Ο Μητσοτάκης υπό την ομηρία Σαμαρά ή μήπως όχι

Ο Αντώνης Σαμαράς “χτύπησε” ξανά χτες.

Δεκαπέντε μέρες μετά το «τελεσίγραφό» του για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ο πρώην πρωθυπουργός εκτόξευσε νέα ευθεία βολή κατά του Μαξίμου. Ο Αντώνης Σαμαράς εξέφρασε την κατηγορηματική διαφωνία του με την τροπολογία για τη «νέου τύπου άδεια διαμονής για εργασία σε πολίτες τρίτων χωρών». Ο Σαμαράς χαρακτηρίζει την τροπολογία λανθασμένη και υποστηρίζει ότι «στην πράξη νομιμοποιεί όλους τους λαθρομετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα εδώ και 3 χρόνια! Και μάλιστα, συλλήβδην, δίχως ουσιαστικό έλεγχο της ταυτότητας κάθε ενός από την Πολιτεία!» Προσθέτει ότι η τροπολογία κατατίθεται «την ώρα που το μεταναστευτικό συγκλονίζει όλη την Ευρώπη, η οποία αναζητεί αυστηρότερη πολιτική!» Και για να κάνει ακόμα πιο σκληρή την επίθεση στο κυβερνητικό μέτρο, υπογραμμίζει: «Η χώρα μας, με αυτήν την τροπολογία, γίνεται, επί της ουσίας, φάρος προσέλκυσης λαθρομεταναστών».

Ηθικός πανικός

Επί της ουσίας, αυτή που είναι απολύτως λανθασμένη δεν είναι η τροπολογία, αλλά η τοποθέτηση Σαμαρά. Για πολλοστή φορά, ο πρώην πρωθυπουργός υιοθετεί ακραιφνή ακροδεξιά ρητορεία για το μεταναστευτικό, κινδυνολογώντας ασύστολα και καλλιεργώντας τον ηθικό πανικό. Είναι προφανές ότι με την τροπολογία η Ελλάδα δεν θα γίνει φάρος προσέλκυσης λαθρομεταναστών, όπως ισχυρίζεται. Ανάλογο νομοθετικό πλαίσιο υπάρχει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ενώ παρόμοιες διατάξεις ίσχυαν παλιότερα και στη χώρα μας. Είναι λογικό ο νομοθέτης να ανοίγει παράθυρο νομιμοποίησης για κάποιον που ζει για κάποια χρόνια στην Ελλάδα χωρίς χαρτιά -ειδικά όταν η αγορά «υποφέρει» από έλλειψη εργατικών χεριών. Να επαναλάβουμε το αυτονόητο: Η νομιμότητα των μεταναστών εργατών δεν παρέχει μόνο προστασία για τους ίδιους, αλλά περιορίζει την άτυπη εργασία και ενισχύει τα ασφαλιστικά ταμεία.

Στην πραγματικότητα, η τροπολογία συνιστά μια έμμεση ομολογία της πλήρους αποτυχίας της μεταναστευτικής πολιτικής της κυβέρνησης. Εγκλωβισμένη στην ακροδεξιά δημαγωγία περί «ξέφραγου αμπελιού του ΣΥΡΙΖΑ» και «ασύμμετρης απειλής των λαθρομεταναστών», η κυβέρνηση υιοθέτησε μια πολιτική μηδενικής ανοχής με βασικό στοιχεία της τα παράνομα pushbacks και τον ασφυκτικό περιορισμό των διόδων νομιμότητας για τους μετανάστες. Όπως έχει αποδειχτεί πολλές φορές στο παρελθόν, οι πολιτικές της σκληρής Δεξιάς στερούνται ρεαλισμού και αργά ή γρήγορα έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με την πραγματικότητα. Τώρα η κυβέρνηση υπό την πίεση της οικονομίας, ανακρούει πρύμναν, αφού πρώτα προκάλεσε αχρείαστο πόνο κι εξέθεσε τη χώρα διεθνώς -ενδεικτικό το προχτεσινό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η ομηρία

Το νέο χτύπημα Σαμαρά δεν έχει μόνο συμβολική σημασία, ως ηχηρή διαφοροποίηση από ένα κορυφαίο στέλεχος της κυβερνώσας παράταξης. Ενδέχεται να έχει επίσης μεγάλη πρακτική σημασία. Η προηγούμενη διαφοροποίηση Σαμαρά (σε συνδυασμό με την ανάλογη τοποθέτηση Βορίδη) ανάγκασε τον πρωθυπουργό να αναβάλει για μετά τις ευρωεκλογές την κατάθεση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, παρότι ήταν διαφορετική η αρχική απόφασή του. Μένει να δούμε πώς θα αντιδράσει τώρα το Μαξίμου.

Σε κάθε περίπτωση, οι κινήσεις Σαμαρά υπενθυμίζουν ότι:

• Παρά την κυριαρχία Μητσοτάκη, παραμένει ισχυρός ένας ανεξάρτητος πόλος ισχύος εντός της ΝΔ, ο οποίος κατά το δοκούν κάνει επίδειξη της δύναμής του.
• Παρά τη μετακίνησή του προς το Κέντρο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πάντοτε ανάγκη την (ακρο)δεξιά πτέρυγα της ΝΔ. Γι ‘αυτό είναι αναγκασμένος να μην την αγνοεί σε ζητήματα που η (ακρο)δεξιά πτέρυγα της ΝΔ θεωρεί ταυτοτικά, όπως το μεταναστευτικό και τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Υπό αυτήν την έννοια θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει λόγος για ομηρία Μητσοτάκη.

Από άλλη σκοπιά

Από μια άλλη σκοπιά όμως, θα μπορούσε κανείς να εκτιμήσει ότι η αντιπαράθεση Μητσοτάκη-Σαμαρά είναι αμοιβαία επωφελής. Ο μεν Σαμαράς επιβεβαιώνει την ισχύ του και διατηρεί τις σχέσεις εκπροσώπησης που έχει οικοδομήσει με το ακροατήριο της σκληρής Δεξιάς. Ο δε Μητσοτάκης ενισχύει το κεντρώο προφίλ του «αντιπαρατιθέμενος» με τον Σαμαρά. Ταυτόχρονα, περιορίζει τις διαρροές του στα δεξιά, αφού κάτω από την ομπρέλα Σαμαρά, διατηρεί ένα σημαντικο τμήμα της σκληρής Δεξιάς εντός της Νέας Δημοκρατίας. Win win που λένε και στην Καλαμάτα.