Ο νικητής τα παίρνει όλα

Τον… κατατρόπωσε τον Γιάννη Αγγελάκα ο Κυριάκος Μητσοτάκης: απέδειξε ότι όλα τα παίρνει ο νικητής κι όχι ο χαμένος, όπως λέει ο Αγγελάκας στην ταινία του αείμνηστου Νίκου Νικολαϊδη.

Εντάξει, δεν ασχολείται μ΄αυτούς τους… λαπάδες ο Μητσοτάκης. Αλλά να, είναι πολύ πιθανό κάτι να ΄χει ακούσει γι΄αυτό το παράξενο τραγούδι. Ισως από τα παιδιά του. Μπορεί και από κάποιους της παρέας του Μαξίμου που μπαινόβγαιναν παλιά στα στέκια της ουτοπίας και της Αριστεράς…

Τέλος πάντων, τροπαιούχος ο Μητσοτάκης τα πήρε όλα: κατέκτησε αυτοδυναμία, βύθισε στα τάρταρα τον ΣΥΡΙΖΑ, έκοψε τον αέρα της Κεντροαριστεράς (και σε ποσοστά και σε θεσμικές δυνατότητες μέσα στη Βουλή), συγκρότησε κυβέρνηση άκρως Μητσοτακική (ίσα που αχνοφαίνονται στο βάθος κάποιοι Καραμανλικοί και Σαμαρικοί) και επισφράγισε την αρχηγική/πρωθυπουργική διαδρομή του με ένα αδιαμφισβήτητο κατόρθωμα:

Αλωσε ικανό μέρος του Κέντρου, κέντρωσε τον δεξιό κορμό της ΝΔ με εκσυγχρονιστικά μπόλια και δημιούργησε ένα κόμμα-υβρίδιο που φέρει την σφραγίδα του:

Λίγο Ποτάμι, λίγο ΛΟΑΤΚΙ, μπόλικος Σημιτισμός (στελέχη και εκσυγχρονιστικές διακηρύξεις), φιλελευθερισμός που ισορροπεί μεταξύ Θατσερισμού και κρατισμού (πολύτιμη καβάντζα το κράτος όταν η περίστασις το απαιτεί), άντε και μετρημένες δόσεις εθνικού φρονήματος/πατριωτισμού για να μην μαραθούν τελείως τα κλαδιά της «λαϊκής Δεξιάς» και, φυσικά, για να αναχαιτιστεί όσο γίνεται η διαρροή προς την πασών των αποχρώσεων «άλλη Δεξιά» (Βελοπουλική/θεοκρατούμενη/Κασιδιάρικη, δηλαδή μαύρη σαν το μουστάκι του Χίτλερ αυτή η τελευταία).

Μια παρένθεση για την «άλλη Δεξιά»

Εδώ δεν τα κατάφερε ο Μητσοτάκης , παρ΄ότι προσπάθησε με κάθε τρόπο να φρενάρει την ανοδική πορεία της εν λόγω τρισδιάστατης Δεξιάς όταν είδε ότι χάνει ψήφους.

Βαριές κουβέντες για τη «Νίκη» και θεσμική προσπάθεια να αποκλειστεί ο Κασιδιάρης, ανεξάρτητα από την τελική αποτυχία της. Η έξυπνη ντρίμπλα του έγκλειστου ναζί ήταν αδύνατο και να προληφθεί και να αντιμετωπιστεί.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επιχειρηθεί η αποβολή του μπλαβί κόμματος από την Βουλή, μέσω του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου, αν δεν υπάρξουν συγκεκριμένα, χειροπιαστά στοιχεία για τον «υποκρυπτόμενο αρχηγό».

