Ο Μποτρίνι και οι “υπηρέτες” της διασκέδασης του Ελληνάρα

Η καταγγελία για βασανισμό σπουδαστή μαγειρικής σε εστιατόριο του Έκτορα Μποτρίνι στην Κέρκυρα, έφερε στο προσκήνιο μια συζήτηση που παρά τις προσπάθειες εργατικών κέντρων και εργαζομένων, σπάνια γίνεται σοβαρά και εις βάθος. Ειδικά τα καλοκαίρια, που η θερινή ραστώνη δεν προσφέρεται για τέτοιες κουβέντες.

Βλέπετε, οι ολιγοήμερες διακοπές, το ιερό δισκοπότηρο όλων μας, αλλά και η καθημερινή μας διασκέδαση τις υπόλοιπες μέρες, βάζουν στο μεγάλο καλάθι του “ωχ αδερφέ μου” το τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει σε διάφορες επιχειρήσεις, που φροντίζουν για το φαγητο/τα ποτάκια/τον καφέ μας και άλλα πολλά και ωραία προνόμια των δυτικών κοινωνιών.

Υπάρχουν δύο ζητήματα εδω. Πρώτον, το ότι υπάρχουν πολλές καταγγελίες για αντίστοιχα περιστατικά με αυτό του σπουδαστή, καταδεικνύει την ανάγκη ενίσχυσης των ελέγχων και προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η επιχειρηματικότητα αυτού του είδους, δεν μπορεί να είναι ανεκτή.

Επειδή ακριβώς στα χρόνια της κρίσης, κυριάρχισε η λογική “αν σου αρέσει, αν δεν σου αρέσει υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι που θα μπορούσαν να είναι στη θέση σου”, δεν σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να υποστεί κακοποίηση για να διατηρήσει τη θέση εργασίας του και ακόμα και αν ο ίδιος φοβάται να προχωρήσει σε καταγγελία, θα πρέπει η Πολιτεία να φροντίζει γι’ αυτόν.

Να ελέγχει, να διαπιστώνει και όπου χρειάζεται να επιβάλλει τα ανάλογα πρόστιμα.

Η δεύτερη πτυχή της υπόθεσης είναι γενικότερη και αφορά τη νοοτροπία του Έλληνα όταν διασκεδάζει.

Η εξυπηρέτηση σαφώς πρέπει να ειναι γρήγορη και οι εργαζόμενοι ευγενικοί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε απέναντί μας δούλους ή υπηρέτες, ούτε ότι πρέπει να ξεσπάμε το άγχος μιας εργασιακής εβδομάδας ή ενός έτους, πάνω στους εργαζόμενους στον χώρο της διασκέδασης. Δυστυχώς πολλοί δεν το καταλαβαίνουν αυτό.

Από το τι ακούν οι σερβιτόροι και οι σερβιτόρες καθημερινά, μέχρι τους εργαζόμενους στις παραλίες, που σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες αντιμετωπίζουν οργή και ειρωνείες.

Οποιοδήποτε λάθος ή καθυστέρηση, είναι ασυγχώρητα για τους άρχοντες της ξαπλώστρας, που ξεχνούν πώς οι ίδιοι αισθάνονται, όταν αντιμετωπίζονται με σκαιό τρόπο στη δικιά τους εργασία.

Το να σέβεσαι αυτόν που εργάζεται, εκεί που εσύ διασκεδάζεις, είναι δείγμα ευγένειας και πολιτισμού, αλλά δυστυχώς εδώ ισχύει αυτό που είχε πει ο Μαχάτμα Γκάντι όταν τον είχαν ρωτήσει “τι γνώμη έχει για τον Δυτικό πολιτισμό”.

“Νομίζω ότι θα ήταν μια καλή ιδέα”, είχε απαντήσει.