Ο Μητσοτάκης σε δύο στενά, θα τον “σώσουν” ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ;

Στη Γαλλία όλο το (μη δεξιό) πολιτικό σύστημα συνέπηξε «Μέτωπο» για να σταματήσει την επέλαση της Λεπέν. Στην Ελλάδα, ευτυχώς, δεν χρειάζεται να γίνει κάτι τέτοιο, αφού η ελληνική Ακροδεξιά δεν είναι κυβερνητική δύναμη.

Όμως, χρειάζεται να γίνει κάτι άλλο. Πρέπει η χώρα να αποκτήσει αντιπολίτευση, που να την υπολογίζει η κυβέρνηση και κάποια στιγμή(όχι εις τον αιώνα τον άπαντα…) να  διεκδικήσει την εξουσία. Έτσι(πρέπει να) γίνεται στις δημοκρατικές χώρες.

Στην Ελλάδα εδώ και πέντε χρόνια υπάρχει ένα μεγάλο κόμμα που κυβερνά, η ΝΔ. Υπάρχει και πλήθος άλλων, αλλά κανένα μεγάλο που να μπορεί να γίνει αντίβαρο. Το πιστοποίησαν, πέραν πάσης αμφιβολίας και οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου. Στις οποίες οι ψηφοφόροι έδωσαν ένα γερό χαστούκι στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη (28%), αλλά άφησαν τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη στη μικρομεσαία μιζέρια τους, μεταξύ του 13% και του 15%. Είναι σαν να τους είπαν: «Κάντε κάτι. Έτσι όπως είστε, διαιρεμένοι και αδύναμοι, δεν θα πάτε πουθενά».

Το μετεκλογικό τοπίο των μόλις δέκα ημερών είναι πλέον πολύ καθαρό:

Πρώτον, ο κ. Μητσοτάκης και οι δικοί του βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Εκπέμπουν αμηχανία, ο ανασχηματισμός «πέρασε και δεν ακούμπησε»(κανέναν) και δεν γνωρίζουν τι να διορθώσουν, μπερδεμένοι καθώς είναι με τα απόνερα της κάλπης. Είναι χαρακτηριστικό ότι, την ώρα που οι περισσότεροι στη ΝΔ θέλουν «στροφή δεξιά», οι αναλυτές των ερευνών βρίσκουν ότι οι απώλειες ήταν σχεδόν ισόποσες και προς τα δεξιά και προς το κέντρο. Για παράδειγμα, δεν είναι πολύ καθαρό πόση ζημιά έπαθε η ΝΔ από τα γάμο των ομοφύλων.  Υπάρχουν αντιφατικές ενδείξεις. Στις νεότερες ηλικίες, που ήταν υπέρ του γάμου, η ΝΔ υπέστη πολύ μεγάλη ζημιά. Αντίθετα, στις μεγάλες ηλικίες, που ήταν κατά, τα πήγε καλύτερα. Η εξίσωση δεν είναι εύκολο να λυθεί. Ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται μεταξύ δύο στενών και η επιχείρηση επιστροφής των απωλειών ίσως αποδειχθεί αδιέξοδη.

Δεύτερον, φαίνεται ότι υπάρχει τώρα άλλη μια ευκαιρία για την εξ αριστερών αντιπολίτευση, γι΄  αυτήν που στο πρόσφατο παρελθόν είχε κυβερνητική προοπτική. Αυτή η αντιπολίτευση συγκροτείται σήμερα, κατά βάση, από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Αλλά όχι όπως είναι σήμερα. Το είπαν και οι ψηφοφόροι πριν από δέκα μέρες.

Όμως, οι ηγεσίες τους κάνουν ότι δεν το άκουσαν. Κασσελάκης και Ανδρουλάκης θεωρούν το αποτέλεσμα ικανοποιητικό κι ας μην πέτυχαν κανέναν από τους στόχους που-οι ίδιοι!- είχαν θέσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε τρεις μονάδες από το περσινό ποσοστό του, που ήταν συντριπτική ήττα. Και το ΠΑΣΟΚ, σε συνθήκες μεγάλης πτώσης της ΝΔ και σημαντικής του ΣΥΡΙΖΑ, έμεινε σχεδόν στάσιμο. Ο . Ανδρουλάκης εξακολουθεί να βλέπει την πλάτη του κ. Κασσελάκη και οι  δυο την πλάτη του κ. Μητσοτάκη, παρά τη μεγάλη καθίζηση της ΝΔ.

Κι ενώ στελέχη και από τα δύο αυτά αντιπολιτευόμενα κόμματα έχουν συνειδητοποιήσει ότι, αν δεν κάνουν σύντομα κάτι ριζικά διαφορετικό από αυτά που έκαναν μέχρι τώρα, θα συνεχίζεται η σημερινή μιζέρια, οι δύο αρχηγοί ζουν σε κάποιον παράλληλο, δικό τους, κόσμο. Ενδιαφέρονται για τη συντήρηση της προσωπικής(κομματικής) εξουσίας τους, ενώ η χώρα χρειάζεται μια νέα, ενιαία και ισχυρή, προοδευτική παράταξη, η οποία θα σταθεί επί ίσοις όροις απέναντι στη ΝΔ του Μητσοτάκη.

Αν τα πράγματα μείνουν όπως έχουν τώρα, Κασσελάκης και Ανδρουλάκης θα συνεχίσουν να είναι χρυσοί χορηγοί του Μητσοτάκη. Αλλά ενδεχομένως  θα ευθύνονται και για κάτι χειρότερο. Αν αύριο οι ψηφοφόροι, μη βλέποντας διέξοδο, στραφούν μαζικά σε ακροδεξιά σχήματα, δεν θα τους ξεπλένει ούτε ο Ιορδάνης ποταμός.

Οι ευθύνες των δύο, αλλά και όσων από τους άλλους βλέπουν τι γίνεται και σιωπούν, είναι βαρύτατες. Θα είναι υπόλογοι για όσα θα έρθουν και θα τους κυνηγάει το ανάθεμα των προοδευτικών πολιτών .