Ο ανεύθυνος πρωθυπουργός και η επαπειλούμενη δεύτερη καταστροφή του ΠΑΣΟΚ…

Τι συνέβη το 2022 στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας, που μπορεί να έχει καταλυτική επίδραση σ’ αυτά που θα δούμε το 2023; Τρία πράγματα.

Πρώτον, είχαμε μια «μη απόφαση» του Κυριάκου Μητσοτάκη, που μπορεί να αποβεί μοιραία για τον ίδιο και το κόμμα του.

Δεύτερον, μάθαμε μια νέα πολιτική θεωρία, που λέει ότι ο πρωθυπουργός «δεν γνωρίζει» τι γίνεται κάτω από τη μύτη του και, αφού «δεν γνωρίζει», δεν τρέχει τίποτα και δεν έχει καμιά ευθύνη. Είναι η θεωρία του ανεύθυνου πρωθυπουργού.

Και, τρίτον, είδαμε το τρίτο κόμμα της Βουλής, εκεί που ήλπιζε να ξεφύγει κάπως από τη δύστηνο μοίρα της τελευταίας δεκαετίας, να απειλείται με νέα καταστροφή, εξαιτίας του σκανδάλου με την Εύα Καϊλή.

Ας προσπαθήσουμε να τα δούμε σε όλες τις διαστάσεις τους:

1. Η προκήρυξη εκλογών για το περασμένο φθινόπωρο ήταν η τελευταία καλή ευκαιρία του κ. Μητσοτάκη. Το κλίμα είχε καλλιεργηθεί από τους πιο στενούς δικούς του ανθρώπους και από τα φιλικά του μέσα ενημέρωσης. Διότι όλοι αυτοί ήξεραν ότι, αμέσως μετά το καλοκαίρι και πριν φορτωθούν όσα φέρνει ο χειμώνας, ήταν η καταλληλότερη στιγμή για να διεκδικήσουν την ανανέωση της θητείας τους. Το σκάνδαλο των υποκλοπών ήταν ακόμη ελεγχόμενο, το τσουνάμι της ακρίβειας το ίδιο. Τώρα όλα αυτά έχουν ξεφύγει. Οι μήνες που έρχονται είναι απρόβλεπτοι. Η κυβερνητική φθορά μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και ουδείς γνωρίζει ποιες συνθήκες θα επικρατούν την άνοιξη και στις αρχές του καλοκαιριού. Ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ διατρέχουν τον κίνδυνο, ακόμα κι αν κερδίσουν τις εκλογές, να μη βρουν κυβερνητικό σύμμαχο, αφού η επίτευξη της αυτοδυναμίας φαίνεται πιο δύσκολη από κάθε άλλη φορά. Μετά το σκάνδαλο της παρακολούθησης Ανδρουλάκη και τη σύγκρουση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για την κ. Καϊλή, κάθε πιθανότητα συνεργασίας τους έχει εξαλειφθεί. Οκ. Μητσοτάκης θα αναγκαστεί να απευθυνθεί στην ακροδεξιά και ό,τι πετύχει.
2. Το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει προσλάβει τέτοιες διαστάσεις που είναι πλέον μη ελέγξιμο. Η κυβερνητική θεωρία «δεν υπάρχουν στοιχεία» κατέρρευσε με τη στοιχειοθέτηση της παρακολούθησης του υπουργού Χατζηδάκη. Το αποδέχεται ο ίδιος, αναγκάζεται να το παραδεχθεί και η κυβέρνηση με τη δήλωση Οικονόμου ότι μπορεί να γίνονταν παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ «εκτός πλαισίου».

Η ύστατη προσπάθεια είναι να διασωθεί ο πρωθυπουργός. Με τη θεωρία «δεν γνώριζε». Ο υπουργός-θύμα «αθωώνει» τον πρωθυπουργό, εξαίρει την πολύχρονη φιλία τους και δεν ενδιαφέρεται να μάθει γιατί και με τίνος εντολή τον παρακολουθούσε η μυστική υπηρεσία. Στα επόμενα χρόνια, όταν όλα θα έχουν μπει σε κάποια τάξη, η πολιτική επιστήμη θα ξοδέψει πολύ μελάνι για να ερμηνεύσει την καινοφανή θεωρία «ο πρωθυπουργός δεν γνωρίζει» και, επομένως, δεν αναλαμβάνει καμιά ευθύνη. Για τη στάση του ψοφοδεούς υπουργού δεν θα χρειαστεί καμιά ιδιαίτερη ανάλυση.

1. Το τέλος του 2022 επιφύλαξε μια δυσάρεστη έκπληξη για το ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα που προσπαθούσε να συνέλθει από τα μνημονιακή λαίλαπα και την «παρά φύσιν» κυβερνητική συνεργασία της περιόδου 2012-2014, που το οδήγησαν στα πρόθυρα της εξαφάνισης, βρίσκεται αντιμέτωπο με το σκάνδαλο Καϊλή. Ο Νίκος Ανδρουλάκης προσπαθεί να το αποτινάξει λέγοντας ότι η ευρωβουλευτής ήταν Δούρειος Ίππος της ΝΔ, αλλά ο αντίκτυπος όσων συμβαίνουν στις Βρυξέλλες απειλεί το κόμμα του και τον ίδιο. Το φάντασμα της αποκάλυψης ενός «θηλυκού Τσοχατζόπουλου» πλανάται ξανά πάνω από την Χαριλάου Τρικούπη. Η σύγκρουση με τη ΝΔ για το τι ήταν η Καϊλή είναι «μια κάποια λύσις», που λέει κι ο ποιητής. Αλλά θα χρειαστεί να πάρει πιο επώδυνες αποφάσεις. Διότι αυτό που αντιπροσώπευε πολιτικά η Καϊλή εξακολουθεί να υπάρχει και μέσα στο ΠΑΣΟΚ και πέριξ αυτού. Τα στελέχη που είτε κοιτάζουν ευθέως είτε λοξοκοιτάζουν προς τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη θα λουφάξουν τώρα με την υπόθεση Καϊλή, αλλά δεν θα εξαφανιστούν.

Εν κατακλείδι: Το 2022 φεύγει αφήνοντας βαριά κληρονομιά με πολλούς μπελάδες στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Είναι, ίσως, η πρώτη φορά που τέτοιους μπελάδες δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την ευνοϊκή συγκυρία. Σε μερικούς μήνες θα γίνει το τελικό «ταμείο» για όλους.