Ο πάσχων, διεγέρτης λόγος του ΣΥΡΙΖΑ και τα βεγγαλικά της εναντιωτικής φαντασμαγορίας

Υπάρχουν τρείς δρόμοι για να κατακτήσει ένα κόμμα την εξουσία ή να επανακάμψει: να πείσει με ριζοτομικές θέσεις εκπεφρασμένες πειστικά απο έναν ικανό ηγέτη, να ευνοηθεί από την συγκυρία, να ακολουθήσει την αλάνθαστη συνταγή της ακραίας καταγγελτικής αντιπολίτευσης.

Ας δούμε εν τάχει τους δρόμους αυτούς για να ιχνηλατήσουμε την σημερινή πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, υπενθυμίζοντας ότι ουδέν αμιγές. Δηλαδή, ότι και στις τρείς εκδοχές ενυπάρχουν κάποια κοινά στοιχεία, πέραν του βασικού πυρήνα που τις χαρακτηρίζει και τις διαφοροποιεί (π.χ. κάλλιστα το πλεονέκτημα της συγκυρίας μπορεί να συνδυαστεί με εκρήξεις καταγγελτικού, λαϊκίστικου λόγου)

Δρόμος πρώτος: ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Παπανδρέου, το 1981. Ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την εποχή, εγερτήρια συνθήματα (Αλλαγή κ.α.), χαρισματικός ηγέτης. Εννοείται ότι δεν έλειψαν οι συνθηματολογικές υπερβολές και οι λαϊκίστικες ευκολίες, που αργότερα προσέκρουσαν στην παγερή πραγματικότητα της δύσκολης διαχείρισης και του αναπόφευκτου εκφυλισμού ιδεών και στόχων.

Δρόμος δεύτερος: Η συγκυρία είχε ευνοήσει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1990. Υπέδαφος, το υπαρκτό σκάνδαλο Κοσκωτά. Βακτηρία, η Αριστερά, εκτεθειμένη δεινώς από την πτώση του «Υπαρκτού», στεγάστηκε προστατευτικά στο δήθεν καθαρτήριο μέτωπο που ανέδειξε τον Κων. Μητσοτάκη πρωθυπουργό, προσδοκώντας ταυτόχρονα ότι θα μοιραστεί τα ιμάτια του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ.

Μέγας…χορηγός του εγχειρήματος, ήταν σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ. Ακραιφνώς λαϊκίστικη εποχή, που κέρδισε…επαξίως τον χαρακτηρισμό βρώμικη…

Παρεμπιπτόντως: όσοι διατείνονται ότι δεν έχει υπάρξει ποτέ στη χώρα μας τέτοιο καθεστώς μιντιακού ολοκληρωτισμού, όπως το σημερινό, λησμονούν το δυσώνυμο ΄89. Το λησμονούν ή το απωθούν διότι και οι ίδιοι συνέπραξαν στο ολοκληρωτικό εκείνο άγος.

Ευνοημένος από την συγκυρία-με ολωσδιόλου διαφορετικά χαρακτηριστικά- υπήρξε και ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, αντιμέτωπος με το κατεδαφιστικό Μνημόνιο. Ανατατικές εξαγγελίες, φρέσκος και ικανός ηγέτης, αντισυστημικός λόγος από τον οποίο βέβαια δεν έλειψαν οι υπερβολές, και οι ευκολίες που αποδείχτηκαν αυταπάτες. Φυσικά, ουδεμία αρωγή από τα ΜΜΕ. Αχρείαστη, άλλωστε. Η λαϊκή δυναμική τα ξεπερνούσε και τα άφηνε στην άκρη.

Δρόμος τρίτος: Η ανάρρηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία. Ένα σύνθεμα αξιοποιήσιμης συγκυρίας(μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ), γραβατοφορεμένου συντηρητικού ριζοσπαστισμού και, προπάντων, ασύστολου λαϊκισμού με καταιγιστική δύναμη πυρός από την πλειονότητα των ΜΜΕ.

Κορυφαίες στιγμές ακραίου, ποπουλίστικου λόγου και καταγγελτικής ρητορείας υπήρξαν τα θλιβερά συμβάντα στο Μάτι και στην Μάνδρα, καθώς και η Συμφωνία των Πρεσπών.

Η εξόφθαλμη ευθύνη των διαχρονικώς κυβερνώντων για την πολεοδομική τερατωδία στις δύο πληγείσες περιοχές- βασική αιτία για το θανατικό και τις καταστροφές- παρακάμφθηκε λές και ήταν στοιχείο ανάξιο λόγου.

Αντ΄αυτού, αναδείχτηκε μείζον το έλασσον. Ακόμη και σήμερα οι ψιττακοί της ενημέρωσης υψώνουν περίοπτο τον όντως ανόητο χειρισμό περί θυμάτων κατά την πρώτη τρομακτική νύχτα στο Μάτι.

Χειρισμός κάκιστος, επικοινωνιακής φύσεως, που όμως δεν είχε καμμία σχέση με τις υπαρκτές διαχειριστικές αδυναμίες των κυβερνώντων και πολλώ μάλλον με τις βασικές αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία.

Μα δεν ήταν μόνα το Μάτι, η Μάνδρα και οι Πρέσπες ως πεδία ασύστολης προπαγάνδας και ασίγαστου, κατεδαφιστικού λόγου.

Το μαξιλάρι των 37 δις., το Ελληνικό, ο Νόμος Κρέτσου για την προσέλκυση ξένων κινηματογραφικών παραγωγών, η κάνναβις και αρκετά άλλα είχαν αντιμετωπίσει την πύρινη γλώσσα της καθολικής απαξίωσης. Τώρα, τα βασικά εξ αυτών κρίνονται θετικά από τους νυν κυβερνώντες…

Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα

Διαπιστώνονται πολλά αρνητικά στοιχεία στην εικόνα του αντιπολιτευόμενου ΣΥΡΙΖΑ που φιλοδοξεί να επανακάμψει στην εξουσία. Βασικό αρνητικό συνιστά ο διεγέρτης λόγος που όλο και περισσότερο δείχνει να απευθύνεται όχι στο ευρύ κοινό αλλά στην κοινότητα των πεπεισμένων. Σε εκείνους που νομίζουν ότι όπου να ΄ναι πέφτει η κυβέρνηση.

Ας δούμε, όμως, πρώτα κάποια άλλα προβληματικά στοιχεία τα οποία-μαζί με το πρωτεύον και κυρίαρχο- κρατούν καθηλωμένο στον ΣΥΡΙΖΑ στα γνωστά αποθαρρυντικά ποσοστά:

*Απουσία αυτοκριτικής για τα κυβερνητικά πεπραγμένα του, γεγονός που αποτρέπει την άσκηση δημιουργικής κριτικής στην κυβέρνηση. Ετσι, συχνά εκτίθεται, καθώς επισημαίνεται αναντιστοιχία, καταφανής και κραυγαλέα, μεταξύ των επιλογών του ως κυβέρνηση και των σημερινών αντιπολιτευτικών θέσεων.

Η μονότονη, απολογητικού χαρακτήρα, επωδός («Αναγκαστήκαμε λόγω Μνημονίου») όχι μόνο δεν πείθει, αλλά εξοργίζει για προφανείς λόγους, σχετικούς με την τότε αποφασιστική στάση του να δεχθεί το Μνημόνιο και να δοκιμάσει τις αντοχές μιας κυβερνώσας Αριστεράς υπο τις συγκεκριμένες συνθήκες.

Ηξερε τι εστί Μνημόνιο και αναδέχτηκε τους κινδύνους που συνεπάγεται η αποδοχή του. Προς τι οι εκ των υστέρων γόοι και τα διάτρητα άλλοθι;

*Φατριασμοί ιδεολογικού βάθους (Σοσιαλδημοκρατία ή καθαρή αριστερή όψη), κρούσματα διαφορετικής αντιπολιτευτικής ροπής και παλαιοκομματικές απηχήσεις- μόνιμο πρόβλημα της ανανεωτικής Αριστεράς- περί εσωκομματικής δημοκρατίας και ρυθμιστικών αρμοδιοτήτων του ηγέτη και των συν αυτώ.

Οι ποικιλώνυμες αυτές διχοστασίες αφενός δεν ευνοούν την παγίωση σθεναρού, ομοιόχρωμου αντιπολιτευτικού λόγου, γεγονός που αξιοποιεί αποτελεσματικά η κυβερνητική προπαγάνδα, και αφετέρου δεν είναι βέβαιο ότι συγκινούν την κοινωνία.

