Ο Σημίτης και ο… ιός που μας ταλαιπωρεί

Είναι μεν συμπτωματικό αλλά έχει την πλάκα του. Μια μέρα μετά τη συγνώμη που του απηύθυνε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νάσος Αθανασίου, ο τέως πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης αποφάσισε να ξαναλύσει τη σιωπή του και να καταπιαστεί πάλι με τα κοινά, νουθετώντας τους πάντες και πρώτα πρώτα την κοινωνία, επειδή προφανώς δεν αναγνώρισε τη μεγαλοσύνη του.

Το κωμικοτραγικό του πράγματος ξεκινά ήδη από τον τίτλο του άρθρου του που είναι… “Πραγματικοί αριθμοί έωλες υποχρεώσεις”, έτσι για να μας θυμίσει ότι είναι αυτός που υπέγραψε την είσοδό μας στο ευρώ όχι με πραγματικούς αλλά με ψεύτικους αριθμούς, μοιράζοντας την ίδια ώρα αφειδώς… έωλες υποσχέσεις!

Ο κ. Σημίτης λοιπόν διαπιστώνει ότι «Η αιτία του σημερινού τέλματος έγκειται στην άρνηση και αδυναμία μας να προσαρμοστούμε, να μετατραπούμε σε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα”. Ακολουθώντας την ρήση του Μητσοτάκη, “σε 10 χρόνια κανείς δεν θα το θυμάται”, πιστεύει προφανώς ότι κανείς μας δεν θυμάται ότι τότε, το 2002, δήλωνε ότι “Το ευρώ είναι η σταθερή αφετηρία για την εδραίωση της ισχυρής και υπερήφανης Ελλάδας” και πως “η εικόνα του φτωχού συγγενή δίνει πλέον τη θέση της στην εικόνα μιας χώρας που πιστεύει στον εαυτό της”.

Θα ήταν για γέλια εάν αυτές οι χωρίς βάση δηλώσεις δεν ήταν η αφετηρία για να φτάσουμε εδώ που βρισκόμαστε. Διόλου… εκσυγχρονιστικά λοιπόν ο πρώην πρωθυπουργός ακολουθεί την πεπατημένη όλων όσων έχουν λερωμένη τη φωλιά τους: φταίνε οι πάντες εκτός από αυτόν!

Αλλά αυτός ήταν πρωθυπουργός το 2003, όταν το ΔΝΤ ενημέρωνε την κυβέρνηση ότι η απώλεια ανταγωνιστικότητας που είχε υποστεί η Ελλάδα από την ένταξή της στη ευρωπαϊκή νομισματική ένωση ήταν δραματική. Ήταν αυτός που έπρεπε, τότε, να βρει συγκεκριμένες λύσεις με προοπτική, αλλά δεν το έκανε. Κι αυτό δεν παραγράφεται όσο κι αν το αποσιωπά.

Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα που επίσης δεν παραγράφονται και τα οποία κάνει ότι δεν θυμάται ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός. Λόγου χάριν την “εκτός αγοράς” μυστική συμφωνία με την Goldman Sachs για το swap των 10 δισ., τη φούσκα του χρηματιστηρίου, που στοίχισε ακριβά και στα Ταμεία, για να θυμηθούμε και το ιδιαίτερα επίκαιρο αυτές τις ημέρες Ασφαλιστικό, τα πάρτι των εξοπλισμών με τα αντισταθμιστικά και τις μίζες που έπεφταν σαν το χαλάζι, και τις βαλίτσες της Siemens που κουβάλαγε στη Χαριλάου Τρικούπη ο “στρατηγός” της σημιτικής πτέρυγας Τσουκάτος.

Τελικά, μάλλον είναι πολλά αυτά που μαζεύονται! Είναι λοιπόν οξύμωρο, κάποιος που ποτέ δεν έδωσε πολιτικές εξηγήσεις για όλα αυτά, κάποιος που απέφυγε να κριθεί από τους πολίτες καθώς παραιτήθηκε από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ δύο μήνες πριν από τις εκλογές του 2004, να κουνάει σήμερα το δάχτυλο προς πάσα κατεύθυνση.

Ο κ. Σημίτης έχει πάντως απόλυτα δίκιο όταν σημειώνει ότι πολλοί «αρνούνται να δεχθούν ότι ο ιός που μας ταλαιπωρεί είναι και εγχώριος». Μόνο που μια από τις βασικές δεξαμενές αυτού του “ιού” ήταν η περίοδος της πρωθυπουργίας του.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας