Ο ασυγχώρητος Αντετοκούνμπο

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, αποκλείεται να ξαφνιάστηκε από τις επιθέσεις που δέχθηκε για όσα είπε σχετικά με το ρατσισμό στην Ελλάδα.

Η οξύτητα αυτών των επιθέσεων, αν και προφανώς προέρχονται από ανθρώπους που θεωρούν ότι δεν υπάρχει ρατσισμός στη χώρα μας, μπορεί να εξηγηθεί μόνο αν αυτές αποδωθούν σε ρατσιστικά κίνητρα.

Ο Έλληνας σταρ του NBA, τόλμησε σε συνέντευξή του, να κρίνει την Ελλάδα.

Πού ακούστηκε, Έλληνας να λέει κάτι αρνητικό για την Ελλάδα; Γίνεται, ποτέ αυτό σε αυτή τη χώρα; Γκρινιάζουμε για τα πάντα; Κρίνουμε τα πάντα; Λέμε ποτέ κακό λόγο για την ομορφότερη πατρίδα του κόσμου; Αν όχι, τότε προφανώς ο Γιάννης έκανε μεγάλο αμάρτημα.

Αν ναι, τότε πού είναι το πρόβλημα; Ένας Έλληνας είπε κάτι για τα κακώς κείμενα της χώρας που μεγάλωσε. Η καθημερινότητά μας δηλαδή 24 ώρες το 24ωρο.

Εκτός βέβαια, αν για κάποιο λόγο δεν τον θεωρούμε Έλληνα. Αν δηλαδή πιστεύουμε ότι σε κάποιον που γεννήθηκε εδώ, μεγάλωσε εδώ και μετείχε της ελληνικής παιδείας, κάποιον που έχει μόνη πατρίδα την Ελλάδα, του κάνουμε τη χάρη να τον θεωρούμε συμπατριώτη μας και άρα πρέπει να προσέχει μη μας κακοκαρδίσει και του αφαιρέσουμε τα χαρισμένα από τη μεγαλοψυχία μας προνόμια.

Ο Αντετοκούνμπο λοιπόν, όχι απλώς έκανε κριτική, αλλά τόλμησε να μιλήσει και για ρατσισμό, για το πώς είναι να μεγαλώνει ένας άνθρωπος άλλου χρώματος σε μια χώρα λευκών. Πρωτοφανές!

Γιατί να το έκανε αυτό άραγε; Να θυμήθηκε τους πυροβολισμούς κατά μεταναστών στη Μανωλάδα, επειδή τόλμησαν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα, να θυμήθηκε τον Αιγύπτιο μετανάστη στη Σαλαμίνα, που τον έδεσε το αφεντικό του σε δέντρο, να θυμήθηκε τον Σαχζάτ Λουκμάν, που τον σκότωσαν φασίστες ή τους Αιγύπτιους ψαράδες, που τους επιτέθηκαν νύχτα και τους ξυλοκόπησαν μέσα στο σπίτι τους; Μήπως θυμήθηκε, συμπεριφορές που είχε συναντήσει στο δρόμο, πριν γίνει παγκόσμιος αστέρας του μπάσκετ;

Γίνονται αυτά στην Ελλάδα και αν γίνονται, πρέπει κανείς να τα θυμάται και να χαλάμε τις καρδιές μας, ειδικά όταν σε άλλες χώρες και άλλες ιστορικές περιόδους, συνέβαιναν ακόμα χειρότερα; Ιδού η απορία.

Ο Αντετοκούνμπο, παρά το μάταιο της προσπάθειας (πώς να αμαυρωθεί η λάμψη της ιστορίας του και των επιτευγμάτων του), δεν θα σταματήσει ποτέ να δέχεται επιθέσεις, γιατί το βραχυκύκλωμα που έχει προκαλέσει στο μυαλό του κάθε ρατσιστή είναι μεγάλο και άρα το “έγκλημά” του ασυγχώρητο.

Όσοι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την έννοια “έθνος” με όρους αιματος και όχι με όρους πολιτισμού και παιδείας, θα πέφτουν πάντα με φόρα πάνω στο τείχος, που έχει χτίσει ο Αντετοκούνμπο με το λαμπρό του παράδειγμα.

Διότι πίσω από την κριτική που δέχθηκε ο Αντετοκούνμπο για όσα είπε στη συνέντευξή του, κρύβεται ακριβώς αυτή η θεωρία. Η θεωρία της ράτσας και της αιματολογικής καθαρότητας. Δηλαδή η θεωρία του προνομιούχου του αίματος, που ιστορικά έχει ως αφετηρία τη βλακεία, το φθόνο και την οκνηρία και ως κατάληξή της την κτηνωδία.

Ο Αντετοκούνμπο, πάλεψε σκληρά και όχι μόνο ξέφυγε από τη μοίρα του παιδιού παράτυπων μεταναστών, αλλά βρέθηκε στην κορυφή του κόσμου, σε ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα του πλανήτη. Και όταν έφτασε στην κορυφή, συνέχισε να διατρανώνει την αγάπη του για την Ελλάδα.

Αυτό βραχυκύκλωσε τους ρατσιστές ακόμα περισσότερο. Διότι από τη μια ήταν κάποιος, που οι οπαδοί της θεωρίας του αίματος δεν μπορούσαν να τον δεχθούν και δεν τον δέχονται -τα ρατσιστικά ξεσπάσματα και οι καμουφλαρισμένοι ρατσιστικοί οχετοί αυτό αποδεικνύουν- από την άλλη όμως, ένας αθλητής που δήλωνει “δικός μας” στην κορυφή του κόσμου, είναι πάντα μια τονωτική ένεση για το εθνικό φρόνημα.

Ο Αντετοκούνμπο, χάρη στη δουλειά του, το ταλέντο του και τον χαρακτήρα του, ξέφυγε από το στερεότυπο που κουβαλούν στη σκέψη τους, αυτοί που ψάχνουν ευκαιρία να τον χτυπήσουν.

Εκατοντάδες παιδιά όμως χωρίς το άστρο του Γιάννη, θα εξακολουθούν να συνθλίβονται άδικα, από μια πραγματικότητα, που αγνοεί το πώς οι κοινωνίες επιβιώνουν, προοδεύουν και εξελίσσονται, μια πραγματικότητα που διαμορφώνουν όσοι προτιμούν τη συρρίκνωση δια της “καθαρότητας της φυλής”.

Μιας καθαρότητας που εδώ και αιώνες υπάρχει μόνο στη σφαίρα του μύθου.