Ο Ανδρουλάκης στην Κουμουνδούρου

Υπάρχει ένα παλιό γνωμικό που λέει ότι γενικά την πολιτική την «πας», αλλά κάποτε είναι η πολιτική που σε «πάει». Δηλαδή, ορισμένες φορές η πολιτική δράση δεν κατευθύνεται από τον σχεδιασμό του δρώντος, αλλά από την ίδια τη δυναμική των εξελίξεων που διαμορφώνει μια αναπόδραστη ακολουθία πράξεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, θα μπορούσε να λεχθεί ότι η πολιτική πράξη αυτονομείται ως ένα βαθμό από τις προθέσεις του πολιτικού υποκειμένου.

Ενίσχυση ΚΙΝΑΛ

Η εκλογή του άφθαρτου Νίκου Ανδρουλάκη, η μεγάλη συμμετοχή στις εσωκομματικές εκλογές, η πρωτοφανής στήριξη στον νέο πρόεδρο από το μπλοκ των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, και τα σοβαρά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ότι οδηγούν στην ενίσχυση του ΚΙΝΑΛ. Η ενίσχυση αυτή λογικά θα καταγραφεί στις δημοσκοπήσεις που θα δουν το φως της δημοσιότητας τις επόμενες μέρες -ενδεχομένως «τσιμπημένη».

Είναι προφανές ότι ακόμα βρισκόμαστε υπό την επήρεια των εσωκομματικών εκλογών του ΚΙΝΑΛ. Είναι επίσης σαφές ότι ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ δεν έχει δώσει ακόμα δείγματα γραφής για να μπορέσει να αξιολογηθεί από τους πολίτες. Επομένως, πρέπει να περάσεις ένα διάστημα μέχρι να κατασταλάξουν τα πράγματα. Ωστόσο, είναι πιθανό να βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο πολιτικό σκηνικό.

Η σύγκρουση

Θα πρέπει να δούμε στις έρευνες που θα γίνουν, αν το ΚΙΝΑΛ αντλεί δυνάμεις τόσο από τη Νέα Δημοκρατία όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν “κόβει” και από την ΝΔ, καθιστώντας πιο μακρινή την προοπτική της αυτοδυναμίας για τον κ. Μητσοτάκη, το ερώτημα θα είναι ποια στάση θα επιλέξει να κρατήσει το Μαξίμου. Αν δηλαδή θα συνεχίσει να επενδύει στην αυτοδυναμία ή θα επιλέξει μια αναβίωση της συμμαχίας Σαμαρά -Βενιζέλου, με στόχο την περιθωριοποίηση του κ. Τσίπρα.

Σε κάθε περίπτωση, η ενίσχυση του ΚΙΝΑΛ σε συνδυασμό με μια ενδεχόμενη υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ, θα οδηγήσουν “αντικειμενικά” σε σύγκρουση τα δύο κόμματα για τον έλεγχο του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς. Δεν νομίζω ότι ούτε ο κ. Τσίπρας αλλά ούτε ο κ. Ανδρουλάκης θα επιθυμούσαν μια τέτοια σύγκρουση. Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη θα διεκδικήσουν όμως την ίδια μερίδα ψηφοφόρων. Και αυτή η διεκδίκηση δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη χάραξη ισχυρών διαχωριστικών γραμμών μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ. Είναι λοιπόν πιθανό να μπαίνουμε μια φάση που η πολιτική θα “πάει” τα δύο κόμματα.

Η Κουμουνδούρου

Θα πρέπει να περιμένουμε ότι ο κ. Ανδρουλάκης θα επιχειρήσει να συνεχίσει την επιτυχημένη τακτική που τον έφερε ως εδώ. Δηλαδή, γενικές τοποθετήσεις χωρίς “γωνίες”, επίκληση της “ανάμνησης ΠΑΣΟΚ”, προβολή της “εντολής ανανέωσης”. Εντούτοις, δεν θα μπορέσει να σταθεί ως αρχηγός κόμματος χωρίς ξεκάθαρες απαντήσεις στα συγκεκριμένα ζητήματα που θέτει η συγκυρία.

Τι θα κάνει όμως η Κουμουνδούρου; Εδώ το τοπίο είναι θολό. Για να ξεκαθαρίσει θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσει σε δύο μείζονα ερωτήματα:

Πρώτον, πώς θα σταθεί απέναντι στον κ. Ανδρουλάκη; Θα συνεχίσει να τον αντιμετωπίζει ως “σύμμαχο”, την ώρα που ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ απορρίπτει κατηγορηματικά τη συμμαχία; Μέχρι τώρα αυτή η τακτική στέλνει το μήνυμα στους πολίτες ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά είτε επιλέξουν τον ΣΥΡΙΖΑ είτε το ΚΙΝΑΛ.

Δεύτερον, θα συνεχιστεί ο εσωκομματικός εμφύλιος στο δρόμο προς το συνέδριο; Την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε διαλυτικά φαινόμενα, με τους “προεδρικούς” να διαπομπεύουν στα social media τον Ανδρέα Ξανθό και τον Νίκο Φίλη να καταγγέλλει την… Αυγή. Το ερώτημα δηλαδή είναι αν θα καταλάβουν στην Κουμουνδούρου ότι από τις χωρίς όριο εσωκομματικές συγκρούσεις του ΣΥΡΙΖΑ βέβαιος νικητής θα βγει ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις