Ο υπόγειος πόλεμος που (θα έπρεπε να) μαίνεται στην Ν.Δ

Οι «αποχρώσες ενδείξεις» πολλές, απόδειξη καμία. Αυτή είναι μια συνοπτική αλλά επαρκώς περιγραφική απάντηση στο ερώτημα του «τι γίνεται στο εσωτερικό της Ν.Δ» μετά το ξέσπασμα του Σκανδάλου των Υποκλοπών.

Αν δηλαδή, η απόλυτη έκθεση του μηχανισμού του Μεγάρου Μαξίμου μετά την παραίτηση του Γρηγόρη Δημητριάδη και του Παναγιώτη Κοντολέοντα εξαιτίας της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη, δημιούργησε συνθήκες πολιτικής διαπάλης στο κυβερνητικό κόμμα. Πράγμα που θα ήταν πολύ λογικό.

Αρχικά γιατί τα όσα αποκαλύφθηκαν αντιβαίνουν ευθέως τις «φιλελεύθερες αξίες» που δηλώνουν πως πρεσβεύουν οι περισσότερες πτέρυγες της Ν.Δ. Ειδικά μάλιστα η «καραμανλική» η οποία στο παρελθόν, την περίοδο 2004-2009, έχει «πέσει θύμα» εκτεταμένου δικτύου παρακολουθήσεων, που οι ρίζες του «χάθηκαν» κάπου στις ΗΠΑ.

Η «σαμαρική» πλευρά έχει επίσης τα δικά της κίνητρα. Είδε τον στενό «μητσοτακικό» μηχανισμό να επιφέρει ζημιά στην παράταξη, έχοντας την αίσθηση του «ανέγγιχτου». Επίσης γίνεται προσπάθεια στην «μεγάλη εικόνα» να εμπλακεί και η περίοδος της διακυβέρνησης της χώρας από τον Αντώνη Σαμαρά, αφού έχει επεκταθεί η έρευνα -με ευθύνη της Ν.Δ και στην λογική των συμψηφισμών – έως το 2012.

Επιπρόσθετα η εξέλιξη αυτή δημιουργεί πολιτικό αδιέξοδο στην συνέχεια της διακυβέρνησης της Ν.Δ. Η παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη όχι μόνον «διώχνει» τους κεντρώους ψηφοφόρους, αλλά σχεδόν εξαφανίζει τις προοπτικές συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Αφήνοντας την Ν.Δ να «παλεύει» με τις υψηλές απαιτήσεις σε εκλογικά ποσοστά που απαιτούν οι δύο εκλογικοί νόμοι με τους οποίους θα στηθούν οι επόμενες κάλπες.

Μια ορθολογική πολιτική ανάλυση καταλήγει στο ότι το τελευταίο διάστημα (πρέπει να) μαίνεται ένας υπόγειος μεν, σκληρός δε, εσωτερικός πόλεμος στο εσωτερικό της Ν.Δ. Μακριά από τα φώτα και τις κάμερες, αλλά «κοντά» στους μηχανισμούς και τις εύθραυστες ισορροπίες του κυβερνητικού κόμματος.

Όμως αν όντως «βυθό» της Νέας Δημοκρατίας γίνεται χαμός, στην επιφάνεια δεν βλέπουμε παρά μικρά κυματάκια. Της τάξης των 4 μπωφόρ.

Ας τα συναθροίσουμε κάπως: Η μεγαλύτερη αναταραχή προήλθε από την δήλωση του Κώστα Καραμανλή στα Ανώγεια. Εκείνη με την οποία εκτίμησε πως «η επίκληση του απορρήτου σε τέτοιες περιπτώσεις υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου». Παρόλα αυτά ο πρώην πρωθυπουργός φρόντισε μέσω διαρροών να ξεκαθαρίσει ότι δεν αμφισβητεί την κυβέρνηση.

Επίσης τις τελευταίες εβδομάδες που το θέμα των παρακολουθήσεων κυριαρχεί, μια σειρά κορυφαίων στελεχών απέφυγαν να «βγουν μπροστά» και να υπερασπιστούν την κυβέρνηση. Εκκωφαντική είναι η σιωπή του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, παρά το γεγονός ότι η υπόθεση αυτή έχει και διεθνή διάσταση.

Καταγράφηκε παράλληλα ένα αποφασιστικό όχι από την Όλγα Κεφαλογιάννη. Πρίν λίγες εβδομάδες όταν υπήρξαν σενάρια για αντικαταστάσεις προσώπων στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας πριν συζητηθεί εκεί το ζήτημα των υποκλοπών.

Τέλος δεν πέρασε απαρατήρητο το «γεύμα των πρώην». Οι Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς έφαγαν μαζί στην Θεσαλλονίκη. Ένα γεύμα στο οποίο κάθε πολιτικός συντάκτης θα επιθυμούσε να παραβρίσκεται και να ακούσει όσα ειπώθηκαν.

Έως εδώ όμως. Ότι κι αν προμηνύουν αυτές οι δηλώσεις, οι κινήσεις και οι σιωπές, τίποτε δεν μετουσιώνεται σε κάποιο είδος πολιτικής παρέμβασης. Οι συσχετισμοί εντός Ν.Δ και η δύσκολη πολιτική περίοδος που συνδυάζει προεκλογικό κλίμα και κρισιακά φαινόμενα, φαίνεται να λειτουργούν ανασχετικά.

Εκτός πια αν όντως το Σκάνδαλο των Υποκλοπών, όπως υποστηρίζει το Μέγαρο Μαξίμου, δεν δημιούργησε κάποια μεγάλη αναταραχή στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Αν δηλαδή οι φερόμενες ώς απόψεις και αρχές ιεραρχήθηκαν ώς υποδεέστερες από την ανάγκη εσωκομματικής ησυχίας.

Αυτή η εκδοχή των πραγμάτων θα ήταν πολύ βολική για την ηγεσία της Ν.Δ στην παρούσα συγκυρία. Παράλληλα όμως εκθέτει διαχρονικά την γαλάζια παράταξη.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις