πανεπιστήμια.

-Αφήσαμε τελευταίες τις εύψυχες γυναίκες που μίλησαν πρώτες για τα φρικώδη που έχουν υποστεί. Ακολούθησαν πολλοί. Γυναίκες και άνδρες. Πρόκειται για καθαρτήρια καταιγίδα, της οποίας η τεράστια σημασία επ ουδενί ακυρώνεται από κάποιες υπερβολές ή από διαβήματα δημοσιότητος ορισμένων.

Τα μαύρα στίγματα

Για την γενικότερη συνθήκη τι να πείς; Με την επέλαση του ιού παγκοσμίως η εποχή μας θυμίζει κατοχικό καθεστώς. Απαγορεύσεις, περιορισμοί, οικονομική ανασφάλεια -και φτώχεια για ορισμένα στρώματα-, ψυχολογική κατάρρευση και θανατικό. Ζοφώδης εποχή.

Ακριβώς για τον λόγο αυτό, για το ζοφώδες του πράγματος, προκύπτει ως αδήριτη ανάγκη ένας συγκεκριμένος κώδικας συμπεριφοράς. Πρωτίστως από τους κυβερνώντες και το πολιτικό σύστημα εν γένει, αλλά και από τους πολίτες.

Δεν αναφέρομαι στις πολιτικές θέσεις κυβερνήσεως και κομμάτων, αλλά στον τρόπο που διαχειρίζονται την σημερινή σύνθετη και κρίσιμη κατάσταση. Στο πως παρεμβαίνουν, τι ξεχνούν και που επενδύουν.

Ιδού ενδεικτικώς, μαύρα στίγματα και ανορθογραφίες του πολιτικού δυναμικού αλλά και πολιτών:

–Τηλε-πολιτικοί: Συνέβαινε πάντοτε, αλλά τώρα έχει παραγίνει το κακό. Δηλώσεις, εξαγγελίες, διαψεύσεις, αναιρέσεις εξαγγελιών κλπ από υπουργούς γίνονται κατά κόρον σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές.

Απορείς και εξίστασαι: Που βρίσκουν χρόνο για ουσιαστική δουλειά οι άνθρωποι αυτοί; Και τι σόι επιτελικό κράτος είναι αυτό, όταν ο ένας αναιρεί τον άλλον και αναγκάζονται εν συνεχεία να διευκρινίζουν, να ανασκευάζουν ή να υποτονθορίζουν ενοχλημένοι από το «άδειασμα» που υπέστησαν άνωθεν;

Δεν συσκέπτονται, δεν συζητούν, δεν αποφασίζουν από κοινού; Βαριά εν προκειμένω η ευθύνη του πρωθυπουργού που ανέχεται ή δεν μπορεί να αναχαιτίσει τον Νιαγάρα της ανεύθυνης φλυαρίας και ελαφρότητος.

-Ανεύθυνη συνθηματολογία: Πάμπολλα τα κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας. Κάποιες στιγμές έχεις την αίσθηση ότι οι αστυνομικοί έχουν ενστερνιστεί εκείνο το παλιό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη-και σήμερα τους έχει επιτραπεί να νομίζουν- ότι αυτοί είναι το κράτος.

Επίσης, με πρόσχημα την προστασία των δημοσιογράφων κατά την διάρκεια επεισοδίων σε διαδηλώσεις, επιχειρήθηκε η κατευθυνόμενη ενημέρωση από…αστυνομικούς. Φαεινή έμπνευση! Ευτυχώς την πήραν πίσω.

Όμως τα κρούσματα αυτά -και η συμπεριφορά της Αστυνομίας εν γένει- δεν παραπέμπουν σε ημέρες χούντας, όπως λένε ορισμένοι του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για ανεύθυνη συνθηματολογία με ακριβό τίμημα: Οι υπερβολές συνήθως δεν είναι προσπελάσιμες στην κοινωνία. Και συχνά καθίστανται αυτεπίστροφο.

– Ο συνδικαλιστής: Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, συνέδεσε ασυλλόγιστα και αυθαίρετα την περιπέτεια μιας νοσοκόμας (παράλυση στα κάτω άκρα) με το εμβόλιο. Χειρότερη η διευκρίνισή του. Στο όριο της εγκληματικής αφέλειας:

Το είπε για να πάρει αποζημίωση η παθούσα! Και δεν σκέφτηκε ότι με την δήλωσή του ενίσχυσε το μέτωπο της ενδημούσης, συνωμοσιολογικού χαρακτήρα, επικίνδυνης αρνήσεως για εμβολιασμό.

-Τα καλόπαιδα και οι «μάγκες» : Λίγοι αλλά θρασύτατοι αυτοί που κυκλοφορούν χωρίς μάσκες. Κι αν τολμήσεις να το επισημάνεις, εισπράττεις αναιδείς και βλακώδεις απαντήσεις του τύπου «Κι εσένα τι σε νοιάζει, μπάτσος είσαι;».

Την απάντηση αυτή μου έδωσε πρόσφατα ένας πενηντάρης, όταν παρατήρησα ευγενικά ότι δεν φορούσε μάσκα στην ουρά έξω από την τράπεζα. Απάντησα: «Ουτε μπάτσος είμαι ούτε ανεύθυνος και ανάγωγος όπως εσείς». Ανταπάντησε, μουρμουρίζοντας: «Κοίτα, ρε, που γεμίσαμε από τρομαγμένους μαλάκες».

Θόλωσα και -κομψά να το πώ-σκέφτηκα να τον απωθήσω βιαίως για να πάει από κεί που ήρθε. Με πρόλαβαν δύο νεαροί που τον έδιωξαν κακήν κακώς.

-Η πολύφημη Ευρώπη: Ο τρομονόμος για τα μουσικά μας πράγματα (λογοκρισία και ποινικές διώξεις) είναι φρούτο ευρωπαϊκής προέλευσης και Οδηγίας. Ηδη λειτουργεί τρομοκρατικά σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες. Είναι, δε, συμβατός με τους περιώνυμους αντιρατσιστικούς νόμους, που φιμώνουν και τιμωρούν.

Ευτυχώς, αποσύρθηκε από τον κ. Λιβάνιο η ποινική πτυχή. Αλλά έμεινε η λογοκριτική δυνατότητα των παρόχων (You Tube κλπ). Δυστυχώς, λίγοι ασχολήθηκαν με το μείζον αυτό θέμα. Ενας εξ αυτών, ο ημέτερος Χρήστος Δεμέτης (Η στήλη θα επανέλθει και να αναφερθεί διεξοδικά στους λογής τρομο-νόμους).

Υπάρχουν κι άλλα μαύρα στίγματα, αποκαλυπτικά ανεύθυνης συμπεριφοράς, αλαζονικής νοοτροπίας και «εξουσιαστικού πριαπισμού», κατά την έξοχη διατύπωση του Κωστή Παπαϊωάννου, με αφορμή την Ικαρία.

Όπως υπάρχουν και θέματα που απαιτούν σκέψη, προβληματισμό και συζήτηση. Παράδειγμα: Ενδείκνυται το θεσμοθετείν για εύφλεκτα θέματα (π.χ. Νομοσχέδιο για την Παιδεία) σε περίοδο λοκντάουν;

…Οσο για τα κεριά στο σκοτάδι, μπορούμε σε προσωπικό επίπεδο να τα βρούμε. Στα βιβλία, στις μουσικές, στην έγνοια για τους άλλους, στα ταξίδια της φαντασίας, στη στωϊκότητα, στην εγρήγορση, στον έρωτα.

*Πρόκειται για άρθρο-ομιλία του Ισραηλινού δημοσιογράφου και ακτιβιστή Γιούρι Αβνερι, σε εκδήλωση στην Κολωνία, κατά την οποία βραβεύτηκε μαζί με έναν Παλαιστίνιο για τις προσπάθειές τους να «γίνει κάτι» για ειρήνη στην αιμάσουσα περιοχή.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr