Ο Κλούνεϊ και οι κλόουν

Ευτυχώς που κάνει και καμιά δήλωση ο Τζορτζ Κλούνεϊ και θυμόμαστε ότι έχουμε υπουργό Πολιτισμού.  Πάνω απ΄ όλα σχέδιο, πυγμή και διαρκής διεκδίκηση για όσα μας ανήκουν.

Στις σπασμωδικές κινήσεις, στην απουσία οργάνωσης, στις μεγαλοστομίες που παραδίδονται στη λήθη το επόμενο λεπτό, είμαστε συνηθισμένοι. Κακώς, αλλά είμαστε.

Την επιστολή όμως πώς να την αντέξεις; Έστειλε μήνυμα ο Πάνος Παναγιωτόπουλος στον Τζορτζ Κλούνεϊ για να τον ευχαριστήσει για τα όσα είπε για το δίκαιο της διεκδίκησης της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα και να τον προσκαλέσει στη χώρα μας.

Πάλι καλά που δεν του έστειλε πίτσες, όπως συνήθιζε στο παρελθόν, όταν έδειχνε τον πολιτισμό του, απέναντι στον καλεσμένο του, Βασίλη Λεβέντη.

“Οι συμπατριώτες μου και εγώ προσωπικά χαιρόμαστε που συμπλέετε δημόσια με αυτό το αέναο κύμα συμπαράστασης και διεκδίκησης. Δε μας εκπλήσσει, άλλωστε, η στάση σας. Όχι μόνο η νέα σας ταινία, αλλά ολόκληρη η πορεία σας καταδεικνύει έναν ενεργό πολίτη και δημιουργικό καλλιτέχνη που ανυποχώρητα υπερασπίζεται ό,τι είναι και δίκαιο και καλό”, αναφέρει ο μελίρρυτος υπουργός στο “λιβανιστήρι” του προς τον Κλούνεϊ, χωρίς να τον απασχολεί ότι με το παραπάνω κύμα, δεν έχουμε ασχοληθεί ιδιαίτερα.

Ας προσπεράσουμε, όσο δύσκολο και αν είναι, το “Πάνος καλεί Τζορτζ” και ας δούμε την ουσία του θέματος.

Η προσπάθεια διεκδίκησης των Γλυπτών του Παρθενώνα, υποτίθεται ότι θα είχε ενταθεί μετά τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης. Θα είχαμε ακόμα ένα επιχείρημα(ότι δηλαδή μπορούμε να τα εκθέσουμε με ασφάλεια εδώ), πέρα από το ότι μας τα έχουν κλέψει και μας ανήκουν. Και ο ίδιος ο Έλγιν στα απομνημονεύματά του έχει παραδεχθεί ότι δεν είχε κανένα δικαίωμα

Τι έχει κάνει όμως το υπουργείο Πολιτισμού όχι μόνο επί “Κόκκινου Πάνου”, αλλά και νωρίτερα; Τι έχουν κάνει οι ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια; Από πότε έχει να γίνει πραγματικός “θόρυβος” διεθνώς για τα κλεμμένα Γλυπτά. Από την εποχή της Μελίνας Μερκούρη.

Όταν ένα υπουργείο, αντιμετωπίζεται ως “δώρο” σε βουλευτές, που απλώς πρέπει να υπουργοποιηθούν και καταλήγουν σε αυτό συνήθως από κάποια πολιτική καραμπόλα, δεν μπορείς να περιμένεις κάτι καλύτερο.

Επομένως, είτε αποφασίζεις να κάνεις οργανωμένη και διαρκή προσπάθεια, με επιθετικές καμπάνιες και διεκδικήσεις σε ανώτατο επίπεδο, κάτι που δεν συμβαίνει φυσικά, είτε απλώς κοροϊδεύεις και ρίχνεις που και που καμία άσφαιρη πιστολιά, για τα μάτια του κόσμου.

Θα μου πεις, πού να βρούμε χρήματα για καμπάνιες και πώς να αποκαλέσεις τους Βρετανούς, κλεπταποδόχους;

Θέληση να υπάρχει και χρήματα βρίσκεις. Θα μπορούσαμε ας πούμε, να μην είχαμε κάνει το Flash Mob της Κεφαλογιάννη στο Λονδίνο και να χρησιμοποιούσαμε τα χρήματα αυτά στα πλαίσια μιας  καμπάνιας για την επιστροφή των Γλυπτών. Το χτύπημα θα ήταν διπλό. Και θα στερούσαμε τους Βρετανούς από την παρουσία της Όλγας και θα τους λοιδορούσαμε.

Όταν το Βρετανικό Μουσείο σημειώνει ότι «υπάρχει δημόσιο συμφέρον» τα Γλυπτά να παραμείνουν στη Βρετανία, χρειάζεται πολιτική βούληση για να απαντήσεις, σχέδιο και διάρκεια.

Ίσως κάποτε να βρεθεί και πάλι στη θέση του υπουργού Πολιτισμού, κάποιος που δεν θα «εκτίει ποινή» στο συγκεκριμένο πόστο. Όχι για να επιστρέψουν τα Γλυπτά, αλλά τουλάχιστον  για να δείξουμε ότι τα διεκδικούμε με αξιοπρέπεια και επιμονή.

Μέχρι τότε μπορούμε να απολαμβάνουμε τις επιστολές του Πάνου Παναγιωτόπουλου προς τον Κλούνεϊ και να ελπίζουμε ότι θα στείλει μηνύματα και στην υπόλοιπη συμμορία των 11.

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι αρχισυντάκτης του News247.gr