Ο ψοφοδεής υπουργός: Τον παρακολουθούν και ψελλίζει δικαιολογίες…

Τι είναι οι υπουργοί; Είναι πολιτικά πρόσωπα στα οποία ο εκάστοτε πρωθυπουργός αναθέτει συγκεκριμένα καθήκοντα. Είναι προϊστάμενός τους, μπορεί από αυτόν να εξαρτάται η πολιτική τους ανέλιξη, αλλά δεν(πρέπει να) είναι υποχείριά του.

«Οι υπουργοί δεν είναι υπάλληλοι του πρωθυπουργού» είχε πει κάποτε ο Κώστας Σημίτης, υποβάλλοντας την παραίτησή του επειδή ο Ανδρέας Παπανδρέου αποδοκίμασε την πολιτική που άσκησε στο υπουργείο του. Προσοχή, ο Σημίτης δεν παραιτήθηκε επειδή τον παρακολουθούσε η ΕΥΠ(τότε ΚΥΠ), αλλά για λόγους πολιτικής ευθιξίας!

Τι είναι ο Κωστής Χατζηδάκης; Υπουργός του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν του οφείλει την πολιτική του άνοδο. Είχε γίνει υπουργός και πριν από αυτόν και, προφανώς, φιλοδοξεί να είναι και μετά από αυτόν. Τότε γιατί συμπεριφέρεται με δουλικό τρόπο απέναντι στο νυν πρωθυπουργό;

Εδώ και καιρό έχει αποκαλυφθεί ότι ο Χατζηδάκης ήταν μεταξύ των παρακολουθουμένων από την ΕΥΠ. Η πεισματική άμυνα του πρωθυπουργού και του ιδίου ήταν «αυτά είναι μυθεύματα, δεν υπάρχει καμιά απόδειξη». Οι αποδείξεις ήρθαν, ο Χατζηδάκης είναι «ο στόχος 5045C».

Και η γραμμή άμυνας αλλάζει. Τώρα δεν έχουμε να κάνουμε με «μυθεύματα»(δεν είναι), δεν ζητούνται «αποδείξεις»(προσκομίστηκαν), αλλά « είναι αδιανόητο να υπονοείται ότι τελούσε σε γνώση του πρωθυπουργού ή, πολύ περισσότερο, ότι είχε δώσει εντολή να παρακολουθούνται άνθρωποι που συμπορεύεται μαζί τους επί δεκαετίες» ). Απολύτως κατανοητό, πρέπει να σωθεί ο πρωθυπουργός.

Τι θα έπρεπε να κάνει ο υπουργός που βλέπει τις αποδείξεις για την παρακολούθησή του; Που βλέπει την «έκθεση» του κοριού της ΕΥΠ να γίνεται φέιγ βολάν; Και που ξέρει ότι υποκλαπέντα προσωπικά του στοιχεία βρίσκονται στη διάθεση σκοτεινών ανθρώπων;

Ένας αξιοπρεπής πολιτικός θα έκανε τα εξής τέσσερα βήματα:

Πρώτον, θα εξέφραζε τον αποτροπιασμό του που στο δημόσιο βίο επικρατούν μαφιόζικες μέθοδοι.

Δεύτερον, θα δήλωνε, εφόσον το πιστεύει, ότι θεωρεί αδιανόητο ο πρωθυπουργός να έχει δώσει την εντολή παρακολούθησής του. Αλλά θα του ζητούσε να του δώσει αμέσως εξήγηση γιατί έγινε «στόχος», αφού έχει την ευθύνη για την ΕΥΠ.

Τρίτον, θα έκανε μήνυση στον αρχηγό της ΕΥΠ. Και

Τέταρτον, θα προανήγγειλε ότι θα παραιτηθεί, αν σε εύλογο χρόνο δεν χυθεί άπλετο φως στην υπόθεσή του.

Αντί, λοιπόν, ο παρακολουθηθείς υπουργός να χαλάσει τον κόσμο απειλώντας θεούς και δαίμονες για την αποκαλυφθείσα- και με στοιχεία πλέον- παρακολούθησή του, ψέλλισε κάτι για την πολύχρονη φιλία του με τον πρωθυπουργό.

Δεν μας ενδιαφέρει. Μπορεί να είναι φίλος με όποιον θέλει. Αλλά είναι υπουργός, που παίρνει αποφάσεις για τη ζωή των πολιτών. Και η μυστική υπηρεσία της χώρας τον παρακολουθούσε, επειδή κάποιος ήθελε να ξέρει τις επαφές του και θεωρούσε επιλήψιμες τις αποφάσεις του.

Η αντίδραση του κ. Χατζηδάκη προδίδει ψοφοδεή πολιτικό. Η πολιτική και προσωπική του δραστηριότητα βρισκόταν επί ένα χρόνο στο έλεος των «κοριών», έχει καταγραφεί σε εκθέσεις. Αλλά ο ίδιος δεν συγκλονίζεται από το ατιμωτικό αυτό γεγονός, νοιάζεται μόνο πώς θα διατηρήσει τη καρέκλα του.

Αυτός που έδωσε την εντολή παρακολούθησης το ήξερε. Ήξερε ότι οι καρεκλοκένταυροι δεν αποχωρίζονται τις καρέκλες τους ό,τι κι αν πάθουν. Οι καρεκλοκένταυροι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτή η ρήση του Μάρκου Αυρήλιου: «Ορθόν ούν είναι χρή, ουχί ορθούμενον»(«Πρέπει να στέκεσαι όρθιος, όχι να σε κρατάνε όρθιο»)…