Ο Κασσελάκης, ο Πολάκης και τα μυστήρια μιας υποψηφιότητας

H υποψηφιότητα του κ. Στέφανου Κασσελάκη, όπως όλοι παραδέχονται, “τάραξε τα νερά” στην εσωκομματική λίμνη του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει των εκλογών για την ανάδειξη νέας ηγεσίας.

Με μια έξυπνα στημένη καμπάνια, που ακόμα ξεδιπλώνεται και ένα ωραίο αισθητικά βίντεο, ο κ. Κασσελάκης, που προσγειώθηκε στην πολιτική ζωή του τόπου μόλις πριν τρεις μήνες, έγινε talk of the town.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν ήταν και ιδιαίτερα δύσκολο, όχι μόνο λόγω της ανάγκης του κοινού για φρέσκα πρόσωπα ό,τι και αν πρεσβεύουν ή λόγω εμφάνισης, προσωπικής ιστορίας βγαλμένης από σενάριο ταινίας και του επιτηδευμένου απολιτίκ, αλλά και επειδή ΜΜΕ, που για παράδειγμα καταχώνιαζαν στο παρελθόν τις ομιλίες Τσίπρα ή άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξαν ιδιαίτερα γενναιόδωρα, προς τον νέο υποψήφιο.

Η υποψηφιότητά του ωστόσο έχει και μπόλικο μυστήριο, που τροφοδοτείται εν μέρει και από όσα ο ίδιος επέλεξε να πει κατά την παρουσίαση της.

Ο Στέφανος Κασσελάκης παρουσίασε κάποιες θέσεις που ο ίδιος χαρακτηρίζει “ριζοσπαστικές”, αποφεύγοντας τη λέξη Αριστερά. Μένει να αποδειχθεί πόσο επεξεργασμένες και κοστολογημένες είναι ή αν απλά λέγονται ως συμπλήρωμα σε ένα αστραφτερό πακέτο, που πάει με όλα.

Η περιγραφή του για το πώς βρέθηκε από τα ψηλά στα χαμηλά και από τα χαμηλά στα ψηλά, θα μπορούσε να είναι κεφάλαιο σε βιβλίο του Γρηγόριου Ξενόπουλου, αλλά η αναφορά στο παραδικαστικό που εξαφάνισε την περιουσία των γονιών του, σίγουρα χρήζει διευκρινίσεων.

Η μετανάστευση στις ΗΠΑ από ανάγκη, η είσοδος και η έξοδος στην Goldman Sachs, όπου ως άλλος Οδυσσέας άκουσε το τραγούδι των κεφαλαιοκρατών, δεμένος στο κατάρτι του Ριζοσπαστισμού, αλλά και η λήψη δανείου με προσωπική εγγύηση, μοιάζουν εντυπωσιακά (για ταινία), αλλά δείχνουν και άγχος να μπουν σε ένα βίντεο ως ελεγχόμενο αφήγημα για να μην ανακαλυφθούν αργότερα.

Η ακραιφνής στήριξη του κ. Πολάκη στον κ. Κασσελάκη, είναι ομολογουμένως συγκινητική. Εκτός αν υπάρχει κάποιο μυστήριο εσωκομματικών ξεκαθαρισμάτων ή κάποιος σχεδιασμός για την επόμενη μέρα. Ο Παύλος Πολάκης μπορεί να είναι αυθόρμητος, αλλά σπανίως παρεκκλίνει της προσωπικής του στρατηγικής, ακόμα και με τον κίνδυνο διαγραφής.

Ένα μεγάλο ερώτημα είναι το πώς ο Παύλος Πολάκης, πολέμιος της Νέας Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού, στηρίζει φανατικά έναν δηλωμένο θαυμαστή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο κ. Κασσελάκης σε άρθρο του στην αγγλόφωνη έκδοση της “Καθημερινής”, είχε γράψει: “Από το 2012 και μετά, είχα αναπτύξει μια εξαιρετική σχέση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όταν ήταν βουλευτής, στη συνέχεια υπουργός και, τέλος, επικεφαλής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα, έγραψα ένα κείμενο υποστήριξης γι’ αυτόν στον Εθνικό Κήρυκα, ενώ διεκδικούσε την ηγεσία του κόμματος. Είχα -και εξακολουθώ να έχω- μεγάλο σεβασμό για εκείνον προσωπικά”.

Επιπλέον, πώς ο κ. Κασσελάκης θα αντιμετωπίσει τον κ. Μητσοτάκη, τον οποίο τον ενέταξε στους κληρονόμους πρωθυπουργούς (αν και τον θαυμάζει), με δεδομένο ότι δεν θα είναι στη Βουλή σε περίπτωση που κερδίσει την ηγεσία. Το πάρτι θα είναι στο ένα δωμάτιο και ο ίδιος θα χορεύει μόνος στο διπλανό.

Τα δύο βασικά ερωτήματα όμως είναι τα εξής: Σε ποιους (θεωρεί ότι) απευθύνεται ο κ. Κασσελάκης και σε ποια πολιτική κατεύθυνση θέλει να τους οδηγήσει.

Από τη στάση του και τα λεγόμενά του μέχρι στιγμής, προκύπτει μια αλλεργία στην Αριστερά και τον κόσμο της, η οποία σε συνδυασμό με τις αναφορές στον “ριζοσπαστισμό” δημιουργεί έναν ιδεολογικό αχταρμά που μπορεί να οδηγήσει παντού.

Αν ο στόχος του είναι να προσεγγίσει έναν προοδευτικό κόσμο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ζάλη από τις απανωτές ήττες, ίσως η αστραφτερή καμπάνια να είναι αρκετή. Όταν η ζάλη όμως τελειώσει, οι άνθρωποι αυτοί θα θελήσουν λύσεις και όραμα, που θα πηγαίνει πέρα από την επικοινωνία.

Θα χρειαστεί να υπάρξουν προτάσεις, αντιπαράθεση ιδεών και τοποθέτηση στο δίπολο Δεξιά-Αριστερά, που θα ισχύει όσο υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοι και όσο αυξάνονται οι ανισότητες.

Ο Στέφανος Κασσελάκης και ο μέντορας Πολάκης, ίσως θεωρούν ότι δεν χρειάζονται την Αριστερά για να αντιμετωπίσουν τη Δεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό.

Ο κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε να ανταποδώσει τον θαυμασμό, με ευγνωμοσύνη.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις