Μια εικόνα, 1000 μολύνσεις

Υπάρχει ένας καταλυτικός παράγοντας, που συνεχίζει να κάνει τη διαφορά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου lockdown στην Ελλάδα. Το σήμα της χαλαρότητας που δόθηκε από την κυβέρνηση τον περασμένο Ιούλιο δεν πάρθηκε ποτέ πίσω στην πράξη.

Μπορεί πολλοί να επικεντρώθηκαν στη βόλτα του πρωθυπουργού στην Πάρνηθα και στη φωτογραφία χωρίς μάσκα, ωστόσο αυτό είναι πταίσμα μπροστά στη χαλαρότητα εφαρμογής του δεύτερου lockdown.

Ανυπαρξία ελέγχων, συνωστισμοί, εργοστάσια που δουλεύουν κανονικά με τους εργαζόμενους τον έναν πάνω στον άλλον, click away βόλτες, είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά του lockdown του Φθινοπώρου.

Είναι εύκολο να φορτωθούν όλα στην ατομική ευθύνη ή σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες που στοχοποιούνται εσχάτως, ωστόσο οι οπαδοί του αφηγήματος ενός επιτελικού κράτους που δεν φταίει ποτέ, θα πρέπει να εξηγήσουν τι διαφορετικό θα συνέβαινε σε ένα μη επιτελικό κράτος.

Η εικόνα του στολισμένου Συντάγματος, με εκατοντάδες πολίτες να κάνουν βόλτες χωρίς αποστάσεις και χωρίς έλεγχο, θα ήταν μια πολύ όμορφη εικόνα κάθε χρονιά στο παρελθόν. Τώρα είναι μια τρομακτική εικόνα, που εξηγεί χωρίς πολλά λόγια γιατί θα αργήσουμε να επιστρέψουμε σε κάποιου είδους κανονικότητα.

Η είδηση για τη μετάλλαξη του κορονοϊού, μπορεί να κυριαρχεί τις τελευταίες ώρες, αλλά ο ιός μεταλλαγμένος ή μη, σταματιέται με τον ίδιο τρόπο. Μάσκες, αποστάσεις, προσωπική υγιεινή, τήρηση των μέτρων.

Αν με την έναρξη των εμβολιασμών στην Ελλάδα, ενισχυθεί η χαλαρότητα των πολιτών -και είναι ευθύνη της κυβέρνησης να αποτραπεί κάτι τέτοιο- θα συνεχίσουμε να μετράμε δεκάδες θύματα κάθε μέρα για αρκετούς μήνες.

Ίσως οι 80-100 νεκροί ημερησίως να έχουν παραγκωνιστεί στην ειδησεογραφία από τα φοβερά και επιτελικά σχέδια για τον εμβολιασμό και τα ψώνια  του Άδωνι Γεωργιάδη με click away, ωστόσο το ερώτημα παραμένει. Από πότε έπαψε να είναι μια επαναλαμβανόμενη τραγωδία, η απώλεια τόσων συνανθρώπων μας κάθε μέρα;

Οι ανέμελοι συμπολίτες μας, από το Σύνταγμα και την Πάρνηθα, μέχρι το Μαξίμου, οφείλουν να αναρωτηθούν.