Ο Σαμαράς απειλεί, ο Τσίπρας δίνει συναίνεση. Θα τολμήσει ο Μητσοτάκης να κάνει το βήμα;

Είναι, πράγματι, σπάνιο στην ελληνική πολιτική ζωή η αντιπολίτευση να προσφέρει συναίνεση στην κυβέρνηση ακόμα και σε ένα μείζονος σημασίας εθνικό θέμα. Και μάλιστα τη στιγμή που η κυβέρνηση δέχεται απειλή εκ των ένδον, από έναν πρώην πρωθυπουργό.

Αφορμή για τις σκέψεις που ακολουθούν έδωσαν όσα γράφει ο Αλέξης Τσίπρας στο άρθρο του εδώ στο News 24/7. Όχι τόσο αυτά που αναφέρονται στις παλινωδίες του Κυριάκου Μητσοτάκη σε σχέση με τη Συμφωνία των Πρεσπών, στο οποία ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο. Πράγματι, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, ο Μητσοτάκης έδωσε ρέστα λαϊκισμού στο θέμα αυτό. Ευτυχώς, ως πρωθυπουργός δεν το συνέχισε.

Σήμερα το μεγάλο εθνικό θέμα είναι οι σχέσεις με την Τουρκία. Κι εδώ θα κριθούν όλοι, με πρώτους τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του. Οι οποίοι, στο θέμα αυτό, δεν έχουν απέναντί τους την αντιπολίτευση, η κριτική της οποίας είναι μετρημένη και ήπια. Εχουν τον Αντώνη Σαμαρά. Οσα είπε ο πρώην πρωθυπουργός, στην πρόσφατη συνέντευξή του στην «Καθημερινή», δεν τα έχει πει κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης. Αμφισβητεί ανοιχτά σχεδόν το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής στα εθνικά θέματα και μάλιστα απειλεί και με πράξεις(καταψήφιση), αν και όταν έρθει η ώρα.

Πολύ σωστά ο κ. Τσίπρας επισημαίνει επ’ αυτού: «Η συνέντευξη του κ. Σαμαρά δεν ήταν μια πρόκληση για τον κ. Μητσοτάκη, αλλά μια πρόκληση για τη χώρα. Ο κ. Σαμαράς αμφισβητεί την πάγια εθνική θέση για διεξαγωγή διερευνητικών και προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης».

Πράγματι, ενώ μπορεί να κατανοήσει κανείς τον «ανένδοτο» του Σαμαρά στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, παρά το βεβαρημένο παρελθόν του(έριξε την κυβέρνηση του πατρός Μητσοτάκη το 1993), είναι πρωτοφανής η θέση του ότι η Ελλάδα ούτε να συζητάει πρέπει με την Τουρκία ούτε να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο έστω μόνο για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Η θέση αυτή αντιστρατεύεται την πάγια θέση της χώρας επί όλων των κυβερνήσεων. Ερχεται σε ευθεία αντίθεση με αυτό που είπε πρόσφατα ο νυν πρωθυπουργός για την ανάγκη προσφυγής στη Χάγη.

Κι εδώ έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Τσίπρα. Διότι προσφέρει στήριξη στον κ. Μητσοτάκη, ζητώντας του να αγνοήσει τον κ. Σαμαρά και προχωρήσει στη διαμόρφωση εθνικής γραμμής με τελική κατάληξη τη Χάγη, αν και όταν δοθεί η ευκαιρία. Ιδού πως το λέει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: «Σήμερα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να χαραχτεί η εθνική στρατηγική που έλειπε το 2020, τόσο για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας όσο και για τις διερευνητικές για την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, με στόχο μια έντιμη συμφωνία στη βάση του διεθνούς δικαίου διμερώς ή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με σαφείς κόκκινες γραμμές».

Η θέση αυτή του κ. Τσίπρα είναι υπεύθυνη. Προσφέρει στον κ. Μητσοτάκη την ευκαιρία να κάνει το βήμα προς τη Χάγη χωρίς να συνυπολογίσει τις απειλές του κ. Σαμαρά, αφού θα έχει τη συναίνεση της μείζονος αντιπολίτευσης. Μητσοτάκης και Τσίπρας έχουν πλήθος άλλων θεμάτων να συγκρουστούν. Ας αφήσουν αυτό το εθνικό θέμα έξω από την τρέχουσα σπέκουλα. Ο Τσίπρας με τη Συμφωνία των Πρεσπών αγνόησε το πολιτικο-κομματικό κόστος και δεν παρέδωσε στον Μητσοτάκη μια αχρείαστη εκκρεμότητα.

Αν δοθεί η ευκαιρία και ο Μητσοτάκης δεν φοβηθεί το εσωτερικό κόστος, μπορεί να γίνει ένα σημαντικό βήμα και στις σχέσεις με την Τουρκία. Και αυτό θα είναι πάνω από κέρδη και ζημίες του ενός ή του άλλου. Θα είναι μόνο κέρδος για τη χώρα.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr