Ο φωτεινός Μπουτάρης απέναντι στη μούχλα των Ψωμιάδηδων…

Ο Γιάννης Μπουτάρης, που έφυγε από τη ζωή, δεν ήταν αυτό που συνηθίζουμε να λέμε κλασικό πολιτικό πρόσωπο. Δεν εξελέγη ποτέ βουλευτής(μια φορά τοποθετήθηκε, τιμητικά, στην τελευταία θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ), δεν πήρε μέρος σε κομματικά κονκλάβια.

Επέλεξε να δραστηριοποιηθεί στα κοινά σε τοπικό επίπεδο, στην πόλη του, τη Θεσσαλονίκη. Κι εκεί άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα.

Το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου 2010 η Ελλάδα παρακολούθησε ένα εκλογικό θρίλερ, που το τέλος του έκανε πανελληνίως γνωστό τον Γιάννη Μπουτάρη. Με μια χούφτα ψήφους διαφορά έγινε δήμαρχος.

Ήταν ο πρώτος προοδευτικός δήμαρχος μετά από 25 χρόνια. Από το 1985 η Αυτοδιοίκηση στη Θεσσαλονίκη κυριαρχούνταν από συντηρητικά πρόσωπα, μεταξύ των οποίων και ορισμένα μπουμπούκια του τύπου Παπαγεωργόπουλου και Ψωμιάδη, που είχαν και ποινικές περιπέτειες.

Ο Μπουτάρης έσπασε αυτήν την «παράδοση». Κόντρα σε όλο το κατεστημένο της πόλης. Με πρώτον τον αμετροεπή Μητροπολίτης της εποχής Άνθιμο, για τον οποίο ο Μπουτάρης είχε πει ότι, μαζί με τον Παπαγεωργόπουλο και τον Ψωμιάδη, αποτελούσε «ένα συντηρητικό τρίο» που πρέπει να σπάσει. «Όσο ζω εγώ, εσύ δεν θα δεις το Δήμο», είχε πει ο Άνθιμος απειλητικά προς τον υποψήφιο δήμαρχο λίγες μέρες πριν από τις εκλογές. Αλλά ο Μπουτάρης δεν είχε ανάγκη από την ευλογία του Μητροπολίτη. Τον ευλόγησαν οι ψηφοφόροι. Ο Μπουτάρης έγινε δήμαρχος κα ο Άνθιμος ζει ακόμα…

Ο Μπουτάρης δεν ήταν «αντισυστημικός». Ήταν αντισυμβατικός στη συμπεριφορά  και στη δράση του. Δεν δίστασε να πάρει πρωτοβουλίες που ήξερε ότι θα τον έκαναν «κόκκινο πανί» στους υπερπατριώτες της περιοχής του.

Δεν δίστασε να πει, αυτός που ζούσε στην ελληνική Μακεδονία, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν επωφελής και για την Ελλάδα και για την Βόρεια Μακεδονία, μια χώρα που οι υπερπατριώτες δεν αναγνώριζαν κάν.

Για όσα «αντιπατριωτικά» είχε πει και κάνει ο Μπουτάρης ήταν ένας «εθνικός προδότης». Και το Μάη του 2018 δέχτηκε επίθεση, για την οποία ο ίδιος είχε καταγγείλει ως ηθικό αυτουργό τον Ψωμιάδη, τον «μακεδονομάχο» που έβλεπε παντού «προδότες».

Αλλά ο Μπουτάρης νίκησε τους εμπόρους του πατριωτισμού και τους σύγχρονους Γκοτζαμάνηδες. Οι παλιοί Γκοτζαμάνηδες δολοφόνησαν τον αριστερό βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη. Οι σύγχρονοι δεν έχουν τρίκυκλα και ρόπαλα. Και απέτυχαν, ο Μπουτάρης νίκησε το σκοτάδι τους. Οι «εθνικοί» τραμπούκοι ηττήθηκαν.

Ο Μπουτάρης δεν ήταν αυτό που λέμε «μεγάλος πολιτικός». Έγινε μεγάλος σ’ αυτό που καταπιάστηκε στην πόλη του. Την οποία κατάφερε να βγάλει από τη «μούχλα», μέσα στην οποία επί δεκαετίες πορευόταν. Γι’ αυτό σήμερα τον τιμούν ακόμα και αντίπαλοί του. Οι κανονικοί, όχι οι Ψωμιάδηδες και οι σύγχρονοι Γκοτζαμάνηδες. Αυτοί σβήνουν μέσα στη λήθη. Το σκοτάδι τους σκεπάζει. Ο Μπουτάρης φεύγει λουσμένος στο φως.