Ο Μητσοτάκης έχασε τον Ανδρέα (του) και ο Τσίπρας την ησυχία του…

Ο Νίκος Ανδρουλάκης θα είναι την ερχόμενη Κυριακή ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Πιθανότατα. Όχι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι εκ των προτέρων χαμένος, αλλά όλες οι ενδείξεις είναι σε βάρος του. Οσοι έλεγαν ότι δεν έπρεπε εξαρχής να είναι υποψήφιος, δεν ταίριαζε αυτός ο ρόλος σε ένα πρώην πρωθυπουργό, είχαν δίκιο. Τέλος πάντων, οι ψηφοφόροι θα δώσουν την οριστική απάντηση.

Η εκλογή του νέου αρχηγού δεν έχει σημασία μόνο για το Κίνημα Αλλαγής. Αφορά τα άλλα δύο μεγαλύτερα κόμματα και εν ευθέτω χρόνω μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική και για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Θεωρητικά, η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης επηρεάζονται λιγότερο από τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ. Θεωρητικά. Διότι στην πράξη, δηλαδή αν οι επόμενες εκλογές δεν δώσουν αυτοδυναμία (το ενδεχόμενο αυτό δεν είναι καθόλου θεωρητικό), θα χρειαστούν κυβερνητικές συνεργασίες. Και η ηχηρή ήττα του Ανδρέα Λοβέρδου δεν καθόλου καλός οιωνός για τον πρωθυπουργό και το κόμμα του.

Βεβαίως, ο κ. Μητσοτάκης διακηρύσσει διαρκώς ότι θα επιδιώξει ξανά την αυτοδυναμία. Όμως, αυτή αποκλείεται στις πρώτες εκλογές, που θα γίνουν με απλή αναλογική. Και θα είναι πολύ δύσκολη ακόμα και στις δεύτερες, διότι το πρώτο κόμμα θα χρειάζεται 38% για να εξασφαλίσει (ισχνή πάντως) αυτοδυναμία. Ουσιαστικά, δηλαδή, ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ δεν θα πρέπει να έχουν φθορά, κάτι σχεδόν αδύνατο.

Αν, λοιπόν, δεν επιτευχθεί αυτοδυναμία, δεν θα υπάρχει ο κ. Λοβέρδος επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ, ώστε ο κ. Μητσοτάκης να ελπίζει σε συνεργασία μαζί του, για να μην αποβάλει το κεντρώο προσωπείο, που με τόσο κόπο έχει φιλοτεχνήσει. Φυσικά, θα μπορεί να απευθυνθεί σε κάποιο κόμμα στα δεξιά της ΝΔ, σε όποιο ακροδεξιό μόρφωμα εκπροσωπηθεί στη Βουλή. Αλλά δεν θα είναι το ίδιο.

Στην άλλη πλευρά του πολιτικού χάρτη, ο ΣΥΡΙΖΑ ενδέχεται να επηρεαστεί περισσότερο από τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ. Για τον απλούστατο λόγο ότι η μεγάλη εκλογική δύναμη που απέκτησε μετά το 2012 προέρχεται από πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, οι εύκολες και πρόχειρες προσεγγίσεις, σαν αυτές του ηττηθέντος κ. Λοβέρδου, ότι το ΚΙΝΑΛ «πάει για 20% και αξιωματική αντιπολίτευση», δεν είναι σοβαρές. Και το 2017 είχαν προσέλθει στις εσωκομματικές κάλπες πάνω από 200 χιλιάδες ψηφοφόροι, αλλά στις εκλογές του 2019 το ποσοστό του έμεινε μονοψήφιο.

Ωστόσο ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί πλέον να αισθάνεται ήσυχος. Ναι μεν η μη εκλογή Λοβέρδου δεν επιτρέπει στη ΝΔ να έχει συνεταίρο από το Κέντρο, αλλά η εκλογή του κ. Ανδρουλάκη (ή και του κ. Παπανδρέου ως λιγότερο πιθανή) μπορεί να «συγκινήσει» κάποιους από τους λεγόμενους «πασοκοσυριζαίους» ή «συριζοπασόκους» ψηφοφόρους και να επανέλθουν στην παλιά εκλογική τους κοιτίδα. Αν συμβεί αυτό έστω και σε μικρό ποσοστό, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδυναμωθεί εκλογικά και η ζωή του κ. Μητσοτάκη θα είναι ευκολότερη, καθώς στην αντιπολίτευση δεν θα υπάρχει ένα ισχυρό κόμμα ως εναλλακτική στη ΝΔ λύση.

Βεβαίως αυτά είναι πολύ πρόωρα. Οι εκλογές, ακόμα κι αν είναι πρόωρες, δεν πρόκειται να γίνουν νωρίτερα από εφτά μήνες, διάστημα ικανό για εκπλήξεις και ανατροπές. Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες και ουδείς μπορεί να προβλέψεις πόση φθορά θα έχει η ΝΔ στις κάλπες. Κι αν έχει, ουδείς μπορεί να πει με κάποια βεβαιότητα πού θα πάει: στα δεξιά της(ακροδεξιά κόμματα), στο Κέντρο(ΚΙΝΑΛ με νέο αρχηγό) ή στο μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης(ΣΥΡΙΖΑ).

Αν μέχρι πρότινος επικρατούσε κάποια αβεβαιότητα για τις εξελίξεις, οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ την επιτείνουν. Δεν ξέρω πόσοι θέλγονται από τη ρήση του Μάο «μεγάλη αναταραχή θαυμάσια κατάσταση». Ισως για κάποιους να ισχύει αυτό που αποδίδει η ρήση του Σκωτσέζου ποιητή Ρόμπερτ Μπάρνς: «Η αβεβαιότητα είναι χειρότερη από την απογοήτευση»…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις