Ο “τουρκικός στρατός” της Βόρειας Μακεδονίας

Ο εφιάλτης, που βιώνει η χώρα μας τις τελευταίες εβδομάδες, με τις καταστροφικές πυρκαγιές, έχει γίνει η αιτία να περνάνε στα «ψιλά» σημαντικές ειδήσεις.

Μια απ΄ αυτές είναι η στρατιωτική συμφωνία της Βόρειας Μακεδονίας με την Τουρκία. Μια συμφωνία που -για πολλούς- αποδυναμώνει τα επιχειρήματα όλων όσων υποστήριζαν, ότι η «Συμφωνία των Πρεσπών» θα έκλεινε την πόρτα στην στρατιωτική διείσδυση της Τουρκίας στον βόρειο γείτονά μας και έρχεται να προστεθεί στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, που παρουσιάζονται τον τελευταίο καιρό στην εφαρμογή της σχετικής συμφωνίας.

Είναι σημαντικό να πούμε, ότι τη στρατιωτική συμφωνία με τον Τούρκο υπουργό Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, υπέγραψε για την Βόρεια Μακεδονία η Ραντμίλα Σεκερίνσκα, υπουργός Άμυνας της χώρας, της οποίας -αξίζει να σημειωθεί- η άποψη για την «Συμφωνία των Πρεσπών» δεν είναι και η καλύτερη… Σε συνέντευξή της στο «Βήμα» την είχε χαρακτηρίσει σαν «το παιδί ενός περίπλοκου γάμου, το οποίο τώρα οι δύο γονείς πρέπει να φροντίσουν και να αναθρέψουν». Ενός γάμου, που «όπως και κάθε άλλος, έχει τα πάνω και τα κάτω του, αλλά υπάρχει η ελπίδα ότι και οι δύο γονείς θα κάνουν το σωστό».

Και αν κρίνω από τις τελευταίες εξελίξεις, μετά την Τούρκο-βορειομακεδονική στρατιωτική συμφωνία, ο… «γάμος» αυτός μάλλον είναι στα «κάτω του» με αποτέλεσμα το «παιδί» να μην παίρνει την σωστή «ανατροφή», (τουλάχιστον όπως θα θέλαμε εμείς, ο… ένας «γονιός»)!

Η Άγκυρα προσπαθεί από το 2019 να μπει «σφήνα» στην συνεργασία που υπάρχει μεταξύ της χώρας μας και της Βόρειας Μακεδονίας στον στρατιωτικό τομέα. Μια συνεργασία που -τουλάχιστον στα χαρτιά- το διμερές σχέδιο αμυντικής συνεργασίας για το 2021 προβλέπει 69 δραστηριότητες, από τις οποίες οι 23 θα πρέπει να γίνουν στη Βόρεια Μακεδονία και οι 46 στην Ελλάδα. Η έμφαση δίνεται στην εκπαίδευση των ειδικών δυνάμεων (αλεξιπτωτιστών και δυτών), στην κυβερνοάμυνα και στις κοινές ασκήσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και το γεγονός ότι Ελληνικά F-16 περιπολούν στον εναέριο χώρο της Βόρειας Μακεδονίας.

Όμως, η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική… Η Τουρκία, έχοντας αναγνωρίσει τον βόρειο γείτονά μας από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της, με το τότε συνταγματικό της όνομα, δηλαδή «Μακεδονία», είχε κατορθώσει, όχι απλώς να εισχωρήσει στη δομή του του στρατού της χώρας αυτής, αλλά -στην κυριολεξία- να της… ανήκει, καθώς το σύνολο της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων είχε λάβει εκπαίδευση, μέσω υποτροφιών, στην Τουρκία.

Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό, ότι ξένοι στρατιωτικοί αναλυτές, που έβλεπαν αυτήν την πολυεπίπεδη τουρκική διείσδυση, έλεγαν -μεταξύ αστείου και σοβαρού- ότι «ο στρατός της Βόρειας Μακεδονίας μιλάει τουρκικά»!

Το τελευταίο διάστημα η χώρα μας δοκιμάζεται από τις καταστροφικές πυρκαγιές και την φονική πανδημία του κορονοϊού. Το πολιτικό σύστημα έχει μπει σε μια αντιπαράθεση για τον τρόπο χειρισμού των κρίσεων αυτών, την ώρα, που στον περίγυρό μας, ξεσπούν, η μια μετά την άλλη, γεωπολιτικές «φωτιές», με αποκορύφωμα αυτήν του Αφγανιστάν..!

Δεν υποστηρίζω ότι στη χώρα πρέπει να σταματήσει η παραγωγή πολιτική..! Η μικροπολιτική πρέπει να πάψει να παράγεται! Όχι να σταματήσει η αντιπολίτευση να κριτικάρει τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Να σταματήσει η εσωστρέφεια, η κοντόφθαλμη αντιμετώπιση των μεγάλων θεμάτων και η μικροκομματικές σκοπιμότητες, που απειλούν τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της πατρίδας.

ΥΓ 1: Για την Τουρκία η αφγανική κρίση έχει δύο οπτικές:

Η μία, θέλει την χώρα να μην αντέχει άλλες προσφυγικές ροές, καθώς η Τούρκοι -και λόγο της οικονομικής κρίσης- αντιδρούν πλέον έντονα σε κάθε ξένο μετανάστη ή πρόσφυγα.

Και η άλλη, που θέλει το καθεστώς Ερντογάν να «αξιοποιεί» τους Αφγανούς ως «νέο αίμα», για τις μισθοφορικές δυνάμεις, που διατηρεί στη Λιβύη, τη Συρία και όπου άλλου η Τουρκία έχει δημιουργήσει μέτωπα.

ΥΓ 2: Η Αλβανία και η Βόρεια Μακεδονία ήταν οι πρώτες χώρες που έσπευσαν να δηλώσουν ότι δέχονται να φιλοξενήσουν Αφγανούς πρόσφυγες, (θεωρήστε το τελευταίο ως την… άχρηστη πληροφορία της ημέρας).