Μπέρνι Σάντερς: Ενας αριστεριστής μπαχαλάκιας στο Λευκό Οίκο; Γιατί όχι;

Σε μία συνέντευξη του στο όχι και τόσο μακρινό 2015 ο Μπέρνι Σάντερς είχε ερωτηθεί από δημοσιογράφο του the Nation αν φοβάται τη λέξη σοσιαλιστής. Απάντησε ευθαρσώς και άμεσα πως “όχι, σαφώς και δεν τη φοβάμαι”.

Αφού, λοιπόν, δεν τη φοβάται ο ίδιος γιατί να αγκαλιάσουμε το φόβο εμείς; Οι ΗΠΑ βρίσκονται ίσως πιο κοντά από ποτέ στο να εξασφαλίσει το χρίσμα των Δημοκρατικών για την προεδρία ένας ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ υποψήφιος. Ουάο που θα έλεγε και ο Γιάνης (πάντα με ένα νι).

Είναι πράγματι σοσιαλιστής ο 78χρονος Γερουσιαστής του Βέρμοντ; Για τα δεδομένα των ΗΠΑ μπορεί να θεωρηθεί και ακροαριστερός. Αλλωστε οι εχθροί του από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (αλλά και οι βαρώνοι του Δημοκρατικού) μ’ αυτή τη λογική του επιτίθενται.

Διατυπώνει, ισχυρίζονται, ακραίες ιδέες που δεν μπορούν να βρουν εφαρμογή στη “φιλελεύθερη” Αμερική.

Ας δούμε, συνοπτικά για να μην κουράσουμε, τι “ακραίο” υποστηρίζει ο Σάντερς. Πιστεύει ότι όλοι οι Αμερικανοί ανεξάρτητα από το αν είναι ασφαλισμένοι ή όχι και ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο είναι το πορτοφόλι τους πρέπει να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας ΔΩΡΕΑΝ; Οντως, τρομακτικά ακραίο αυτό…

Ισχυρίζεται ακόμα ότι η μαριχουάνα πρέπει να νομιμοποιηθεί και ότι οι αμβλώσεις είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των γυναικών οι οποίες έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για τα σώματά τους. Εξτρεμιστής ο Σάντερς…

Διατυπώνει, επίσης, την άποψη ότι η Αμερική θα πρέπει να πάψει να εμπλέκεται σε πολέμους που “δεν τελειώνουν ποτέ” έτσι ώστε να αφιερωθεί σε ζητήματα όπως η τεράστια ανεργία των νεαρών Αφροαμερικανών (για τους μη γνωρίζοντες κυμαίνεται περίπου στο 50%). Λαϊκισμός στο φουλ! Μα τι αξία έχει η αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων μπροστά στα συμφέροντα των εταιριών όπλων που υποδαυλίζουν-με το τρόπο τους-τα μίση έτσι ώστε ο αμερικανικός στρατός να μην μένει ποτέ χωρίς δουλειά;

Εκεί βέβαια που ο Σάντερς γίνεται απίστευτα φανατικός, μπαχαλάκιας -αριστεριστής θα έλεγε κανείς, είναι όταν υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να δεχθεί καμία δωρεά από μεγάλες εταιρίες, ιδιαίτερα από αυτές που εμπορεύονται φάρμακα και όπλα. Εντάξει, ο άνθρωπος δεν είναι πολύ στα καλά του. Τζάμπα δηλαδή η προσπάθεια που κάνει ο Μπάιντεν και οι άλλοι υποψήφιοι των Δημοκρατικών να μαζέψουν φρέσκο χρήμα για την εκστρατεία τους; Η μήπως υπονοεί ο άθλιος ότι τέτοιου είδους “ανταλλαγές” υποκρύπτουν σχέσεις διαπλοκής που θα εξυπηρετηθούν-και με το παραπάνω-μετά τις εκλογές; Γίνονται τέτοια πράγματα στην Αμερική του 2020;

Για να σοβαρευτούμε. Αν, τελικά, ο Σάντερς αποκτήσει το χρίσμα των Δημοκρατικών και κερδίσει το δικαίωμα να διεκδικήσει την προεδρία κόντρα στον “πολύ” Ντόναλντ Τραμπ θα πρόκειται για μία μικρή επανάσταση. Για τα αμερικανικά πολιτικά δεδομένα ο Γερουσιαστής από το Βέρμοντ συνιστά επιλογή που σπάει τα στερεότυπα και βγάζει τη γλώσσα στο αμερικανικό επιχειρηματικό κατεστημένο και στα λόμπι.

Προφανώς η μάχη Σάντερς-Τραμπ είναι η μάχη δύο διαφορετικών κόσμων, δύο εντελώς αντίθετων κοσμοθεωριών. Ο άρχοντας των fake news, μισογύνης, σεξιστής, αρνητής της κλιματικής αλλαγής και πολεμαχαρής Τραμπ που χαϊδεύει τα πιο ταπεινά ένστικτα των Αμερικανών, κόντρα στον αριστερό (ναι, αριστερό) Σάντερς που προτείνει ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο, σκανδιναβικό θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει ένας ανεξάρτητος παρατηρητής, για το οποίο η αμερικανική επιχειρηματική ελίτ έχει δείξει ήδη την αποστροφή της.

Αυτό που σίγουρα θα πρέπει να αναμένουμε, εφόσον ο Σάντερς πάρει το χρίσμα, είναι πολλά χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, που μπορεί να αφορούν τα πάντα. Την ηλικία, τις απόψεις, την οικογενειακή κατάσταση, τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύτηκε ως νέος (έχει συλληφθεί για πολιτικό ακτιβισμό στο Σικάγο). Το κατεστημένο δεν θα διστάσει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να αποτρέψει τη δυσάρεστη, γι’ αυτό, εξέλιξη.

Την ίδια ώρα, βέβαια, όλος ο πλανήτης θα στρέψει τα βλέμματά του στις ΗΠΑ. Διότι αυτή η εκλογική μάχη, πολύ απλά, δεν θα έχει προηγούμενο στην πιο ισχυρή χώρα του κόσμου από τον τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και μετά.