Ο μόνος δρόμος για την πολιτική κάθαρση στην υπόθεση Λιγνάδη: η παραίτηση Μενδώνη…

Οι καταγγελίες εναντίον του τέως καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Και είναι ανατριχιαστικές για δημόσιο πρόσωπο. Ο ίδιος παραιτήθηκε. Δεν έχει σημασία αν το έκανε μόνος του ή του ζητήθηκε, έπραξε σωστά. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να σταθεί, όταν μέρα παρά μέρα προστίθεται και μια καταγγελία εις βάρος του;

Το ερώτημα που τώρα τίθεται είναι αν αρκεί αυτή η παραίτηση για να επέλθει η όποια κάθαρση. Μάλλον όχι. Χρειάζεται να γίνουν δυο πράγματα ακόμα. Πρώτον, η υπόθεση να διερευνηθεί μέσω της δικαστικής οδού, για όσα αδικήματα δεν έχουν παραγραφεί. Ήδη εισαγγελέας ζήτησε τον φάκελο από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Όμως, η έρευνα αυτή είναι πιθανό να καθυστερήσει, οι εισαγγελικές αρχές έχουν τους δικούς τους ρυθμούς. Γι’ αυτό, δεύτερον, κάποιος πρέπει να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για όσα (καταγγέλλεται ότι) διέπραξε ο κ. Λιγνάδης.

Πριν προχωρήσουμε, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Θεωρώ αδιανόητο η υπουργός Πολιτισμού-και πολύ περισσότερο ο πρωθυπουργός– να γνώριζαν κάποια από τα καταγγελλόμενα και, παρόλα αυτά, να προχώρησαν στον διορισμό του κ. Λιγνάδη στην κεφαλή του Εθνικού Θεάτρου. Είμαι βέβαιος ότι δεν γνώριζαν.

Όμως, στην πολιτική υπάρχει η αντικειμενική πολιτική ευθύνη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα πολιτικά πρόσωπα έχουν ευθύνη για τις πράξεις και παραλείψεις των υφισταμένων τους, ακόμα κι αν δεν γνώριζαν τη δράση τους. Δηλαδή, ένας υπουργός μπορεί να μη γνώριζε τι έκανε ένας συνεργάτης του ή ο επικεφαλής ενός δημόσιου οργανισμού, που υπάγεται στην αρμοδιότητά του, αλλά αυτό δεν τον απαλλάσσει από την πολιτική ευθύνη. Η οποία έχει οδηγήσει υπουργούς και άλλα πολιτικά πρόσωπα σε παραίτηση σε πολλές κυβερνήσεις και πολλές χώρες. Υπάρχουν περιπτώσεις που ουδείς είχε να προσάψει κάτι σε έναν υπουργό, αλλά το σκάνδαλο που ξέσπασε με κάποιον συνεργάτη του ήταν αδύνατο να τον αφήσει αλώβητο. Η παραίτηση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μονόδρομος, ακόμα κι αν στον πολιτικό δεν μπορεί να χρεωθεί κάποια δική του προσωπική ευθύνη.

Νομίζω ότι σ’ αυτή τη θέση βρίσκεται σήμερα η υπουργός Πολιτισμού κυρία Μενδώνη. Μπορεί να μη γνώριζε το, καταγγελλόμενο ως δυσώδες, παρελθόν του κ. Λιγνάδη, αλλά η πολιτική ευθύνη για τον διορισμό του είναι δική της. Και πρέπει να την αναλάβει. Δεν μπορεί να οχυρωθεί πίσω από το «δεν γνώριζα», είναι αδιάφορο. Επίσης, δεν μπορεί να περιμένει τις, ενδεχομένως χρονοβόρες, δικαστικές εξελίξεις. Η αντικειμενική πολιτική ευθύνη την υποχρεώνει να υποβάλει τώρα την παραίτησή της. Κι αν δεν το κάνει αυτοβούλως, πρέπει να της την ζητήσει ο πρωθυπουργός.

Η πράξη αυτή θα φέρει ένα είδος πολιτικής κάθαρσης στην υπόθεση αυτή. Για τα υπόλοιπα θα φροντίσουν οι εισαγγελείς και οι δικαστές.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις