Ο… ολετήρας Γιάνης επέστρεψε για να παίξει ρόλο

Η είδηση πέρασε στα ψιλά. Ο Γιάνης Βαρουφάκης, προσκλήθηκε από τον Νόαμ Τσόμσκι να διδάξει στην έδρα του τελευταίου την προσεχή Τρίτη, στο πλαίσιο διαδικτυακών μαθημάτων για τις “Συνέπειες του Καπιταλισμού”.

Ο “ολετήρας”, ο άνθρωπος “που έπαιξε την Ελλάδα στα ζάρια”, ο “ανεύθυνος νάρκισσος που έχει πάντα στραμμένο το νου στην προβολή του”, ο “φαντασμένος” όλα αυτά.

Ο Βαρουφάκης, ο πρώην Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Τσίπρα κατά τη διάρκεια της “καταστροφικής” διαπραγμάτευσης του πρώτου εξαμήνου του 2015.

Στην Ελλάδα μας αρέσει να κατασκευάζουμε εξιλαστήρια θύματα και φανταστικούς εχθρούς. Αν δεν μιλήσουμε για την πολιτική, είναι σαφές ότι τα θύματα αυτά πάντα προέρχονται από αριστερά (σε όλες τις μορφές) και έχουν πάντα τα εξής χαρακτηριστικά: Πρόκειται για “λαϊκιστές” που υπόσχονται τα πάντα στους πάντες για να αρπάξουν την ψήφο του ελληνικού λαού τον οποίο και εν τέλει προδίδουν. Κλασικά εικονογραφημένα.

Για τον Βαρουφάκη όμως έπρεπε να γίνει μία προσπάθεια παραπάνω. Πως να απαξιώσεις και να αποδομήσεις έναν καθηγητή Οικονομικών που έχει διδάξει στα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου; Πως να υποτιμήσεις ένα τέτοιο μυαλό και μία τέτοια μόρφωση; Πως, εν τέλει, θα πείσεις τους οπαδούς σου ότι στο Υπουργείο Οικονομικών έχει κατοικοεδρεύσει ένας άσχετος που δεν ξέρει τι κάνει;

Μα θα επιστρατεύσεις τα παλιά, καλά κόλπα. Και αν σε βοηθήσει και ο ίδιος ο “εχθρός” με μερικές αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές (απόρροια της απότομης δημοφιλίας του και των προβολέων που έπεφταν πάνω του εκτυφλωτικοί) τόσο το καλύτερο. Ψέματα, φήμες για την προσωπική του ζωή, φωτογραφίες σε πισίνες (προφανώς μετά από χρόνια ακαδημαϊκής καριέρας ο Βαρουφάκης έπρεπε να ζει σε γκαρσονιέρα) και η δουλειά γίνεται. Εγινε, τουλάχιστον, στην προκειμένη περίπτωση αφού ο πρώην Υπουργός Οικονομικών αντιμετωπίστηκε ως μία μη φυσιολογική περίπτωση. Πολλές φορές ακόμα και στο ίδιο του το (πρώην) κόμμα.

Αναμφισβήτητα ο Γιάνης Βαρουφάκης και ελαττώματα έχει και αδυναμίες. Οι δε απόψεις του, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, σηκώνουν συζήτηση. Κανείς όμως δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι ψεύδεται ή ότι έχει πει στο παρελθόν χοντροκομμένα ψέμματα. Το πλάνο που είχε συλλάβει έτσι ώστε η χώρα να δραπετεύσεις από την θανάσιμη παγίδα του χρέους όρθια επιχείρησε να το βάλει σε λειτουργία. Ανεδαφικό αυτό το πλάνο; Μπορεί. Δεν έλαβε υπόψιν του το συντριπτικό εναντίον του συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη; Πιθανότατα. Ομως αυτό μας παρουσίασε, γι’ αυτό μιλούσε χρόνια πριν ορκιστεί Υπουργός και αυτό είχε δουλέψει.

Τα όσα (συγκλονιστικά) γράφει ο Ελληνας καθηγητής στο must read βιβλίο του “Αήττητοι Ηττημένοι” δεν διαψεύστηκαν ποτέ. Και από κανέναν. Ασκεί σκληρή κριτική στον Σόιμπλε, τον Ντάισελμπλουμ, τον Μοσκοβισί, τη Λαγκάρντ αλλά και Ελληνες όπως ο Χουλιαράκης, όμως ουδείς από αυτούς ψέλλισε έστω μία λέξη για να διαψεύσει. Αλλωστε τι να διαψεύσουν…Ολα τα έβγαλε στη φόρα χρησιμοποιώντας τις απομαγνητοφωνήσεις για τις οποίες τόσο κατηγορήθηκε.

Ο …ολετήρας λοιπόν εδώ και κάποια χρόνια ηγείται κόμματος. Κόντρα σ’ όλα τα προγνωστικά κατάφερε να μπει στη Βουλη τον Ιούλιο του 2019 και να ξαναέρθει στο πολιτικό προσκήνιο. Και, ενίοτε, όπως την προηγούμενη εβδομάδα στο πλαίσιο της συζήτησης για το νομοσχέδιο του Υπουργείο Παιδείας, παίζει μπάλα μόνος του όλη την κυβέρνηση. Ο τρόπος δε που αποδόμησε τα επιχειρήματα της Νίκης Κεραμέως ήταν σχεδόν υποδειγματικός (και βασιζόταν, εκτός των άλλων, και στα προσωπικά του βιώματα ως καθηγητής στην Αγγλία).

Όλα δείχνουν ότι δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα μαζί του, εχθροί και άσπονδοι φίλοι. Ο Βαρουφάκης επέστρεψε όχι απαραίτητα για να πάρει την εκδίκησή του αλλά σίγουρα για να μείνει. Και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος “καίει” το σενάριο για προφανείς πολιτικούς λόγους, πολλοί τον βλέπουν να στηρίζει μία προοδευτική κυβέρνηση, αν το πολιτικό έργο γυρίσει τούμπα τους επόμενους μήνες/χρόνια. Ετσι και αλλιώς τα πρώτα δείγματά του ως αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος μόνο ως θετικά μπορούν να χαρακτηριστούν. Πολλές φορές δε οι της κυβέρνησης δείχνουν να τον στοχοποιούν κάτι που ο ίδιος λατρεύει (και σίγουρα τον βολεύει).

Πρόκειται, κοντολογίς, για παράγοντα αυτού που ονομάζουμε “προοδευτικές δυνάμεις” της χώρας, παίκτη υπολογίσιμο που ουδείς στο μέλλον θα μπορέσει να αγνοήσει στις γενικότερες διεργασίες του χώρου. Τα κουκιά, χωρίς τον Γιάνη και το κόμμα του, δεν θα βγαίνουν…