Ο Μητσοτάκης αυτοδιαψεύδεται, κυνηγάει το 28% και διογκώνει τα προβλήματα…

Είναι καλά τα επιδόματα ως μέθοδος άσκησης πολιτικής; Εξαρτάται από ποια πλευρά το βλέπεις. Για τον άνθρωπο που το έχει άμεση ανάγκη το επίδομα είναι ευεργετικό και δεν είναι έντιμο να του υψώνουμε το δάχτυλο με «υψηλές» αναλύσεις.

Όμως, η επιδοματική πολιτική σε σοβαρά και διαχρονικά προβλήματα δεν φέρνει λύσεις. Αντίθετα, κάνει τον έχοντα ανάγκη περισσότερο εξαρτημένο και εντέλει του δυσχεραίνει τη ζωή.

Το πρόβλημα είναι σοβαρότερο όταν αυτός που ασκεί αυτήν την πολιτική δεν έχει αρχές, ούτε κάν μπούσουλα, λέει και ξελέει και αποφασίζει με μοναδικό γνώμονα είτε την κατάληψη της εξουσίας είτε το να κυνηγάει μια δυο μονάδες στις δημοσκοπήσεις.

Το Νοέμβριο του 2017, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατακεραύνωνε την τότε επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, διακηρύσσοντας «δεν θέλουμε ανθρώπους εξαρτημένους από επιδόματα». Ήταν, φυσικά, στην αντιπολίτευση.

Τι έκαναν οι δικές του κυβερνήσεις από το 2019 μέχρι σήμερα; Ακριβώς το ίδιο και στο μέγιστο βαθμό. Τα επιδόματα πάνε κι έρχονται. Ο Μητσοτάκης διαψεύδει συνεχώς τον εαυτό του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να απαξιώνουμε τα επιδόματα που προσφέρουν μια κάποια ανακούφιση σε αναξιοπαθούντες ή σε ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα που δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα. Όμως, είναι άλλο αυτό και άλλο να κοροϊδεύουν αυτούς τους ανθρώπους ότι, δήθεν, με τα επιδόματα θα λύσουν το πρόβλημά τους.

Χτες ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την επιδότηση του ενοικίου χορηγώντας ακόμα ένα επίδομα(όχι σε όλους, αλλά ας το αφήσουμε αυτό). Ποια λύση θα δώσει αυτό στο οξύτατο πρόβλημα στέγης που υπάρχει σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις; Η απάντηση είναι «καμία». Αντίθετα, θα το επιδεινώσει.

Ο κ. Μητσοτάκης, οι υπουργοί του και ο ευρύς κύκλος τους δεν μπορούν να καταλάβουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ενοικιαστές και ειδικότερα οι νέοι άνθρωποι που αμείβονται είτε με τον κατώτατο μισθό, είτε και με κάτι παραπάνω. Διότι αυτοί, οι άνθρωποι της εξουσίας, έχουν δικό τους σπίτι(ένα ή πολλά) και τα εισοδήματά τους είναι πολλαπλάσια.

Αν μπορούσαν να το καταλάβουν, δεν θα έδιναν επίδομα. Θα ασκούσαν πολιτική που θα έδινε λύση στο πρόβλημα.

Πρώτον, οι αυξήσεις στα ενοίκια την τελευταία πενταετία είναι τουλάχιστον 50% και ειδικά στην Αττική ακόμα και μέχρι 100%. Έτσι, το πρόβλημα για τους ενοικιαστές είναι οι μερικές χιλιάδες ευρώ παραπάνω το χρόνο που πρέπει να πληρώσουν για το σπίτι που νοικιάζουν και αυτό δεν αντιμετωπίζεται με ένα επίδομα από 400 έως 800 ευρώ το χρόνο.

Δεύτερον, αν ο νυν πρωθυπουργός και οι υπουργοί του ήθελαν να αντιμετωπίσουν το στεγαστικό πρόβλημα, θα έκαναν δυο κινήσεις. Η πρώτη είναι να δώσουν σημαντικά οικονομικά κίνητρα στους ιδιοκτήτες και, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα(πχ για τη βραχυχρόνια μίσθωση), να αυξήσουν την προσφορά κατοικιών, ώστε να συγκρατηθούν ή και να πέσουν οι τιμές. Η δεύτερη κίνηση έχει μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Και προϋποθέτει οργανωμένη και εκτεταμένη κρατική παρέμβαση, ώστε να δοθεί αξιοπρεπής και προσιτή στέγη, ειδικά στους νέους που θέλουν να ξεκινήσουν τη ζωή τους. Έχουμε το παράδειγμα του παλιού Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, που έδωσε προσιτά σπίτια σε χιλιάδες πολίτες.

Αντ΄αυτών η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει κινήσεις που επιδεινώνουν το πρόβλημα. Όλοι οι ειδικοί της αγοράς συνομολογούν ότι τα προγράμματα τύπου «Σπίτι μου» το μόνο που έκαναν είναι να αυξήσουν κι άλλο τις τιμές αγοράς των σπιτιών. Και το επίδομα που ανακοινώθηκε χτες με βεβαιότητα θα οδηγήσει και σε νέα αύξηση των ενοικίων.

Ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ βλέπουν την κατοικία μόνο σαν εμπόρευμα και επένδυση, ούτε κάν τους περνάνε από το μυαλό οι έννοιες κοινωνικό δικαίωμα και θεμέλιο για τη ζωή, ειδικά των νέων. Αλλά ποιο δικαίωμα και ποιο θεμέλιο, όταν οι τιμές των σπιτιών πετάνε και τα εισοδήματα μένουν σχεδόν καθηλωμένα;

Ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του δεν ενδιαφέρονται να λύσουν το πρόβλημα. Δίνουν επιδόματα και κάνουν προπαγάνδα, κυνηγώντας δυο-τρεις μονάδες στις δημοσκοπήσεις, που δεν λένε να ξεκολλήσουν από το 28% των ευρωεκλογών.

Αυτό είναι «το άλφα και το ωμέγα» της πολιτικής τους. Και όσοι εύπιστοι (ξανα)τσιμπήσουν…