Ο “κίλερ” και η “στυμμένη λεμονόκουπα”…

Τα πρώτα πολιτικά συμπεράσματα από τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης είναι δύο. Το ένα ήταν αναμενόμενο: η στροφή στο κόμμα με την είσοδο στην κυβέρνηση νέων προσώπων (κυρίως υφυπουργών), ώστε να εξασφαλιστούν οι εσωτερικές ισορροπίες. Εύκολη δουλειά για κάθε πρωθυπουργό.

Το  δεύτερο συμπέρασμα αφορά ένα όνομα: Μιχάλης Χρυσοχοίδης. Και έχει ιδιαίτερη σημασία για δύο λόγους.

Πρώτα για τον πρωθυπουργό. Ο οποίος επιβεβαίωσε ότι, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις τρέχουσες ανάγκες της κυβέρνησης και του κόμματός του, δεν διστάζει να θυσιάσει το πιο πολυσυζητημένο εδώ και δύο χρόνια κυβερνητικό στέλεχος. Στον Κυριάκο Μητσοτάκη ταιριάζει, εν προκειμένω, ο χαρακτηρισμός που «πολιτικού κίλερ», αφού δεν διστάζει να διώξει το πολιτικό πρόσωπο εκείνο που του πρόσφερε αυτά που ήθελε τον Ιούλιο του 2019, όταν τον τοποθετούσε εν χορδαίς και οργάνοις στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ο Χρυσοχοίδης, άλλοτε νούμερο δύο του ΠΑΣΟΚ, σηματοδότησε το «άνοιγμα προς το Κέντρο», για το οποίο έχουν εκπεμφθεί και γραφτεί τόνοι λέξεων, ύμνων και εγκωμίων. Ο «κεντρώος» Μητσοτάκης οφείλει πολλά επ’ αυτού στον τέως «σοσιαλιστή» Χρυσοχοίδη. Η αποπομπή του ασφαλώς θα απογοητεύσει το κομμάτι εκείνο των «κεντρώων»(άλλοτε του ΠΑΣΟΚ) ψηφοφόρων, οι οποίοι τώρα ξεμένουν από επιχειρήματα. Όμως, ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει τώρα τις ίδιες ανάγκες που είχε το 2019.

Μετά για τον αποπεμφθέντα: Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές(λίγο μετά την ανακοίνωση των κυβερνητικών αλλαγών), δηλαδή εν θερμώ, γνωρίζουμε μόνο την κυβερνητική διαρροή ότι οι αλλαγές δεν είχαν «τιμωρητικό» χαρακτήρα. Πρόκειται, ασφαλώς, για ένα «χάδι» μετά το «χαστούκι».

Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης απαρνήθηκε στον παλιό εαυτό του, διαθέτοντάς τον στον προβαλλόμενο ως «μεταρρυθμιστή» Κυριάκο Μητσοτάκη. Κι εκείνος, αφού το εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο επί δύο χρόνια, έκανε ό,τι επιβάλλουν σήμερα οι πολιτικοκομματικές ανάγκες. Το «άσετ» Χρυσοχοίδης έγινε «βαρίδι» και, ανεξαρτήτως δικαιολογιών,  τιμωρήθηκε ως αποτυχημένος.

Σύμφωνα με ένα γνωστό αφορισμό, «ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος». Στην προκειμένη  περίπτωση δεν έχει σημασία ποιος είναι ο ευεργετηθείς και ποιος ο αγνώμων. Όμως, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να το πει, έστω σαν παράπονο, ο Χρυσοχοίδης. Διότι γνωρίζει ότι ο Μητσοτάκης, τώρα πια, ούτε κάν θα το ακούσει. Εχει άλλες σκοτούρες…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις