Ο σεξισμός του ανασχηματισμού

Ο ανασχηματισμός στάθηκε άλλη μία αφορμή για να ξεχυθεί σεξιστικός οχετός εκ δεξιών και εξ αριστερών. Αντί πολιτικής κριτικής, σχόλια για την εμφάνιση των νέων υπουργών γένους θηλυκού και υπονοούμενα για τη σεξουαλικότητα τους και τον τρόπο επιλογής τους. Είναι “γριά”, είναι άσχημη, είναι γκόμενα.

Σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην συμμαχητές της στη ΝΔ, δυσαρεστημένοι με την υπουργοποίηση Παπακώστα, αντί να την αντιμετωπίσουν με πολιτικά επιχειρήματα, το έριξαν σε σεξιστικά σχόλια, με αιχμή την ηλικία, το ντύσιμο και τη σεξουαλικότητα της όπως αυτοί την φαντάζονται- όχι για δηλώσεις της όπως αυτή που παρομοίαζε τους μετανάστες με κατσαρίδες. Η αντιμετώπιση της 30χρονης Κατερίνας Νοτοπούλου από νεοδημοκράτες και ΚΙΝΑΛίτες ακόμη χειρότερη, κάτι μεταξύ χλευασμού και σιέλων που έτρεχαν για τη νέα και εμφανίσιμη γυναίκα- όχι για τις ικανότητες ή την έλλειψη αυτών, ούτε για το γεγονός ότι το υπουργείο Μακεδονίας- Θράκης είναι εδώ που τα λέμε διακοσμητικό και να μας συγχωρήσουν τα καρντάσια.

Διότι στην πολιτική, αλλά και γενικά σε μία πατριαρχική κοινωνία, η γυναίκα έχει δύο επιλογές: Ή θα είναι σκύλα ή θα είναι γκόμενα. Ανθρωπος πάντως, με προτερήματα ή φρικτά ελαττώματα, αποκλείεται να είναι. (Για τους ομοφυλόφυλους δε το συζητάμε καν, στο πυρ το εξώτερον, διότι αν είσαι “αδερφή” ή “λεσβία”, τι να πούμε για τις ικανότητες σου ή για την έλλειψη αυτών;)

Εάν είσαι γυναίκα και είσαι 30 χρονών, πρέπει να είσαι γκόμενα κάποιου για να γίνεις υπουργός. Εάν είσαι άντρας και είσαι 30 χρονών, το πολύ πολύ να σε κατηγορήσουν ότι είσαι κολλητός και yesman του πρωθυπουργού ή παιδί του κομματικού σωλήνα. Αυτό όμως είναι πολιτική κριτική. Το πρώτο όχι.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που γυναίκες στην πολιτική αντιμετωπίζονται με αυτά τα (μη) επιχειρήματα. Η Ντόρα Μπακογιάννη το 2009 δέχθηκε πολλές σεξιστικές επιθέσεις από υποστηρικτές του Αντώνη Σαμαρά: Επειδή ήταν γυναίκα και επειδή δεν ήταν γυναίκα που να πληρούσε τα δικά τους υποκειμενικά κριτήρια εμφάνισης. Παλιότερα η Αλέκα Παπαρήγα γινόταν στόχος σχολίων επειδή δεν ήταν “γκόμενα”. Πριν από τρία- τέσσερα χρόνια γινόταν θέμα τα σχόλια του Γιάννη Τραγάκη για χυμώδη βουλευτή, ενώ Ψαριανός και λοιπές φιλελεύθερες δυνάμεις μύριζαν το παλτό της Ραχήλ Μακρή. Ακόμη χειρότερα κάποιοι έκαναν θέμα φωτογραφίες βουλευτή με το ερώτημα εάν φορούσε στηθόδεσμο- ΣΟΚ, γυναίκα έχει στήθος, πρωτοφανές!  Η Ζωή Κωνσταντοπούλου επίσης δέχθηκε σεξιστικές επιθέσεις και από δεξιούς αλλά και από αριστερούς το καλοκαίρι του 2015. Επιθέσεις ως “γκόμενα” δέχθηκε πιο πρόσφατα και η Εφη Αχτσιόγλου, ακόμη και από αριστερούς που θα έπρεπε περισσότερο να τους απασχολούν τα μέτρα που εφαρμόζει.

Δεν λέμε βέβαια ότι οι γυναίκες πολιτικοί πρέπει να μένουν στο απυρόβλητο της κριτικής ή ότι είναι τέλειες επειδή είναι γυναίκες. Ακριβώς το αντίθετο. Πρέπει να τους γίνεται αυστηρή κριτική ακριβώς όπως και στους άντρες συναδέλφους τους και το φύλο τους δεν αποτελεί ούτε πλεονέκτημα ούτε μειονέκτημα.

Στο κάτω κάτω υπάρχουν τόσοι πολιτικοί λόγοι για να κάνει κανείς κριτική (και) σε αυτό το κυβερνητικό σχήμα.