Μαζέψτε τους πριν θρηνήσουμε θύματα

Η στάση της αστυνομίας στην τελευταία απεργιακή διαδήλωση της 16ης Μαρτίου για τα Τέμπη προκαλεί πολύ έντονη ανησυχία. Τα δύο περιστατικά αστυνομικής βίας που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, θα έπρεπε να σημάνουν το καμπανάκι του κινδύνου.

Το πρώτο είναι η απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ σε μπλοκ της διαδήλωσης στο Σύνταγμα στο ύψος της Όθωνος. Το βίντεο δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην αστυνομία να ισχυριστεί ότι οι διαδηλωτές είχαν προκαλέσει με κάποιο τρόπο.

Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι η τρελή πορεία γερανού της αστυνομίας που μετά από επικίνδυνους ελιγμούς, παραλίγο να πατήσει διαδηλωτές. Για το περιστατικό αυτό έχει ξεκινήσει εισαγγελική έρευνα.

Η ατιμωρησία

Πολλές φορές έχουμε αναφερθεί στην κουλτούρα της ατιμωρησίας που χαρακτηρίζει την ΕΛΑΣ. Με την εξαίρεση του Κορκονέα ο οποίος υπό των πίεση των γεγονότων του Δεκέμβρη του 2008 οδηγήθηκε στη φυλακή, είναι πολύ σπάνιο να τιμωρηθεί αστυνομικός για πράξεις βίας και αυθαιρεσίας. Ακόμα και ο Κορκονέας τελικά έπεσε στα μαλακά στο Εφετείο, αφού έσπασαν τα ισόβια.

Για να μην κουράζουμε, απαριθμώντας μία μία τις υποθέσεις όπου αστυνομικοί απαλλάσσονται από τις κατηγορίες, θα αναφέρουμε τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί στην Ειδική Έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη ως Εθνικού Μηχανισμού Διερεύνησης Περιστατικών Αυθαιρεσίας για το 2021.

Από τις 138 υποθέσεις αστυνομικών που αποτέλεσαν αντικείμενο επεξεργασίας του Μηχανισμού, ποινές προτάθηκαν μόνο σε 22 περιπτώσεις. Από το σύνολο αυτό, στις 8 περιπτώσεις η προτεινόμενη ποινή αφορούσε στην επιβολή προστίμου ενώ σε 3 η σχετική πρόταση εισηγούταν την ποινή της επίπληξης. Δηλαδή το 84% των αστυνομικών απαλλάχτηκαν κατευθείαν, ενώ άλλο ένα 8% δέχτηκε ποινές-χάδια.

Η διαχρονική ατιμωρησία θρέφει την αυθαιρεσία, καθιστώντας την συστημικό πρόβλημα της Ελληνικής Αστυνομίας. Πρόβλημα που έχει να κάνει με τον κανόνα, όχι την εξαίρεση.

Οι εντολές

Ωστόσο, τα περιστατικά της απεργιακής διαδήλωσης δεν εμπίπτουν στην κατηγορία της αστυνομικής αυθαιρεσίας ή τουλάχιστον δεν εμπίπτουν μόνο σε αυτή. Η απρόκλητη βιαιοπραγία ενός αστυνομικού μπορεί να είναι προσωπική πρωτοβουλία. Η απρόκλητη βιαιοπραγία μιας ολόκληρης διμοιρίας δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα εντολών του “κέντρου”, το οποίο μάλιστα έχει πλήρη εποπτεία της κατάστασης λόγω της λειτουργίας των καμερών. Δόθηκε δηλαδή εντολή για την απρόκλητη επίθεση και τη διάλυση της διαδήλωσης.

Ομοίως, για το περιστατικό του γερανού δεν ευθύνεται αποκλειστικά ο οδηγός του. Η διακεκριμένη καθηγήτρια εγκληματολογίας Νατάσα Τσουκαλά επισημαίνει σε ανάρτησή της: “Δεν νοείται γερανοφόρο όχημα εν μέσω διαδήλωσης. Ποιο ήταν το κέντρο λήψης της σχετικής απόφασης; Και αν η πρωτοβουλία ήταν του οδηγού, ή αποτέλεσμα κάποιας «επιχειρησιακής αστοχίας», δεν νοείται να έχει περάσει απαρατήρητη η παρουσία του οχήματος στη διαδήλωση, άρα αδράνησε ή συναίνεσε το κέντρο επιχειρήσεων”.

Και σ΄αυτήν την περίπτωση αναδεικνύεται η ευθύνη της ηγεσίας της αστυνομίας.

Παιχνίδι με τη φωτιά

Πολλές φορές στο παρελθόν μια αλαζονική εξουσία που περιήλθε αναπάντεχα σε δύσκολη θέση, αντέδρασε σπασμωδικά, καταφεύγοντας στον αυταρχισμό και την κλιμάκωση της αστυνομικής βίας. Αυτή μοιάζει να είναι η περίπτωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όμως η κλιμάκωση της αστυνομικής βίας συνιστά παιχνίδι με τη φωτιά. Στην περίπτωση του γερανού της αστυνομίας από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα. Ο κίνδυνος, δε, να συμβεί το αδιανόητο, γίνεται ακόμα πιο μεγάλος από το ότι μεγάλος αριθμός διαδηλωτών δεν έχει προηγούμενη εμπειρία δρόμου, για να παίρνει τις σχετικές προφυλάξεις.

Στην πραγματικότητα, το ζήτημα είναι τι θα κάνει το Μαξίμου και ο κ. Θεοδωρικάκος. Θα μαζέψουν την αστυνομία ή θα συνεχίσουν να παίζουν με τη φωτιά; Αν κάνουν την πρώτη επιλογή, θα έχουν ακολουθήσει το δρόμο της σύνεσης. Αν πράξουν όμως το δεύτερο, θα φέρουν την ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις