Ο Μητσοτάκης ζορίζεται, αλλά η αντιπολίτευση πάτησε τα κορδόνια της…

Η ΝΔ είναι συντηρητικό κόμμα. Είναι, λοιπόν, πολύ φυσιολογικό να υφίσταται αναταράξεις, όταν ο πρωθυπουργός και αρχηγός της φέρνει για λύση ένα θέμα ταμπού, όπως είναι γάμος και η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών.

Η ΝΔ έχει κακόφημο παρελθόν σε τέτοια θέματα. Το 1982, όταν η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε επαναστατικές αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο(«επαναστατικές» τις χαρακτήρισε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης σήμερα), κήρυξε «ανένδοτο» σε απόλυτη συμπαιγνία με τη φωνασκούσα Ιεραρχία της Εκκλησίας. Από τότε πέρασαν τρεις και πλέον δεκαετίες, αλλά η ΝΔ του 2015 καταψήφισε το Σύμφωνο Συμβίωσης, που πέρασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (ο νυν πρωθυπουργός, απλός βουλευτής τότε, το ψήφισε).

Αυτό, λοιπόν, που κάνει σήμερα ο κ. Μητσοτάκης με το γάμο των ομοφύλων δεν είναι λίγο για τα μέτρα ενός συντηρητικού κόμματος. Μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του δεν τα σηκώνει αυτά. Και δεν έχει καμιά σημασία αν το κάνει επειδή έχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού του κάποιο ευρωπαϊκό αξίωμα. Σημασία έχει ότι λύνει ένα θέμα δικαιωμάτων, που δεν είχε τολμήσει να ανοίξει καμιά άλλη κυβέρνηση. Και αυτό όλοι οι νοήμονες άνθρωποι δεν μπορούν παρά να το επικροτήσουν.

Για το μόνο που μπορεί να ελεγχθεί ο Μητσοτάκης είναι η επαμφοτερίζουσα στάση του απέναντι στους διαφωνούντες υπουργούς. Προσοχή, όχι στους βουλευτές (γι’ αυτούς η θέση «κατά συνείδηση» είναι ανεκτή), αλλά στους υπουργούς. Είναι αδιανόητο μέλος του υπουργικού συμβουλίου να ψηφίσει «όχι» ή να κάνει αποχή και να μείνει στη θέση του.

Κι ενώ η ανακίνηση του θέματος έχει προκαλέσει αναταράξεις στη ΝΔ, φρόντισε η αντιπολίτευση να τις «ισοφαρίσει» με δικές της ακατανόητες ενέργειες.

Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτονόητα υπέρ του νομοσχεδίου. Είναι κόμμα της Αριστεράς με πάγια θέση σε θέματα δικαιωμάτων, έλυσε παρόμοια θέματα όταν κυβερνούσε. Όμως, ο σημερινός αρχηγός του επέλεξε να ανοίξει θέμα κομματικής πειθαρχίας και να προκαλέσει βέρτιγκο. Ουδείς κατάλαβε το γιατί. Τι χρειαζόταν η πειθαρχία σε ένα κόμμα που ουδείς είχε εκδηλώσει τάσεις απειθαρχίας;

Αλλά ακόμα κι αν ο περιώνυμος Πολάκης σκόπευε να μην το ψηφίσει, δεν θα χανόταν ο κόσμος. Τον εαυτό του θα εξέθετε. Τα μπρος-πίσω του Κασσελάκη και των στενών συνεργατών του δημιούργησαν μια εικόνα εσωτερικού χάους.

Και η επίσκεψη Κασσελάκη στον Αρχιεπίσκοπο σε αυτή τη συγκυρία ήταν άστοχη. Ακόμα χειρότερη η δήλωσή του ότι «οι αξίες της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ συνάδουν πλήρως με τις αξίες της Εκκλησίας», την ώρα που η Εκκλησία σέρνει το συντηρητικό χορό και από στόματα Μητροπολιτών βγαίνουν απίστευτες φράσεις για τη μερίδα των πολιτών στην οποία ανήκει και ο ίδιος.

Τέλος πάντων, η τελική δήλωση Κασσελάκη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει όποιο νομοσχέδιο, έστω και ατελές, προάγει θέματα δικαιωμάτων, είναι σωστή.

Το ΠΑΣΟΚ, παρά την αρχική και πομπώδη δήλωση του Νίκου Ανδρουλάκη ότι «δεν θα δέσει τα κορδόνια του Μητσοτάκη», φαίνεται ότι πάτησε τα δικά του κορδόνια. Τα σοβαρά κόμματα δεν εξαρτούν τη στάση τους από άλλα.

Αν ο κ. Ανδρουλάκης θεωρεί ότι πρέπει να επιτραπεί ο γάμος και η τεκνοθεσία των ομοφύλων, πρέπει να δηλώσει καθαρά ότι θα ψηφίσει το νομοσχέδιο, ανεξάρτητα από τα πόσοι θα είναι οι «αντάρτες» της ΝΔ. Μόνο αν διαφωνεί επί της ουσίας-κάτι που δεν το λέει- έχει υποχρέωση να το καταψηφίσει. Άλλωστε, ακόμα κι αν καταψηφιστεί το νομοσχέδιο, δεν θα πέσει η κυβέρνηση. Ο κ. Μητσοτάκης θα βγει τραυματισμένος, αλλά είναι αμφίβολο αν αυτό θα τον πλήξει και εκλογικά. Αντίθετα, τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης θα είναι εκτεθειμένα απέναντι στον προοδευτικό κόσμο.

Εν κατακλείδι, το θέμα αυτό δεν προσφέρεται για άσκηση σκληρής αντιπολίτευσης και αποκόμιση πολιτικών κερδών από όσα κόμματα πιστεύουν στην ισονομία. Ας αφήσουν τη σκοταδιστική αντιπολίτευση στην ακροδεξιά και στους Δεσποτάδες…