Το τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια το ξέρουμε. Αλλά δεν αρκεί. Πρέπει να αποδειχτεί. Όπως ξέρουμε ότι η πλειονότης των εκλεγμένων βουλευτών είναι Κασιδιάρικης προέλευσης. Μόνο που δεν βαρύνονται με συγκεκριμένα εγκλήματα, όπως ο έγκλειστος. Επομένως, έχουν δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές, ανεξάρτητα από το φαιό πολιτικό τους πρόσημο.

Ποιος «επιδοτεί» την Ακροδεξιά;

Λένε ορισμένοι ότι τελικά ο Μητσοτάκης «επιδότησε» την ακραία Δεξιά μιλώντας για την Ροδόπη, τον Φράχτη και τα λοιπά.

Ναί, χειρίστηκε το θέμα της Ροδόπης λαϊκίστικα, υποκριτικά και ψηφοθηρικά. Για να εισπράξει ψήφους και για να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φυσικά και υπέχει ευθύνη για την αιδήμονα σιγή των δύο βουλευτών.

Αλλά το επιχείρημα ότι με την στάση του ο Μητσοτάκης ενίσχυσε την Ακροδεξιά είναι αμήχανο και αστείο: αλήθεια από πότε είναι θέματα αρμοδιότητος της ακραίας, εθνικιστικής, ρατσιστικής Δεξιάς ορισμένα ζητήματα που απασχολούν σχεδόν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας;

Δηλαδή, η ανησυχία για την δράση του Προξενείου, η έγνοια για τον Φράχτη ως μέσου φύλαξης των συνόρων και αποτροπής οργανωμένης εισβολής (κι όχι ως λύση του μεταναστευτικού/προσφυγικού), η αντίδραση για τις ιταμές απειλές της Τουρκίας κλπ.

Οσοι ελαφρά τη καρδία, αστόχαστα και ιδεοληπτικά, εκχωρούν το δικαίωμα αυτό στην ακραία Δεξιά, ναι, αυτοί ακουσίως την επιδοτούν! Επειδή περιφρονούν βάναυσα υπαρκτές ευαισθησίες και εύλογες αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας. Ευαισθησίες οι οποίες ενδημούν σε ΟΛΟΥΣ τους χώρους, της Αριστεράς περιλαμβανομένης, φυσικά.

Αλήθεια, δεν είναι καιρός να κατανοήσουν επιτέλους οι αμετανόητοι ότι δεν συνιστά έγκλημα καθοσιώσεως η αναφορά στην πατρίδα και στο έθνος; Ως πότε αποξηραμένες απόψεις, οι οποίες συν τοις άλλοις αποξενώνουν την Αριστερά από την κοινωνία, θα προβάλλονται υπεροπτικά από ιεροκήρυκες της μίας και μόνης προοδευτικής αλήθειας;

Απόλυτος κυρίαρχος

Ορισμένες παρατηρήσεις τώρα για την…ακραία Μητσοτακική κυβέρνηση, όπως διαμορφώθηκε από τις επιλογές του πρωθυπουργού:

Δένδιας: Ηταν αγκάθι στα πλευρά του Μητσοτάκη, καθώς υπηρετούσε μεν τις κυβερνητικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική, αλλά είχε αναπτύξει πολυσχιδή δραστηριότητα(επαφές υψηλού επιπέδου, γνωριμίες κλπ), η οποία του έδινε πόντους και προοπτική στα εσωτερικά της ΝΔ.

Ο Μητσοτάκης επέλεξε για προφανείς λόγους τον απολύτως δικό του Γιώργο Γεραπετρίτη, για να ΄χει το κεφάλι του ήσυχο. Δεν είναι ήσσονος σημασίας το υπουργείο Αμυνας, στο οποίο μετετέθη ο Νίκος Δένδιας.

Όμως η πρόθεση του Μητσοτάκη κάπως να τον «κοντύνει» ήταν εμφανής, καθώς –όπως λέγεται- του είχε προτείνει την θέση του Προέδρου της Βουλής(ένα είδος τιμητικής αποστρατείας, δηλαδή), την οποία ο Δένδιας δεν δέχθηκε.

Πιερρακάκης: Ανεξήγητη η μετακίνησή του στον υπουργείο Παιδείας. Δεν αλλάζεις έναν πετυχημένο υπουργό που ετοιμαζόταν-και το έλεγε ότι θέλει-να ολοκληρώσει κατά την δεύτερη τετραετία την ψηφιοποίηση της χώρας.

Τώρα θα το επιχειρήσει μερικώς σε ένα υπουργείο που δεν είναι καν το Δικαιοσύνης στο οποίο επείγει όσο τίποτε η ψηφιοποίηση. Στο υπουργείο Παιδείας τον Πιερρακάκη τον περιμένουν σε καθημερινή βάση τριβές και συγκρούσεις. Δηλαδή, αναπόφευκτη φθορά.

Μήπως, επομένως, δεν είναι τόσο ανεξήγητη η μετακίνηση του πανταχόθεν υμνηθέντος και πρώτου σε ψήφους υπουργού; Μήπως ο Μητσοτάκης τον «κόντυνε» για λόγους που αφορούν «το μετά» στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος;

Πάντως, ήταν πετυχημένες οι επιλογές για τη νέα ηγεσία του υπουργείου. Ο Δημήτρης Παπαστεργίου, πρώην δήμαρχος Τρικάλων και επικεφαλής της ΚΕΔΕ, είναι ικανός, ριζοτόμος και γνώστης του αντικειμένου. Όπως άλλωστε και ο φέρελπις Κωνσταντίνος Κυρανάκης.

Ανεξαρτήτως των εύστοχων αυτών επιλογών, η απομάκρυνση του Πιερρακάκη από το συγκεκριμένο υπουργείο δημιουργεί εύλογες απορίες.

Ο πρωθυπουργός υποβάθμισε τους Βορίδη και Αδωνι, ενώ απομάκρυνε τον Πλεύρη από το νευραλγικό υπουργείο Υγείας.

Υπουργός Επικρατείας ο Βορίδης , αλλά τα γαλόνια αδυνατούν να κρύψουν τον περιορισμένο ρόλο του. Εξορίστηκε στην Ζαλοκώστα εν αντιθέσει προς τους άλλους δύο(!) υπουργούς Επικρατείας(Παπασταύρου, Σκέρτσος), οι οποίοι θα βρίσκονται στο Μαξίμου.

Ο Αδωνις Γεωργιάδης, αφού αρνήθηκε άλλα υπουργεία(π.χ. Ναυτιλίας), δέχθηκε με βαριά καρδιά το υπουργείο Εργασίας. Εκεί, την Κοινωνική Ασφάλιση την διατηρεί ο Τσακλόγλου. Κατά τα λοιπά, άξενος τόπος και δύσκολος για τον φιλόδοξο και πολύπλαγκτο υπουργό.

…Αυτά τα λίγα για τη νέα κυβέρνηση. Που θα δοκιμαστεί άμεσα στο πεδίο της Οικονομίας και στα Ελληνοτουρκικά. Κι όσοι λένε ότι ο Μητσοτάκης «θα παίζει χωρίς αντίπαλο», ξεχνούν ότι ο συκοφαντημένος λαός που τον ανέδειξε πάλι πρωθυπουργό, είναι ο ίδιος που θα τον κεραυνώσει και θα τον ρίξει αν δεν ικανοποιηθούν στοιχειωδώς οι προσδοκίες του.

ΥΓ: Για τον τρικυμισμένο ΣΥΡΙΖΑ και το άνευρο ΠΑΣΟΚ θα πούμε προσεχώς. Για την ευρύτερη Αριστερά πάντως ταιριάζει η καίρια λέξη που είπε ο Βαρουφάκης: Θρήνος. Μάλλον θα ΄χει πολλή δουλειά «το μελάνι της μελαγχολίας», γράφοντας την τρέχουσα ιστορία της…

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις