Ο Μητσοτάκης έκανε “πεζοδρόμιο”, ο Τσίπρας κάνει “εκτροπή” και ο Όργουελ ζει…

Το μεσημέρι της Τρίτης ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε από το Ζάππειο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποχωρεί στο εξής από τις ψηφοφορίες της Βουλής.

Τι ήταν αυτή η απόφαση; Ήταν μια κίνηση εντυπωσιασμού με επικοινωνιακή σκοπιμότητα, όπως και ανάλογες που έχουν γίνει στο παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο. Όμως, η κυβερνητική προπαγάνδα είδε πίσω από αυτήν την κίνηση Τσίπρα σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς.

Ο ένας υπουργός, ο πιο ήπιος (Γεραπετρίτης) είπε ότι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης «περιφρονεί την κοινοβουλευτική δημοκρατία». Ο άλλος (Χατζηδάκης) πρόσθεσε ότι ο Τσίπρας, «με την αποχώρηση από τη Βουλή» (ψέματα, δεν αποχωρεί από τη Βουλή, αλλά από τις ψηφοφορίες, αλλά ίσως ο υπουργός είναι ακόμη ζαλισμένος από τους κοριούς που τον παρακολουθούσαν…) «το τερματίζει σε οξύτητα και εμπάθεια».

Η άλλη (Κεραμέως) συμπλήρωσε ότι η απόφαση Τσίπρα «είναι επικίνδυνος τακτικισμός λίγο πριν από την κάλπη». Χειρότερος όλων ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, που είπε ότι ο Τσίπρας έκανε «εγχείρημα εκτροπής με επίθεση στον κοινοβουλευτισμό»!

Τον κύκλο ήρθε να κλείσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που είπε ότι ο Τσίπρας κάνει «πεζοδρομιακή» αντιπολίτευση και «περιφρονεί τη Βουλή και τη συνταγματική τάξη».

Όλα αυτά δεν θα είχαν καμία αξία- τέτοιες αψιμαχίες είναι συνηθέστατες και πολύ πληκτικές- αν δεν έκρυβαν μια απύθμενη υποκρισία. Οι αποχωρήσεις κομμάτων της εκάστοτε αντιπολίτευσης από τη Βουλή(γενικώς) ή από ψηφοφορίες(ειδικώς, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα) είναι σύνηθες φαινόμενο στην κοινοβουλευτική ιστορία. Μάλιστα, σήμερα θα υπενθυμίσουμε ορισμένες αποχωρήσεις στις οποίες είχαν προχωρήσει αρχηγοί της ΝΔ.

Όταν η ΝΔ ήταν γνήσια δεξιά-και δε φτιασιδωνόταν με «κεντρώα» χαρακτηριστικά-αποχωρούσε από τη Βουλή επειδή η αντίπαλη κυβέρνηση ψήφιζε εμβληματικά νομοσχέδια. Μια τέτοια αποχώρηση έγινε το 1982, όταν ο τότε αρχηγός της Ευ. Αβέρωφ εξαπέλυσε μύδρους εναντίον της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που είχε φέρει προς ψήφιση νομοσχέδιο για τη αναγνώριση της εθνικής αντίστασης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου κατηγόρησε τον Αβέρωφ για πρόκληση διχασμού, αλλά όχι και για αντικοινοβουλευτική τακτική. Διότι και ο ίδιος, όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση, είχε χρησιμοποιήσει ουκ ολίγες φορές το όπλο της αποχώρησης. Και αυτό, προφανώς, δεν το γνωρίζουν τα νέα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που μιλούν σήμερα για «ανέξοδη επαναστατική γυμναστική».

Δεν πάνε πολλά χρόνια που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αντιδρώντας σε αποφάσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αποχωρούσαν από τη Βουλή.

Και όποιος νομίζει ότι η ΝΔ, που σήμερα εξανίσταται για την αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έκανε το ίδιο, είναι μακριά νυχτωμένος.

Στις 3 Ιουνίου 2019 η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη έκανε ακριβώς το ίδιο με αυτό που κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ: ένα μήνα πριν από τις εκλογές αποχώρησε από τη Βουλή για μια εβδομάδα! Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης έλεγε τότε, σε τηλεοπτική συνέντευξή, ότι η Βουλή ήταν… «απονομιμοποιημένη»! Και περηφανευόταν στο Twitter για την αποχώρηση!

Οπότε ανακύπτουν δύο ερωτήματα:

Ερώτημα πρώτο: όταν αποχωρεί από τις ψηφοφορίες της Βουλής σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχουμε «αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά» και «εκτροπή»; Και όταν έκανε το ίδιο και κάτι παραπάνω(έφευγε εντελώς από τη Βουλή για μια εβδομάδα) η ΝΔ το 2019, τι είχαμε; Μήπως ο Μητσοτάκης έκανε αντιπολίτευση του «πεζοδρομίου»; Όχι, βρε αδερφέ. Ψήφους μάζευε.

Ερώτημα δεύτερο: όταν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποχωρεί από τις ψηφοφορίες της Βουλής, η κυβερνητική προπαγάνδα κραυγάζει «εκτροπή». Όταν η αποκαλύπτεται ότι παρακολουθούνται αρχηγοί κομμάτων, υπουργοί, ευρωβουλευτές και στρατηγοί, τι έχουμε; Τίποτα. Η κυβέρνηση λέει στην αρχή «μυθεύματα», «συκοφαντίες», «λάσπη». Αλλά όταν επιβεβαιώνονται, απλώς ο πρωθυπουργός λέει «δεν γνώριζα».

Το άσπρο γίνεται μαύρο. Τα ψέματα πάνε σύννεφο. Η απόπειρα διαγραφής του (δικού τους) παρελθόντος βγάζει μάτι. Το παρόν(των άλλων) δαιμονοποιείται.

Ο Τζορτζ Οργουελ το είχε πει έτσι: «Αν η σκέψη διαφθείρει τη γλώσσα, μπορεί και η γλώσσα να διαφθείρει τη σκέψη»…