Ο “πατριωτικός” εξευτελισμός των ψευτο-μακεδονομάχων…

Πριν απ’ όλα τ’ άλλα, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Οι γνήσιοι Μακεδονομάχοι (με μεγάλο το αρχικό “Μ”) ήταν Έλληνες που πολέμησαν για να απελευθερώσουν την πατρίδα τους στις αρχές του 20ου αιώνα.

Οι σύγχρονοι “μακεδονομάχοι” (με μικρό το αρχικό “μ”) είναι όσοι παίρνουν μέρος κατά καιρούς σε συλλαλητήρια εδώ και 35 χρόνια ή κάνουν “ηρωϊκές” -και συνάμα αστείες- δηλώσεις, με μοναδικό στόχο να πάρουν τις ψήφους αφελών ή μη ψηφοφόρων, που πίστευαν ή έτσι τους έλεγαν ότι “η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική”.

Για να το πούμε με ονόματα, Μακεδονομάχος ήταν ο Παύλος Μελάς και “μακεδονομάχοι” ο μακαρίτης Χριστόδουλος, ο Σαμαράς, ο Βορίδης, ο Τζιτζικώστας και τινές άλλοι, που σήμερα κάνουν τον Κινέζο. Πού εντάσσεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Κάπου στη μέση.

Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες τέτοιων συμπεριφορών. Αλλά ας μην πάμε πολύ πίσω. Ας δούμε τι έγινε όταν ψηφιζόταν η Συμφωνία των Πρεσπών, τι έλεγαν οι (ντεμέκ, βεβαίως) μακεδονομάχοι και τι γίνεται σήμερα.

Με τη Συμφωνία αυτή επετεύχθη ο στόχος που είχαν θέσει όλες οι κυβερνήσεις των τριών τελευταίων δεκαετιών: να λυθεί το θέμα του ονόματος με σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό (Βόρεια Μακεδονία).

Το πέτυχε η κυβέρνηση Τσίπρα. Και γιατί ήταν αποφασισμένη πολιτικά και γιατί στην απέναντι πλευρά βρέθηκε μια κυβέρνηση (Ζάεφ) που συνειδητοποίησε ότι τα ψευτο-πατριωτικά των προκατόχων της δεν οδηγούν πουθενά και μόνο μια συμφωνία με την Ελλάδα θα τους άνοιγε τον ευρωπαϊκό δρόμο.

Το ίδιο θα έκανε και οποιαδήποτε κυβέρνηση των άλλων δύο κομμάτων εξουσίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αν είχε βρει ανταπόκριση από τη γειτονική χώρα. Το ομολόγησε ευθαρσώς η Ντόρα Μπακογιάννη (σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό), αλλά τότε οι εθνικιστές των Σκοπίων δεν συμφώνησαν.

Όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών το 2018, είχαμε μπει ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο. Όλα έδειχναν ότι η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη θα κέρδιζε τις επόμενες εκλογές, όπως και έγινε το 2019. Όμως, αντί να συμπεριφερθούν υπεύθυνα απέναντι σε μια Συμφωνία που θα απάλλασσε τη δική τους κυβέρνηση από ένα αγκάθι στην εξωτερική πολιτική, επιδόθηκαν σε μια ασύστολη κινδυνολογία με εμπρηστική ρητορική και μοναδική επιδίωξη την ψηφοθηρία.

Βουλευτές (τότε) της ΝΔ παρέλαυναν στις “λαοσυνάξεις” και έκαναν δηλώσεις που σήμερα φαντάζουν κωμικές. Πιο κωμική ήταν η δήλωση του περιφερειάρχη Απόστολου Τζιτζικώστα ότι “οι πινακίδες θα γράφουν Σκόπια”!

Ο Μάκης Βορίδης έλεγε προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ “ξεπουλάτε τη Μακεδονία” και χαρακτήριζε την τότε κυβέρνηση “εθνικής μειοδοσίας“!

Ο Άδωνις Γεωργιάδης κοκορευόταν “εγώ δεν θα την πω ποτέ Βόρεια Μακεδονία”. Και απειλούσε ότι, αν η άλλη πλευρά την παραβίαζε, η Ελλάδα θα την κατάγγελλε. Όμως, έχοντας ειδίκευση στις κωλοτούμπες, λίγους μήνες αργότερα, από τη θέση του υπουργού πια, επέπληττε όσους θα αμφισβητούσαν τη Συμφωνία των Πρεσπών μετά την κύρωσή της, λέγοντας ότι έτσι “χαρίζουν το όνομα Μακεδονία στα Σκόπια“!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινήθηκε κάπου στο ενδιάμεσο. Δεν κατέβηκε στα συλλαλητήρια ως αρχηγός της ΝΔ. Αλλά χαρακτήρισε τη Συμφωνία “επιζήμια” και κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι αντάλλαξε το όνομα της Μακεδονίας με τη μη περικοπή των συντάξεων. “Τα δώσατε όλα”, είπε. Επιπρόσθετα είχε απειλήσει ότι ως πρωθυπουργός θα έβαζε βέτο στην ενταξιακή πορεία της γειτονικής χώρας προς την Ευρώπη.

Εδώ και πέντε χρόνια ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του εφαρμόζουν την “επιζήμια” Συμφωνία των Πρεσπών. Αν και, για να μην τσιγκλήσουν τον Αντώνη Σαμαρά και τους λοιπούς “μακεδονομάχους”, δεν έφεραν προς κύρωση τα πρωτόκολλα που τη συνοδεύουν.

Σήμερα, που οι νεοεκλεγμένοι εθνικιστές έχουν το πάνω χέρι στα Σκόπια, αναδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας η σημασία της Συμφωνίας των Πρεσπών για τα ελληνικά συμφέροντα. Γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του, οι οποίοι ως αντιπολίτευση παρίσταναν τους “μακεδονομάχους”, σήμερα κόπτονται -και σωστά- για την εφαρμογή της.

Το δικό τους παρελθόν τώρα τούς εκδικείται. Το μόνο που μπορούν να αντιτάξουν είναι αυτή η ατάκα του Άγγλου συγγραφέα Λιούις Κάρολ: “Δεν μπορώ να πάω πίσω στο χθες, γιατί ήμουν κάποιος άλλος“…