Μηδέν άγαν- Αλλως, η σοφία του ορίου

Πρόκειται για σαρκαστικό παράδοξο: στη χώρα που σεμνύνεται ότι πλούτισε την υφήλιο με την σοφία των προγόνων της-ναι, με το Μηδέν άγαν το Μέτρον άριστον και με άλλα παρεμφερούς βάρους και αξίας- στη χώρα αυτή κυριαρχεί η υπερβολή.

Όχι τόσο στην συμπεριφορά της κοινωνίας, όσο στις άδενδρες εκτάσεις του πολιτικού λόγου. Το βλέπεις, ειδικά στη σημερινή ιδιότυπη συνθήκη:

Η παθιασμένη ρητορική, αναγκαία και λυσιτελής, μετατρέπεται σε ξενιστή ύβρεων και σαθρών επιχειρημάτων, μετασχηματίζει την υπερβολή σε αυτονόητο και μεταβάλλει την πολιτική αντιπαράθεση σε μικροπολιτική τελετουργία.

Αδίκως πασχίζει η φωτισμένη προθήκη των προγόνων. Το Μέτρον περιφρονείται και «η σοφία των ορίου» εκλείπει, παρ΄ότι εμπειρικά όλοι γνωρίζουν ότι το γέρας της υπερβολής είναι πρόσκαιρο:

Οι διαμάχες αυτού του είδους αποδίδουν προσωρινά, κλέβοντας τις εντυπώσεις, αλλά σύντομα «εξαντλούνται μέσα στο κενό τους». Κι αυτά που μένουν είναι η θυμηδία, η αποφορά και οι επιπτώσεις στο πολιτικό σύστημα.

Μάρτυς, μεταξύ άλλων, η νεολαία, όπως κατέδειξε η πρόσφατη έρευνα της Metron Analysis. Μαρτυρία πολυσήμαντη, την οποία θα αγνοήσουν μονάχα οι αμέριμνοι και οι κυνικοί.

Ας δούμε, όμως, συγκεκριμένα γεγονότα-παραδείγματα υπερβολής και αφηνιασμένου λόγου που περιφρονούν το Μηδέν άγαν και την σοφία του ορίου:

Η κυβέρνηση

Δεν είναι δυνατόν να νομοθετεί η κυβέρνηση ερήμην της κοινής λογικής που λέει ότι ορισμένα νομοσχέδια θα προκαλέσουν-δικαίως ή αδίκως-θυελλώδεις αντιδράσεις και επικίνδυνες για την δημόσια υγεία διαδηλώσεις.

Η Βουλή δεν μπορεί να κλείσει. Αλλά κάποια νομοθετήματα δεν χάθηκε ο κόσμος αν αναβληθούν. Μονάχα η πονηρή σκέψη ότι εν μέσω πανδημίας θα υπάρχει ύφεση των αντιδράσεων, οδηγεί στο καταιγιστικό νομοθετείν υπο τις παρούσες συνθήκες.

Δεν είναι δυνατόν να μην διαισθάνθηκε η κυβέρνηση τον κίνδυνο παροξυσμικής συμπεριφοράς της Αστυνομίας, όταν της έλυσε τα-υποτίθεται δεμένα από τον ΣΥΡΙΖΑ– χέρια της.

Η νομιμοποιημένη βία των οργάνων της τάξεως, δεν νομιμοποιεί τις θηριώδεις παρεκβάσεις τους και την αναίσχυντη φλυαρία ορισμένων συνδικαλιστών αστυνομικών, κράμα αλαζονικής λογόρροιας και εξωφρενικών διατυπώσεων.

Δεν είναι δυνατόν να επιστρατεύονται δήθεν επιστημονικές έρευνες για το αμόλυντον στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και, φυσικά, να παραβιάζονται απο κυβερνητικά στελέχη, αλλά και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, οι κανόνες για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Δεν είναι δυνατόν να δηλώνει η κυβερνητική εκπρόσωπος ότι δεν γνωρίζει να υπάρχει Σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την Υγεία. Ο ιλαρός μηδενισμός έχει το όριο του.