Ο κόσμος έχει τον καημό του-οικονομικά προβλήματα, πανδημία, επιβίωση- και δεν τον νοιάζει τι πιστεύουν οι προεδρικοί, τι αντιλέγουν ο Τσακαλώτος και ο Φίλης και τι προτείνουν οι επείσακτοι ΠΑΣΟΚοι. Αυτά απασχολούν τους ένδον, τους λίγους, τους κομματικούς και τον περίγυρό τους, όχι την κοινωνία.

*Ο διεγέρτης λόγος, στομφώδης και καταγελτικός, επιχειρεί να εγκατασταθεί στο κέντρο της πολιτικής σκηνής ως πειστική εναλλακτική εκδοχή, όπερ θεμιτό, αλλά δεν τα καταφέρνει ακριβώς λόγω της ιδιοσυστασίας του.

Το μόνο που φαίνεται να επιτυγχάνει μέχρι στιγμής είναι να ενθουσιάζει τους πεπεισμένους. Συνθηματολογών ακατάσχετα περί «ανέμελου» Μητσοτάκη, ακροδεξιάς και ετοιμόρροπης κυβέρνησης, «πετσωμένων ΜΜΕ» και νεοφιλελεύθερης πολιτικής, ο λόγος αυτός, γεμάτος ιδεολογικούς αυτοματισμούς και καθολικές απαξιώσεις για το κυβερνητικό έργο, αυτό που καταφέρνει πρωτίστως είναι να χάνει το δίκιο του.

Πρώτον, το χειμαρρώδες και πύρινο στοιχείο του, δεν αφήνει ζωτικό χώρο να ακουστούν και να καταστούν προσπελάσιμες στο ευρύ κοινό οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ούτε να θυμηθεί η κοινωνία τα θετικά του κυβερνητικού του έργου, αρκετά από τα οποία αναγνωρίζουν εκ των υστέρων οι σημερινοί κυβερνώντες.

Ποιός θυμάται και ξέρει τι προτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση για την Οικονομία και το ΕΣΥ; Ποιός έχει εμπεδώσει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα Εθνικά Θέματα και το Μεταναστευτικό;

Ποιός γνωρίζει τι ακριβώς προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την απαράδεκτη εικόνα στα Πανεπιστήμια, έχοντας ήδη αποκρούσει και καταδικάσει- σωστά πράττων- την επίφοβη εγκατάσταση Πανεπιστημιακής Αστυνομίας;

Λίγοι, ελάχιστοι, με εξαίρεση-το ξαναλέμε- τους δεδομένους και τους φανατικούς. Οι περισσότεροι, τη αρωγή της θηριώδους κυβερνητικής προπαγάνδας, κρατούν στη μνήμη τους τα φάλτσα, την αμηχανία, τους φατριασμούς και τις λογής εκρήξεις της μαινόμενης Αριστεράς τύπου Πολάκη.

Δεύτερον, παρά την προσπάθεια του Τσίπρα να συναιρέσει τα εσωτερικά διεστώτα, προσπάθεια που δεν αποφεύγει πάντως τις λαϊκίστικες ευκολίες και την πεπατημένη οδό της Μητσοτακικής αντιπολιτευτικής συνταγής, κυρίαρχος παραμένει ο εμμονοληπτικός λόγος. Μονοδιάστατος και ματαίως εγερτήριος. Λόγος διστακτικός να εξάρει τα θετικά του κυβερνητικού έργου, αλλά τανυσμένος στα άκρα-όχι απλώς θεμιτά σκληρός- όταν προβάλλει τις υπαρκτές αδυναμίες και τις ποικίλες κυβερνητικές κακοτεχνίες και κακοφωνίες, υπαρκτές και αυτές είτε ως συμπτώματα διαχειριστικής αδυναμίας είτε ως δείγματα τοξικής συντηρητικής πολιτικής.

Αυτά εν συνόψει. Για κατ΄ ιδίαν κεφάλαια, όπως το μέγα θέμα της Οικονομίας-και τι ακριβώς(δεν) προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-, τα ΜΜΕ και άλλα, θα πούμε προσεχώς.

Για το τέλος, τούτο: η περίπτωση Πολάκη, με πρόσφατο θλιβερό κρούσμα τα περί εμβολίου, τείνει να χαρακτηρίσει συνολικά τον αντιπολιτευτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο,τι καλύτερο για την κυβερνώσα παράταξη, αν η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίσει να επαναπαύεται στις υποτιθέμενες δάφνες μιας βεγγαλικής εναντιωτικής φαντασμαγορίας…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις