Οι εκπτώσεις άρχισαν

Τι μπορεί να πιστεύει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι θ’ αλλάξει μέχρι την Παρασκευή στο θέμα των κόκκινων δανείων; Όχι πολλά είναι η απάντηση, Η Κυβέρνηση ξεκίνησε τη διαπραγμάτευση με μαξιμαλιστικές θέσεις. Μια κλασική τεχνική. Ωστόσο υπήρχε μια λεπτομέρεια που τους διέφυγε. Η απέναντι πλευρά δεν διαπραγματευόταν. Τουλάχιστον όχι με τους όρους “λαϊκής απογευματινής” που έθετε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όλα άρχισαν με το βασικό προεκλογικό σύνθημα “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη” που είχε υιοθετήσει ακόμη και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κατά την προεκλογική ομιλία του στη Ρόδο (15 Ιανουαρίου 2015). Ίσως ήταν ένα από εκείνα τα κοινά ενδιαφέροντα που ενώνουν τα ζευγάρια. Το συγκεκριμένο σύνθημα ήταν από τα κλασικά σουξέ στις περιοδείες του Καμμένου. Τότε όποιος έλεγε κάτι διαφορετικό φλέρταρε επικίνδυνα με τη ρετσινιά του “γερμανοτσολιά”. Η ρεαλιστική άποψη που υποστήριζε ότι πρέπει να εξεταστούν τα δάνεια κατά περίπτωση και να προφυλαχθούν μόνον όσοι αποδεδειγμένα βρέθηκαν σε ανάγκη, με συνοπτικές διαδικασίες χαρακτηριζόταν προδοσία!

Με το ίδιο σύνθημα πορεύτηκαν μέχρι την ώρα που το θέμα τέθηκε επί τάπητος. Οι δανειστές δεν ήταν προφανώς διατεθειμένοι να συζητήσουν για την προστασία όλων των υποθηκευμένων ακινήτων στη χώρα. Πρόκειται για μια επικίνδυνη προσέγγιση. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι βόμβα στα θεμέλια της χρηματοπιστωτικής πίστης. Αν χάριζαν ή αντιμετώπιζαν ευνοϊκά όλα τα κόκκινα δάνεια, δεν θα είχε ποτέ ξανά λόγο κανείς να πληρώσει τις τράπεζες.

Άρχισαν λοιπόν να μιλούν με ποσοστώσεις. Έθεσαν κάποια κριτήρια ώστε να προστατευτούν όσοι πραγματικά επλήγησαν από την  κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί. Έφυγε με γοργά βήματα από την προηγούμενη θέση του και εμφανίστηκε ξανά στο τραπέζι με μια ακόμη μαξιμαλιστική απαίτηση. Να προστατευθεί το 80% των ενυπόθηκων (πρώτων) κατοικιών!

Οι δανειστές φυσικά αρνήθηκαν ο ΣΥΡΙΖΑ αφού απείλησε θεούς και δαίμονες, άρχισε να υποχωρεί. “Έπεσε” λέγεται ήδη στο 60-65%. Δεν είχε δα και κανένα σπουδαίο διαπραγματευτικό χαρτί. Τι θα κάνει δηλαδή αν  δεν υποχωρήσουν οι δανειστές; Τα plan B είναι δυσεύρετα και ο “τυπογράφος” του κόμματος αποχώρησε.

Η πολιτική λύση που ζητάει η Κυβέρνηση εδράζεται κυρίως σε ένα επιχείρημα που λέει ότι δεν μπορούμε να ξεσπιτώνουμε τους Έλληνες νοικοκυραίους την ώρα που φιλοξενούμε πρόσφυγες, διότι αυτό θα ήταν βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής. Πράγματι, έχουν δίκιο και γι’ αυτό έπρεπε να βρεθεί μια δίκαιη κοινωνικά λύση εξαρχής. Προτού γεμίσουν τα κεφάλια των ψηφοφόρων με παράλογες υποσχέσεις.

Χωρίς επιχειρήματα και χωρίς διαπραγματευτικό χαρτί, πιθανότατα η Κυβέρνηση θα υποχωρήσει περαιτέρω, έχοντας χάσει και τις εντυπώσεις αλλά κυρίως πολύ χρόνο. Οι τράπεζες πιεζόμενες από τις ανάγκες της ανακεφαλαιοποίησης έχουν ήδη ξεκινήσει τις διαδικασίες προσέλκυσης κεφαλαίων. Η καθυστέρηση που προκαλεί αυτή και μια σειρά από άλλες διαφωνίες, αναβάλλει την εκταμίευση της δόσης επαναφέρει τις ανησυχίες για εκτροχιασμό του προγράμματος και απειλεί να εξανεμίσει το όποιο ενδιαφέρον των επενδυτών.  Αν καταρρεύσουν οι τράπεζες, δεν θα συζητάμε για προστασία πρώτης κατοικίας αλλά για τον στρατό σωτηρίας.

Αν θα καταφέρει να “περάσει” τη συμφωνία από την κοινοβουλευτική ομάδα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι ένα ερώτημα. Η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει ότι μπορεί να μην υπάρχει ιδεολογική ταύτιση ακόμη και στο εσωτερικό των δύο κομμάτων της συμπολίτευσης αλλά υπάρχει τουλάχιστον ένας συνδετικός κρίκος που κρατά άπαντες ενωμένους…

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)