Η ίδια κατεδαφιστική λογική οδηγεί στο συμπέρασμα ορισμένων κυβερνητικών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύει δολίως την διάδοση της πανδημίας για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη.

Τέλος, δεν είναι δυνατόν να θεωρείται υπεύθυνη η Αριστερά για την έντονη δυσφορία του κόσμου και την εναντίωση στα ασφυκτικά περιοριστικά μέτρα.

Οι απέναντι

Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει η αντιπολίτευση και ειδικά το ισχυρό όπλο της, ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι το δίκαιον των αιτημάτων και των αντιδράσεων δεν ευλογείται με τις διαδηλώσεις μέσα στη δίνη της πανδημίας;

Εχασε μοναδική ευκαιρία ο Τσίπρας: η σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση (π.χ. για ορισμένα νομοθετήματα, για αδυναμίες στην διαχείριση της μάστιγος κλπ) θα μπορούσε να συνοδευτεί από μια προτροπή/έκκληση για αποφυγή των διαδηλώσεων.

Η κοινωνία θα το εκτιμούσε δεόντως. Θα ήταν μια κίνηση ματ που θα προσέδιδε κύρος στην αξιωματική αντιπολίτευση. Κι αν υπήρχαν κάποιοι που θα την εγκαλούσαν για ασέβεια προς το αρχέγονο της διαμαρτυρίας, για συστημική συνθηκολόγηση και διαζύγιο με την κινηματική λογική, δεν πειράζει. Η κοινωνία έχει μάτια και βλέπει, νιώθει και ξέρει…

Είναι δυνατόν να διατυπώνεται σοβαρά από λογής δημοσιολογούντες η άποψη ότι σήμερα έχουμε χούντα και βιώνουμε συνθήκες ναζιστικών αποχρώσεων; Η κουλτούρα της παραληρηματικής καταγγελίας κατασκευάζει ασυνείδητα το σκοινί για να κρεμαστεί στο ικρίωμα της άφρενης υπερβολής.

Είναι δυνατόν οι σοβαρές ενστάσεις για τα κυβερνητικά μέτρα- αστοχίες, ελλιπές σχέδιο, υπαναχωρήσεις, τεχνητή αισιοδοξία για την εξέλιξη της πανδημίας κλπ.- να καταλήγουν σε καταστροφολογία, λές και η χώρα βρίσκεται στην άβυσσο, μόνη αυτή από τις χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης;

Η πανουργία της μερικής ανάγνωσης και της επίκλησης βολικών στοιχείων από τα συμβαίνοντα εις την ξένην, δημιουργεί πρόσκαιρο θόρυβο.

Όμως, την τελική εντύπωση δημιουργεί η ξεροκέφαλη πραγματικότητα. Που δεν έχει καμμία σχέση ούτε με τις κυβερνητικές ασκήσεις αισιοδοξίας ούτε με την επικράτεια του μαύρου που σκιτσάρει η αντιπολίτευση.

Κάτι ήξεραν εκείνοι οι αξιοσέβαστοι πρόγονοι μιλώντας για το Μέτρον…

Υστερόγραφα

*Η εξαφάνιση του Σωτήρη Τσιόδρα από το προσκήνιο, ιδία βουλήσει ή για άλλους λόγους, δικαίως προβληματίζει. Η παρουσία του σφράγισε μια εποχή αψιμυθίωτης σοβαρότητος και αποτελεσματικής παρεμβατικότητας.

* Πολλά και ενδιαφέροντα τα αφιερώματα στον Νικόλα Ασιμο (τριαντατρία χρόνια από τον θάνατό του). Παρήγορο σημάδι. Αλλά προσωπικά με ξένισε η έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς σ΄ένα αξιόλογο βιβλίο, προϊόν πολύμοχθης εργασίας, για τη ζωή και το έργο του αλησμόνητου αντισυμβατικού.

Πρόκειται για το βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Ι.Αλλαμανή «Δίχως καβάντζα καμμιά-Βίος και πολιτεία του Νικόλα Ασιμου», εκδ. Λιβάνη.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις