Οι Ιεράρχες δίνουν την προτελευταία μάχη τους και την έχουν ήδη χάσει…

Ένας (όχι και τόσο) μύθος λέει ότι στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει στον τότε αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ: «Ήρθε η στιγμή να χωρίσουμε τα μαγαζιά μας». Ο Σεραφείμ λέγεται ότι του απάντησε: «Να κοιτάξεις το δικό σου μαγαζί, το δικό μου είναι μαγαζί -γωνία».

Η κουβέντα σταμάτησε εκεί. Ο Καραμανλής δεν προχώρησε ποτέ στην απειλή του για χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας. Δυστυχώς, δεν προχώρησε και κανένας άλλος πρωθυπουργός μετά από αυτόν. Κι από αυτήν τη «μη κανονικότητα» προκύπτουν κατά καιρούς διάφορα προβλήματα στις σχέσεις τους τον τελευταίο μισό αιώνα. Μια σχέση «ανάρμοστη», καθώς η Εκκλησία επιδιώκει να έχει το πάνω χέρι σε θέματα που ουδόλως την αφορούν. Με όπλο τις ψήφους του ποιμνίου της ασκεί πιέσεις στους πολιτικούς, πολλοί από τους οποίους υποκύπτουν και πιέζουν τα πράγματα να μείνουν ακίνητα.

Η πεποίθηση που επικρατεί είναι ότι σ’ αυτό το ιδιότυπο αλισβερίσι η Εκκλησία είναι η πιο κερδισμένη. Έτσι είναι εν μέρει. Όμως, όσες φορές οι κυβερνήσεις επέδειξαν αποφασιστικότητα και δεν υποχώρησαν η Εκκλησία έχασε. Υπάρχουν δύο πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Το 1982 η νεοκλεγμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησε στην εκ βάθρων αλλαγή του Οικογενειακού Δικαίου. Η σημαντικότερη μεταρρύθμιση ήταν η θέσπιση του πολιτικού γάμου, κάτι που ίσχυε από χρόνια στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης. Αν και ο πολιτικός γάμος δεν έγινε υποχρεωτικός, προκάλεσε έξαλλες αντιδράσεις από την τότε Ιεραρχία, η οποία χρησιμοποίησε απειλές και κινδυνολογία για να αποτρέψει την ψήφισή του. Απέτυχε. Με το πέρασμα του χρόνου οι πολιτικοί γάμοι ξεπέρασαν σε αριθμό τους θρησκευτικούς χωρίς να επέλθει η συντέλεια του κόσμου, όπως προφήτευαν τότε οι έξαλλοι Ιεράρχες. Ούτε η ελληνική οικογένεια καταστράφηκε και η Ελλάδα είναι στη θέση της.

Το 2000 η Ιεραρχία προσπάθησε να αποτρέψει τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, που αποφάσισε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Με τις περίφημες λαοσυνάξεις και τη συλλογή υπογραφών για «δημοψήφισμα», ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος οδήγησε τη σύγκρουση στα άκρα. Αλλά ηττήθηκε. Ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ.Στεφανόπουλος και ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης δεν υποχώρησαν. Οι ταυτότητες δεν αναγράφουν πλέον το θρήσκευμα και ουδεμία καταστροφή επήλθε.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται σήμερα με το γάμο των ομοφύλων. Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος δεν διοργανώνει λαοσυνάξεις. Αλλά όσα ακούστηκαν στην πρόσφατη συνεδρίαση της Ιεραρχία-και μάλιστα από τον θεωρούμενο ως πιο μορφωμένο Μητροπολίτη Μεσογαίας( ότι η ομοφυλοφιλία είναι… ασθένεια που μπορεί να «θεραπευθεί» στους κόλπους της Εκκλησίας!)- αποδεικνύουν ότι ο οργανισμός αυτός αδυνατεί να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις απαιτήσεις της εποχής. Διότι είναι άλλο να μη δέχεται η Εκκλησία άλλη μορφή γάμου πλην του θρησκευτικού και άλλο να «ντοπάρει» το ποίμνιό της με αντιεπιστημονικές-και εντέλει καταγέλαστες- απόψεις.

Είναι τέτοια η σύγχυση που επικρατεί μεταξύ των Ιεραρχών ώστε ο Αρχιεπίσκοπος έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι η Εκκλησία θα βαφτίζει τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά μόνο όταν θα… ενηλικιωθούν! Ακατανόητα πράγματα. Επιτρέπεται η Εκκλησία να κάνει τέτοιες διακρίσεις και μάλιστα μεταξύ παιδιών; Αν υποθέσουμε ότι οι ομόφυλοι γονείς είναι χριστιανοί και θέλουν να βαφτίσουν το παιδί τους, πώς θα τους πουν «όταν ενηλικιωθεί;». Και πώς η θέση αυτή του Αρχιεπισκόπου συνάδει με την απόλυτη σημερινή θέση της Ιεραρχίας που απορρίπτει αυτόν το γάμο και τον θεωρεί «κίνδυνο» για την παραδοσιακή οικογένεια;

Είναι φανερό ότι η Ιεραρχία έχει χάσει το μπούσουλα. Βλέπει ότι η μεγάλη πλειονότητα του πολιτικού κόσμου συνασπίζεται στο θέμα του πολιτικού γάμου των ομοφύλων. Ήδη καταρρέει και ο μύθος ότι διαφωνεί η κοινή γνώμη. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία συμφωνεί με τη θέσπισή του.

Και σε λίγο καιρό αυτή η πλειοψηφία θα γίνει συντριπτική, όταν η κινδυνολογία θα καταρρεύσει. Όπως από τον πολιτικό γάμο μεταξύ ετεροφύλων του 1982 δεν επήλθε καμιά καταστροφή, έτσι και από το σημερινό πολιτικό γάμο μεταξύ ομοφύλων δεν θα γίνει τίποτα από αυτά που προφητεύουν οι ακραίοι Ιεράρχες. Κανένα δικαίωμα των ετεροφύλων δεν πλήττεται ούτε η παραδοσιακή οικογένεια θα πάθει τίποτα. Περισσότερο κινδυνεύουμε όλοι μας από τσουνάμι της ακρίβειας παρά από τη μορφή του γάμου που θα επιλέγουν λίγοι συμπατριώτες μας.

Η Ιεραρχία-και μαζί της λίγοι υποτακτικοί σε αυτήν πολιτικοί- δίνουν την προτελευταία μάχη τους. Θα την χάσουν. Το γνωρίζουν.
Και κρατούν δυνάμεις για την τελευταία. Η οποία θα γίνει για το χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Το θέμα είναι πλέον πολύ ώριμο και η επόμενη κυβέρνηση κάλλιστα μπορεί να το θέσει. Και να το φέρει σε πέρας.

Και αυτό θα είναι καλύτερο για όλους. Η Εκκλησία να ασχολείται αποκλειστικά με τα του οίκου της και να μην πολιτεύεται και οι πολιτικοί να μην τρέχουν πίσω από τα ράσα.

Το έχει πει με τον πιο καθαρό τρόπο ο Χριστός και καταγράφεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: «…τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Είναι ο ορισμός της απόλυτης διάκρισης μεταξύ της κοσμικής(πολιτικής) και της θρησκευτικής εξουσίας…