O Παύλος, νίκησε αυτούς που τον σκότωσαν

O Παύλος, νίκησε αυτούς που τον σκότωσαν

Το παράδειγμα του Παύλου Φύσσα, οι "παραπλανημένοι" και τα τρία χτυπήματα ενός πραγματικού παλικαριού, απέναντι στους νεοναζί

Εκείνη τη νύχτα, της 18ης Σεπτεμβρίου 2013, ο Παύλος Φύσσας, πήρε μια απόφαση. Να σταθεί απέναντι, σε ένα τάγμα εφόδου νεοναζιστών.  «Μόνος του και όλοι τους»

Κοίταξε τους δειλούς στα μάτια και το πλήρωσε με τη ζωή του. Ο συμμορίτης που τον σκότωσε και τα μέλη της συμμορίας στην οποία ανήκε, σκόρπισαν με την ταχύτητα φιδιού τις επόμενες μέρες.

«Δεν τον ξέρω…»

«Δεν ανήκει σε μας…»

«Ήταν επεισόδιο για το ποδόσφαιρο…»

«Εγώ δεν είμαι ναζί, αλλά…»

Έτσι τους σκόρπισε ο Παύλος. Ένας με τόσους. Αντρίκεια και όχι κρυμμένος σε ένα τάγμα εφόδου, εκπαιδευμένο για πόλεμο ενάντια σε κατατρεγμένους μετανάστες και όποιον αντιστέκεται στη μισαλλοδοξία τους και την λατρεία τους για τον θάνατο και τη φυσική εξόντωση των διαφωνούντων.

Κρύφτηκαν και τα αφεντικά τους, από εκείνη τη νύχτα και μετά και αφού προσπάθησαν να λοιδορήσουν τον νεκρό (δήθεν θαυμάζουν τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι τιμούσαν τους νεκρούς όσο τίποτε άλλο), στη συνέχεια δεν αναγνώριζαν τους οπαδούς τους. Αυτούς με τους οποίους φωτογραφίζονταν, στα βουνά και στα λαγκάδια, όπου γυμνάζονταν για το «κυνήγι του αδύναμου μετανάστη».

Όταν σκύβεις το κεφάλι στο σύστημα, ψηφίζεις νομοσχέδια υπέρ του κεφαλαίου και παίρνεις τη μισθάρα και τα άτοκα δάνεια από τη Βουλή, πρέπει να δείξεις κάποιο «έργο» στον οπαδό σου, κάποια δήθεν χτυπήματα σε αυτό που ονομάζεις «σύστημα». Ο αδύναμος μετανάστης, ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων, ένας αντιφασίστας, που περπατά με την κοπέλα του, είναι η εύκολη λύση.

Μόνο που εκείνη τη νύχτα, οι νεοναζί, έκαναν ένα σοβαρό λάθος. Ο Παύλος Φύσσας στάθηκε απέναντι τους και έδειξε το δρόμο.

Το πλήρωσε με τη ζωή του και το γεγονός αυτό δεν αλλάζει. Το τι ακολούθησε, δεν μπορεί να απαλύνει τον πόνο των δικών του ανθρώπων. Όσα και να γράψουμε, όσα τραγούδια και αν αφιερωθούν,  ο Παύλος Φύσσας δεν θα γυρίσει πίσω.

Όμως δεν πέθανε τσάμπα.

Με τη θυσία του, έσωσε ανθρώπους και έδωσε χτύπημα στους νεοναζί, που μέχρι τότε ήταν ανεξέλεγκτοι και χαϊδεμένοι, από κυβέρνηση και ΜΜΕ.

Λόγω της δολοφονίας του, χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία κρυμμένα σε συρτάρια. Οι ναζί εφάρμοζαν την κρυπτεία επί μήνες, μαχαιρώνοντας και χτυπώντας μετανάστες, αλλά ήταν η θυσία του Παύλου, που ανάγκασε την κυβέρνηση να κινηθεί, να κόψει τη χρηματοδότηση, να ψάξει τις σχέσεις των ναζί με την αστυνομία. Ακόμα θα χαζογελούσαν κάποιοι με τα τατουάζ του Κασιδιάρη και θα χαριεντίζονταν άλλοι στους διαδρόμους της Βουλής με τον Παναγιώταρο.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, απέτρεψε την κυβερνητική συνεργασία της Νέας Δημοκρατίας με τη Χρυσή Αυγή. Θυμάστε λίγες μέρες πριν τη μοιραία νύχτα της 18ης Σεπτεμβρίου (είχε προηγηθεί η δολοφονική επίθεση ενάντια σε μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα), ποια ήταν η συζήτηση;

Είχαν βγει οι διάφοροι λαγοί (ακόμα λάμπεις Μπάμπη μου) και διακινούσαν το σενάριο της «πιο σοβαρής Χρυσής Αυγής». Την ίδια στιγμή, οι Μπαλτάκοι, συνομιλούσαν με τους νεοναζί, προετοιμάζοντας το έδαφος. Αμφιβάλει κανείς ότι με τις σημερινές δημοσκοπήσεις, η Χρυσή Αυγή θα έπαιζε στα σενάρια συγκυβέρνησης με τη Νέα Δημοκρατία όσο κανένα άλλο κόμμα;

Αλλά το πιο βασικό, είναι ότι με τη στάση του εκείνο το βράδυ, που ήταν βέβαια απόρροια της συνολικής του στάσης και δράσης όλα τα προηγούμενα χρόνια, ξεσκέπασε οριστικά αυτούς που κρύβονταν δήθεν πίσω από την κρίση και τη φτώχεια και την κακιά μοίρα και η «ιερή» οργή τους γινόταν ψήφος στους ναζί.

Ο Παύλος αποκάλυψε ότι αυτό το 8%-9%, δεν είναι οργισμένοι πολίτες, αλλά υποστηρικτές των ναζιστών. Ξέρουν ποιοι είναι αυτοί που ψηφίζουν. Γνωρίζουν τις πρακτικές τους. Δεν είναι παραπλανημένοι, αλλά είναι λίγοι. Μια θλιβερή μειοψηφία, που όπως έγινε και στο παρελθόν, θα ηττηθεί, όταν έρθει η ώρα.

Είναι χρέος μας να θυμόμαστε τι συνέβη από εκείνη τη νύχτα και μετά. Ποιος δεν δείλιασε, ποιοι τον σκότωσαν, ποιοι έμειναν θεατές, ποιοι κρατούσαν στοιχεία στα συρτάρια.

Ο Παύλος Φύσσας έδωσε το παράδειγμα για το πώς πρέπει να στέκεσαι απέναντι στα μαντρόσκυλα της εξουσίας, ακόμα και αν σε έχουν περικυκλώσει και γαβγίζουν.

Νόμιζαν ότι τον σκότωναν, αλλά στην πραγματικότητα, ήταν αυτός που τους τσάκισε.

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι αρχισυντάκτης του News247.gr

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα