Ο Μπαρμπαρούσης δεν ήταν εκτός γραμμής

Το σχέδιο της Χρυσής Αυγής για κατάλυση του Πολιτεύματος, εκτελέσεις και επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας, δεν αποτελεί είδηση.

Στοιχειώδης γνώση της ιστορίας αρκεί για να γνωρίζουμε ότι το τέλος της αστικής Δημοκρατίας στην Ελλάδα αποτελεί στρατηγικό στόχο της οργάνωσης. Ακολουθούν κατά γράμμα την τακτική και τα βήματα των ναζί ομοιδεατών τους της δεκαετίας του 1930.

Οι αισχρές δηλώσεις Μπαρμπαρούση στη Βουλή και το χειροκρότημα που ακολούθησε από τους βουλευτές της νεοναζιστικής οργάνωσης (θα διαγραφούν και αυτοί;), είναι απολύτως συμβατές με τη στρατηγική αυτή.

Το κόλπο της διαγραφής του από την ΚΟ της Χρυσής Αυγής, επίσης δεν αποτελεί είδηση. Παλιό και δοκιμασμένο το τρικ. Στο δρόμο προς τον τελικό τους στόχο, οι μικρές “μεταμφιέσεις” και η επίφαση σεβασμού των νόμων και του Πολιτεύματος είναι μέσα στο παιχνίδι.

Είδηση είναι η ανοχή του ελληνικού πολιτικού συστήματος και της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στους νεοναζί.

Είδηση είναι ότι εξακολουθούμε να θεωρούμε ότι η εγκληματική οργάνωση που δολοφόνησε τον Φύσσα και κυνηγά μετανάστες, μπορεί να μεταμορφώνεται σε κόμμα.

Είδηση, είναι οι ρυθμοί της ελληνικής δικαιοσύνης στη δίκη για τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής.

Είδηση είναι η αδράνεια όλων μας, που θυμίζει την πολιτική “κατευνασμού” των ναζί, πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Χίτλερ είχε το σχέδιό του και παρά τους τακτικούς ελιγμούς, το εκτέλεσε μέχρι να συντριβεί από τους συμμάχους.

Τα ψέματα όμως τελείωσαν. Η δοκιμή που έκανε σήμερα η Χρυσή Αυγή, θα έχει και συνέχεια.

Έχει φτάσει η ώρα της κινητοποίησης από όλους. Οι Θεσμοί, τα κόμματα και ο λαός, πρέπει να συνασπιστούν απέναντι στους νεοναζί εδώ και τώρα. Χωρίς ναι μεν αλλά, χωρίς θεωρίες για μια “πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή”, χωρίς συμψηφισμούς.

Όσοι κινούνται εντός του δημοκρατικού τόξου και στρώνουν το χαλί στη Χρυσή Αυγή και τους συνοδοιπόρους της, για προσωπικό όφελος, πρέπει επίσης να απομονωθούν.

Η κερκόπορτα που άνοιξαν υιοθετώντας την ατζέντα και την ρητορική των νεοναζί, θα κλείσει μόνο αν όσοι πιστεύουν στη Δημοκρατία, αποφασίσουν να παλέψουν στη δημόσια σφαίρα, αλλά και σε κάθε γειτονιά για να την προστατέψουν. Με λόγια και έργα.