Ο απεχθής καθεστωτισμός της δίωξης Βαξεβάνη και Παπαδάκου

Κάνω δύο αρχικές εξηγήσεις. Ο τρόπος που ο Κώστας Βαξεβάνης ασκεί τη δημοσιογραφία και αντιλαμβάνεται την πολιτική δεν είναι του γούστου μου. Επιπλέον, είχα ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για τη διαχείριση που έκανε στην υπόθεση Novartis.

Το σκάνδαλο ήταν υπαρκτό και το μέγεθός του τεράστιο. Προφανής η εμπλοκή κυβερνητικών αξιωματούχων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ -πώς θα μπορούσε να στηθεί τέτοιο φαγοπότι χωρίς τη σύμπραξη της πολιτικής εξουσίας; Ωστόσο, η διαδικασία που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ σε καμία στιγμή δεν με έπεισε για την πολιτική αμεροληψία της. Για πολλοστή φορά αποδεικνύεται ότι οι παρανομίες των πολιτικών δεν μπορούν να διερευνώνται από άλλους πολιτικούς.

Απαράδεκτη δίωξη

Έχοντας κάνει τις εξηγήσεις μου για να καταστεί σαφές από ποια σκοπιά μιλάω, οφείλω να επισημάνω ότι η δίωξη σε βάρος των δημοσιογράφων Κώστα Βαξεβάνη και Γιάννας Παπαδάκου είναι απαράδεκτη για τρεις λόγους. Συγκεκριμένα:

1. Η δίωξη είχε προαναγγελθεί από κυβερνητικούς αξιωματούχους, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης. Η προαναγγελία καταδεικνύει την πολιτική σκοπιμότητα της υπόθεσης.

2. Δεν νοείται σκευωρία (και πόσο μάλλον δίωξη για αυτή) σε υπόθεση πραγματικού σκανδάλου, του οποίου μάλιστα η δικαστική διερεύνηση δεν έχει ολοκληρωθεί. Η Novartis έχει πληρώσει 310 εκατομμύρια δολάρια στις αμερικανικές Αρχές ως πρόστιμα για δωροδοκίες σε χώρες του εξωτερικού στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η Ελλάδα. Επιπλέον, για την υπόθεση εκκρεμούν διώξεις και εναντίον πολιτικών προσώπων. Είναι άλλο η εκτίμηση ότι ορισμένα ονόματα πολιτικών κακώς ενεπλάκησαν στην υπόθεση και άλλο η ρητορεία περί σκευωρίας.

3. Τρίτον, είναι αδιανόητο να διώκονται δημοσιογράφοι γιατί έκαναν καλά τη δουλειά τους με βάση τα διεθνή επαγγελματικά κριτήρια. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι κατεξοχήν να διερευνά τις υποθέσεις κυβερνητικής και κρατικής διαφθοράς. Και την κάνει καλά όταν βρίσκει πρόσβαση σε πηγές που δεν είναι ανοιχτές σε όλους. Στις πηγές αυτές συμπεριλαμβάνονται κυβερνητικοί αξιωματούχοι και δικαστικοί λειτουργοί. Ποιος δημοσιογράφος δεν θα δημοσίευε (και δεν δημοσιεύει) ένα “χαρτί” για μια πολύκροτη υπόθεση του δημόσιου βίου;

Η σκοπιμότητα

Γενικά στις δημοκρατίες δεν συνηθίζεται να διώκονται δημοσιογράφοι για τα ρεπορτάζ τους. Οι διώξεις σε βάρος δημοσιογράφων είναι συνυφασμένες με τον αυταρχισμό και τον καθεστωτισμό. Ειδικά όταν οι διωκόμενοι δημοσιογράφοι βρίσκονται σε αντιπαράθεση με την κεφαλή της κυβερνητικής εξουσίας, ο καθεστωτισμός εμφανίζεται στην πλέον απεχθή μορφή του. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι διώξεις δεν είναι παρά κυρώσεις για την πολιτική θέση που υιοθετήθηκε ή την κριτική που ασκήθηκε. Ό,τι πιο αντιδημοκρατικό δηλαδή.

Το να σταθεί κανείς στο πλευρό των διωκόμενων δημοσιογράφων δεν σημαίνει ότι συμφωνεί ή (πολύ περισσότερο) ταυτίζεται μαζί τους. Σημαίνει ότι θέλει να υπερασπιστεί την ελευθερία του Τύπου κόντρα στις καθεστωτικές λογικές.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις