Οι αστείρευτες κρήνες των στερεοτύπων και των αυθαίρετων κατασκευών – Ανηλεές αυτομαστίγωμα και δυναστικοί μύθοι
Ο Γιάννης Τριάντης γράφει για την ευκολία με την οποία διογκώνουμε τα αρνητικά της χώρας μας και τον παράδοξο τρόπο που το συνεχές αυτομαστίγωμα συνδυάζεται με αλαζονικές εξάρσεις περί υπεροχής.
- 28 Ιανουαρίου 2021 06:13
Το ακούς καθημερινά: Αυτά μονάχα στην Ελλάδα συμβαίνουν. Ταυτόχρονα, το απέναντι ηχείο μεταφέρει μονότονα ύμνους και επαίνους για την Ευρώπη του ουμανισμού και της προόδου, της ιδεολογικής ξαστεριάς και της πολιτικής σύνεσης.
Αστείρευτες οι κρήνες των αυθαίρετων κατασκευών, των στερεοτύπων και των παραπλανητικών εικόνων, έχουν επιβάλει δυναστικούς μύθους που υπέχουν θέση αδιαφιλονίκητης αλήθειας και ακλόνητου αυτονόητου. Ας δούμε τι αναβλύζει από τις κρήνες αυτές.
Αυτά μονάχα στην Ελλάδα: Ναι, η χώρα μας υστερεί σε πολλούς τομείς. Προβληματική Δημόσια Διοίκηση, ανυπαρξία μελετημένου σχεδίου για την Οικονομία, υποδομές, θεσμική υστέρηση σε ορισμένα πεδία κ.α.
Όμως συμβαίνει κάτι εντυπωσιακό: ανάλογα φαινόμενα παθογένειας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν μας απασχολούν. Περνούν απαρατήρητα και ξεχνιούνται. Ενώ με το παραμικρό, για τα καθ΄ ημάς στραβά και προβληματικά, ακούγεται χορωδιακά η συμπλεγματική απόφανση: Αυτά μονάχα στην Ελλάδα συμβαίνουν.
Κι όμως. Συμβαίνουν και αλλαχού. Στην καρδιά της Ευρώπης, φερ΄ειπείν. Γεγονότα συγκλονιστικά που αν συνέβαιναν στην Ελλάδα θα ακουγόταν ακόμη η βοή των αυτοοικτιρμών:
Εκεί, στην πολύφημη Ευρώπη, κάηκε η Notre Dame. Εκεί πνίγηκε η Βενετία εξαιτίας πρωτοφανούς, χρόνιας αδιαφορίας των αρχών για έργα προστασίας. Εκεί συνέβη η μεγάλη ληστεία του ενός δισ. από το περίφημο Μουσείο της Δρέσδης.
Εκεί κατασκευάζεται από το 2006(!) το προβληματικό αεροδρόμιο του Βερολίνου, που θυμίζει το Γεφύρι της Αρτας…
Ενδεικτική η υπομνηστική αναφορά. Και περιττό το ερώτημα τι θα έλεγε η χορωδία της ευκολίας, αν αυτά τα πρωτοφανή και ονειδιστικά αφορούσαν την Ακρόπολη, το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, το Μουσείο της Ακροπόλεως κλπ.
Ανηλεές αυτομαστίγωμα
Η ίδια παρωπιδοφόρα ευκολία εντοπίζεται και στις κρίσεις για τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας. Τεμπέληδες, άξεστοι, φιλοτομαριστές, ανυπόμονοι, αναξιοπρεπείς, καλοπερασάκηδες, ρατσιστές και μύρια όσα παρεμφερή…
Τεμπέληδες, οι Ελληνες που εργάζονται περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Το αν και γιατί δεν αποδίδουν όσο πρέπει, είναι άλλης τάξεως ζήτημα…
Ανυπόμονοι, οι άνθρωποι που υπέστησαν ένα σκληρό, τιμωρητικό Μνημόνιο και άντεξαν. Στωϊκοί, αξιοπρεπείς, με εύλογες εκρήξεις αντίστασης στην θηριωδία, και με θαυμαστά δείγματα αλληλεγγύης.
Αξεστοι και φιλοτομαριστές, οι Ελληνες που- σε αντίθεση με «προηγμένες χώρες»- δεν άδειασαν τα ράφια των σούπερ μάρκετ και γενικώς επέδειξαν υποδειγματική συμπεριφορά κατά την διάρκεια της πανδημίας.
Μια άλλη πτυχή του ανηλεούς αυτομαστιγώματος είναι η διόγκωση αρνητικών φαινομένων, που επισημαίνονται στη χώρα μας, ενώ ακριβώς τα ίδια ανιχνεύονται και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Παραδείγματα: ο βορβορώδης κόσμος του ποδοσφαίρου(δωροδοκίες, στημένα κλπ), ο θολός κόσμος της οικογένειας (κακοποίηση, βιασμοί κλπ), οι λαμογιές και η διαφθορά, η συνωμοσιολογία, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία κ.α.
Μνημειώδους αυθαιρεσίας το στερεότυπο ότι «αυτά συμβαίνουν μονάχα στην Ελλάδα», οδηγεί σε καθηλωτική μοιρολατρεία. Διαμορφώνει συνθήκες παραίτησης, απελπισίας και θαμπών οριζόντων.
Το αστείο είναι ότι το αυτομαστίγωμα αυτό συνδυάζεται με το αντίθετό του. Με αλαζονικές και ανέρειστες εξάρσεις περί υπεροχής έναντι των «κουτόφραγκων», στηριγμένες στο υπαρκτό προγονικό κλέος. Μόνο που εκείνοι σέβονται και τιμούν περισσότερο από μάς τους προγόνους μας και τον αξιοθαύμαστο πολιτισμό τους…
Οσο για την μυθολογημένη Ευρώπη, της οποίας τα σημερινά μαύρα στίγματα και τις σκοτινιές αιώνων παραβλέπουν οι πεπεισμένοι, θα πούμε σε προσεχές σημείωμα.
